مطالب صفحه یک 1195
ضرورت وحدت امت اسلامی برای نابودی رژیم صهیونیستی
محمد ملک زاده
رهبر انقلاب در هفته‌ای که با نام هفته وحدت نام‌گذاری شده، در دیدار جمعی از علمای شیعه و اهل سنت فرمودند: «وحدت، نه یک تاکتیک؛ بلکه یک اصل قرآنی است» این جمله، دقیق‌ترین تعریفی است که از مفهوم وحدت در اندیشه اسلامی می‌توان ارائه داد.
علت اصلی مشکلات جهان اسلام در طول قرن‌ها را به جرئت می‌توان فقدان وحدت بین مذاهب و دولت‌های اسلامی و عدم هوشیاری و اتحاد کلمه در برابر توطئه‌های دشمنان دانست. در تاریخ معاصر جهان اسلام مهم‌ترین تلاش دشمنان اسلام، ایجاد تفرقه میان مسلمانان برای سلطه بر آنان بوده است. از این رو از دیرباز وحدت جهان اسلام، آرمان تمام مصلحان و دلسوزان واقعی امت اسلامی بود و آنان برای تحقق این آرمان، مجاهدت‌های فراوان نموده‌اند. ملاک وحدت در اسلام، اتحاد بر سر اصول مشترک است. در آیه ۱۰۳ سوره آل‌عمران، خداوند می‌فرماید: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» خداوند در این آیه چنگ زدن به ریسمان الهی را شرط عدم تفرقه مسلمانان می‌داند؛ یعنی وحدت باید بر سر اصول و محور مشترکی که همه مسلمانان به آن اعتقاد دارند باشد. همه مسلمانان به وحدانیت الهی و رسالت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) اعتقاد دارند، به معاد ایمان دارند، همه به‌سوی یک قبله نماز می‌خوانند و قرآن کریم را کلام خدا و اطاعت از دستورات آن را واجب می‌دانند. این اصول مشترک و مورد اعتقاد همه مسلمانان جهان و مذاهب اسلامی است و می‌تواند مسلمانان را با هم در برابر دشمنان اسلام متحد سازد.
بدیهی است تاکید قرآن کریم در امر به وحدت به معنای یک دست شدن تمام دیدگاه‌ها و عقاید همه مذاهب اسلامی نیست. همچنان که اصل اختلاف‌نظر در هر جامعه و گروهی، امری طبیعی است، در مذاهب اسلامی نیز دیدگاه‌ها می‌تواند متفاوت باشد؛ اما اصول مشترک است و اختلافات نظری آنها را از یکدیگر دور نمی‌سازد. یکی از توطئه‌های دشمنان این است که با ابزار متنوع از جمله رسانه‌های مختلف سعی می‌کنند با دامن زدن به اختلافات فرعی، میان مسلمانان تفرقه بیندازند تا منافع نامشروع خود را تأمین کنند. مذاهب مختلف باید با هوشیاری و اتحاد کلمه، این توطئه‌ها را خنثی کنند و اجازه ندهند این اختلافات به مشکل اصلی مسلمانان تبدیل شود. همچنان که مشکل اصلی امروز جهان اسلام، تفرقه میان مسلمانان است و این مسئله بزرگ‌ترین مصائب بشری را برای کشورهای اسلامی به وجود آورده است و این مشکل بزرگ، جز با وحدت مسلمین برطرف نخواهد شد. اگر اختلاف میان دولت‌های حاکم بر کشورهای اسلامی نبود و مسلمانان همه یکدست و متحد بودند، هرگز اسرائیل به وجود نمیآمد. اگر اختلاف نبود، اسرائیل تا به امروز دوام نمیآورد، فلسطین غصب شده باقی نمیماند و رژیم صهیونیستی با حمایت آمریکا هرگز نمی‌توانست این همه کشتار وحشیانه را در غزه و لبنان و دیگر مناطق اسلامی به راه بیندازد. خداوند در سوره انفال آیه ۴۶ می‌فرماید: «وَأَطیعُوا اللَّهَ وَرَسولَهُ وَلا تَنازَعوا فَتَفشَلوا وَتَذهَبَ ریحُکُم» بر مبنای این آیه، خداوند می‌فرماید با هم نزاع و کشمکش نکنید، تا مقابل دشمنان سست نشوید، و قدرت و شوکت شما از میان نرود. امروز عامل اصلی ضعف در برابر سلطه و زورگویی آمریکا و رژیم صهیونیستی، اختلاف میان مسلمانان است. پیروزی سریع ملت فلسطین و پاک شدن منطقه از لوث وجود صهیونیست‌ها، در گرو وحدت امت اسلامی است. امروز قلب صدها میلیون مردم مسلمانان سراسر جهان با مردم مظلوم فلسطین است و اگر برخی از دولت‌های به‌ظاهر مسلمانان و سران خودفروخته کشورهای عربی و اسلامی با این توده عظیم مسلمانان همراهی نکنند، جبهه متحد مقاومت در نهایت پیروز خواهد شد و حاکمان فاسد و وابسته عربی را نیز سرنگون خواهند کرد.
هفته دفاع مقدس گرامی باد
این عکس یکی از دردناک‌ترین و در عین حال حماسی‌ترین لحظات فکه، ماجرای گردان حنظله است که ٣٠٠ نفر از نیروهایش درون یک کانال به محاصره عراقی‌ها در می‌آیند.
