در روایات، آثار فراوانی اعم از دنیوی و اخروی، فردی و اجتماعی و نفسانی و رفتاری برای حیا بیان شده است که برخی از آنها به شرح زیر است.

۱. محبت خداوند: پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «خداوند، انسان با شرم و حیا و پاکدامن را دوست دارد»

۲. عفت و پاکدامنی: امیرالمومنین علی (علیه السلام) می‌فرمایند: «ثمره حیا، عفت و پاکدامنی است».

۳. پاک شدن گناهان: امام سجاد (علیه السلام) در این باره فرمودند: چهار چیز است که هر کس را باشد، اسلامش کامل و گناهش پاک گردد و پروردگار خود را ملاقات می‌کند، در حالی که خداوند (عزّوجلّ) از او خشنود است: هر کس به آنچه به نفع مردم بر خویشتن قرار داده برای خدا انجام دهد و زبانش با مردم راست باشد و از هر چه نزد خدا و نزد مردم زشت است، شرم کند و با خانواده خود خوش‌رفتار باشد.

رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) در شرح پاره‌ای از آثار شرم و حیا فرمودند: اما آنچه از حیا نشئت می‌گیرد: نرمش، مهربانی، در نظر داشتن خدا در آشکار و نهان، سلامت، دوری کردن از بدی، خوشرویی، گذشت و بخشندگی، پیروزی و خوشنامی در میان مردم است. اینها فوایدی است که خردمند از حیا می‌برد. در متون اخلاقی اسلام، پیامدهای بسیاری برای «وقاحت» و بی‌شرمی بیان شده است که رعایت اختصار، تنها به بیان یک روایت در این باب اکتفا می‌شود. امام صادق (علیه السلام) به شاگرد خود «مفضّل» می‌فرمایند: ای مفضّل، اگر حیا نبود انسان هیچ‌گاه میهمان نمی‌پذیرفت، به وعده وفا نمی‌کرد، نیازها (ی مردم) را برآورده نمی‌ساخت، از نیکی‌ها برحذر بود و بدی‌ها را مرتکب می‌شد. بسیاری از امور لازم و واجب نیز برای حیا انجام می‌شود. بسیاری از مردم، اگر حیا نمی‌کردند و شرمگین نمی‌شدند، حقوق والدین را رعایت نمی‌نمودند، هیچ صله‌رحمی نمی‌کردند، هیچ امانتی را به درستی باز پس نمی‌دادند و از فحشا برحذر نبودند.