دشمنان رسول الله (صلی الله علیه و آله) در مکه به دلیل استیلای بر شهر، آشکارا علیه آن حضرت خصومت و عداوت می‌ورزیدند و سدّ عن سبیل الله بودند. اما آن‌ها در مدینه قدرت خصومت علنی را نداشتند. چون حکمرانی نبوی در آن شهر شکل گرفته بود. از این رو، دشمنان عنود اسلام مجبور بودند با چهره نفاق خصومت بورزند. بطوری که بخشی از آیات مدنی قرآن کریم مربوط به معرفی چهره نفاق و اقدامات خصمانه منافقین است. مسئله نفاق در آیات مکی دیده نمی‌شود. 

آیات مدنی زیادی وجود دارد که مستقیماً جریان نفاق را تکذیب می‌فرماید. چنانکه در سوره منافقون خطاب به پیامبر آمده است که اگر منافقین نزد تو آمدند و به رسالت تو شهادت دادند و سوگند خوردند، اعتناء نکن. چون هیچ نیازی به شهادت آن‌ها نیست و خدا می‌داند که تو رسولش هستی؛ بلکه این الله است که شهادت به کاذب بودن منافقین می‌دهد. قرآن کریم تاکید دارد که سوگند دروغین منافقین به مثابه سپری است که بتوانند با آن راه خدا را مسدود کنند:

«إِذا جاءَکَ الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللهِ وَ اللهُ یَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَ اللهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقينَ لَکاذِبُونَ اتَّخَذُوا أَیْمانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبيلِ اللهِ إِنَّهُمْ ساءَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ» (المنافقون: ١ – ٢(

جریان نفاق با سپر کاذب و تظاهر به دیانت و مسلمانی سعی می‌کند حکمرانی اسلامی را از درون به فروپاشی بکشاند. اما همین سپر کاذب موجب اشتباه محاسباتی منافقین می‌شود. چون آن‌ها گمان می‌کنند چهره نفاق امنیت‌آور است و در لوای آن احساس قدرت می‌کنند. در نتیجه فتنه‌انگیزی‌های منافقین تندتر و رادیکالی‌تر می‌شود تا جایی که نقاب نفاق از رخ بر می‌افکنند و حاکمیت و مسلمانان را علناً تهدید می‌کنند. 

منافقین مدینه در حالی که خود را عزیز می‌پندارند با خود می‌گفتند به هنگام بازگشت به شهر، قطعاً عزتمندان شهر زبون‌ترها را که به زعمشان وفاداران و مدافعان حکمرانی نبوی هستند، از شهر اخراج خواهند کرد. در حالی که منافقین نمی‌دانند که عزت واقعی از آن خدا و رسول خدا و مؤمنین است. این منافقین هستند که یا باید از شهر خارج شوند و یا اینکه تن به فرامین حکومت رسول الله (صلی الله علیه و آله) بدهند:

«یَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ» ( المنافقون : ٨ )

این حقیقت قرآنی که بر اشتباه محاسباتی جریان نفوذ و نفاق تاکید دارد، بالعیان در تجربه چندین دهه‌ی جمهوری اسلامی برای ملت به اثبات رسیده است. جریان نفوذ هرگاه که احساس کاذب قدرت می‌کند، تندتر و افراطی‌تر می‌شود و دست به آشوب و خشونت می‌زند و به خیال خام خود آمده که کار را یکسره کند. چنانکه خشونت و آشوب خیابانی منافقین در اوایل دهه‌ی ۶٠ و ماجرای کوی دانشگاه در سال ٧٨ و فتنه ٨٨ و اغتشاشات سال ۴٠١ نمونه‌هایی از احساس کاذب قدرت و طغیانگری آن‌ها است. غافل از اینکه ایمان مؤمنین و مدافعین حرم ولایت با مشاهده مستقیم خصومت منافقین، راسخ‌تر و مستحکم‌تر می‌شود. 

عزتمندی و غیرت مردم انقلابی در زمان تند شدن فتنه‌ها و توطئه‌ها ناب‌تر و تیزتر می‌شود. چنانکه راهپیمایی با شکوه مردم در روز ٢٢ بهمن امسال، این حقیقت را برای چهل و ششمین بار به دوستان و دشمنان انقلاب اسلامی آشکار ساخت . بنابراین، تکرار اشتباه محاسباتی جریان نفوذ و نفاق، فرصتی برای انسجام و اتحاد مردم انقلابی خواهد بود و سقوط و اضمحلال بیش از پیش به این جریان نزدیک‌تر خواهد شد. به مصلحت جریان نفاق و نفوذ نیست که مردم انقلابی را امتحان کند. در غیر این صورت، منافقین با شکستی سخت‌تر از شکست گذشته مواجه می‌شوند. ان‌شاءالله