امداد الهی در ترک گناه 

حضرت آیت‌الله بهجت رحمت‌الله علیه، فرمودند: اگر راه «عبودیت و ترک معصیت» تا آخر مشکل بود و به‌سهولت و رغبت منتهی نمی‌شد، مورد تکلیف و ترغیب و تشویق از خالق قادر مهربان نمی‌شد!

 

احترام به بزرگان علم

مرحوم آیت‌الله میرزا جواد تهرانی، در مقام علمی هرگاه می‌خواستند نظریه کسی را رد کنند، هیچگاه با نگاه تحقیر یا توهین، مطلبی را نمی‌گفتند و مواظب بودند که هتک حرمت بزرگان نشود. در همین ارتباط یک روز هنگام درس، اشکالی به گفته‌های صاحب جواهر داشتند. نام ایشان را که بردند، آن‌قدر از ایشان تعریف و تمجید نمودند، مثلاً صاحب جواهر کسی است که اسلام را زنده کرده و چه خدمات ارزنده‌ای برای جامعه اسلامی نموده و کتب گران‌قدری را تألیف نموده و خیلی تعریف‌های دیگر، سپس فرمودند: حالا من هم یک نفهمی به گفته‌های ایشان دارم. بعد اشکالشان را بیان می‌کردند.

حتی ایشان درباره عظمت و جاه و مقام علمای شیعه، می‌فرمودند: کسی کتاب شریف « وسیلة النجاة» مرحوم سید ابوالحسن اصفهانی را به‌عنوان تمسخر و بی‌احترامی و هتک حرمت، پرت کرد، یکباره لال شد!

در جلساتی که بزرگان و علما بودند، اگر سؤالی پیش می‌آمد، ایشان سکوت اختیار می‌نمودند تا دیگر بزرگان جواب بدهند و این به‌خاطر ادب و احترامی بود که برای آنها قائل بودند.

و اگر اظهارنظری می‌کردند و کسی می‌گفت شما اشتباه کردید یا خودشان می‌فهمیدند که اشتباه نمودند، علناً می‌فرمودند: «من اشتباه کردم». این جمله را بدون خجالت می‌فرمودند.