آنها چند روز با تکیه بر ایمان خود به مقاومت ادامه می‌دهند و به مرور همگی توسط آتش دشمن و یا عطش مفرط به شهادت میﺭﺳﻨﺪ.
ساعات آخر بی‌سیمچی گردان، همت را خواست. حاجی پای بی‌سیم آمد، صدای ضعیفی را از آن سوی خط شنید که می‌گوید:
احمد رفت، حسین هم رفت، باطری بی‌سیم دارد تمام می‌شود.
عراقی‌ها عن‌قریب می‌آیند تا ما را خلاص کنند، من هم خداحافظی می‌کنم. از قول ما به امام بگویید همان‌طور که فرمودید حسین‌وار مقاومت کردیم، ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ و ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ایستادیم...
این وعد خداست که حق‌الناس را نمی‌بخشد!
خون شهدا حق‌الناس است.
نمی‌دانم با این حق‌الناس بزرگی که به گردن ماست، چه خواهیم کرد؟!
حزب اللهِ نستوه و پیروز
سرمستی یا سرخوردگی در جنگ، هر دو آسیب‌زا است؛ چرا که هر دو از جنود جهل در برابر جنود عقل است.
آن روز که با نگرانی به امام (ره) خبر دادند خرمشهر سقوط کرد، بین دو نماز بود. خبر را که دادند، امام یک جمله بیشتر نگفت: “جنگ است دیگر”. همین را گفت و قامت بست؛ “الله اکبر”. مدتی بعد هم که خبر فتح خرمشهر را دادند، با وقار تمام پیام داد: “خرمشهر را خدا آزاد کرد”.
در آغاز آن جنگ مهیب و نابرابر که ارتش صدام در حال پیشروی بود و همه نگران، امام فرمود: “دیوانه‌ای آمده و سنگی انداخته و رفته. نگران نباشید”.
اگر به یاس و ناامیدی و سرخوردگی بود، همان روز که سپاه مشرکان از تنگه اُحُد شبیخون زدند و جناب حمزه و بسیاری از رزمندگان را قتل‌عام کردند و دندان مبارک پیامبر اعظم (صلی الله علیه وآله وسلم) شکست، مومنان باید پرچم مجاهدت را بر زمین می‌گذاشتند.
اما پس از اُحُد، تازه جنگ سنگین احزاب و محاصره کامل مدینه در پیش بود و چون خداوند پایمردی جبهه حق را دید، نصرت خود را در خیبر و فتح مکه نازل کرد.
پیشروی جبهه حق، نه با ناکامی تلخ جنگ اُحُد متوقف شد، نه با ناکامی بزرگ جنگ صفین و نه با مصیبت روز عاشورا. خداوند اراده کرده بود که مسیر عزت و پیشرفت و سعادت، از متن مجاهدت و شهادت بگذرد.
دنیا عرصه تزاحمات و کامیابی‌ها و ناکامی‌هاست. سنت‌های الهی بر این است که ایام موفقیت را میان دوستان و دشمنان بگرداند:
«إِن یَمسَسكُم قَرحٌ فَقَد مَسَّ القَومَ قَرحٌ مِثلُهُ وَتِلكَ الأَیّامُ نُداوِلُها بَینَ النّاسِ... اگر به شما آسیب و جراحتی رسید، به آن جمعیّت دشمن نیز آسیب و جراحتی همانند آن وارد شد و ما این ایام (پیروزی و ناکامی) را در میان مردم می‌گردانیم تا خداوند، افرادی را که ایمان آوردهاند، معلوم کند و از میان شما، گواهانی بگیرد... آیا پنداشتید که داخل بهشت می‌شوید، در حالی که خداوند هنوز جهادگران و شکیبایان شما را معلوم نکرده است؟».
و نیز فرمود: «وَلَا تَهِنُوا فِی ابْتِغَاءِ الْقَوْمِ. إِنْ تَکُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ یَأْلَمُونَ کَمَا تَأْلَمُونَ وَتَرْجُونَ مِنَ اللهِ مَا لَا یَرْجُونَ و در تعقیب دشمن سستی نورزید؛ اگر شما رنج و دردی می‌بینید، آنان نیز مانند شما در رنج و درد می‌افتند، و شما امیدی را به خداوند دارید که آنان ندارند».
سنت الهی بر این منطق استوار است که موفقیت، در متن مجاهدت مقابل دشمن (ضربه زدن و ضربه خوردن) اتفاق بیفتد: «... ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا یُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ.
... این بدان خاطر است که هیچ تشنگی و خستگی، و گرسنگی در راه خدا به آنها (مومنان) نمیرسد و هیچ قدمی در جایی که کفار را خشمگین کند نمی‌گذارند، و ضربه‌ای از دشمن نمی‌خورند، مگر اینکه به خاطر آن، عمل صالحی برای آنها نوشته می‌شود. خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نمی‌کند».
شهادت شماری از فرماندهان حزب الله لبنان، حتماً خسارت بزرگی است؛ اما هیچ مومن مجاهدی را متزلزل نخواهد کرد. آنها در حالی به شهادت رسیدند که ضربات کمرشکن و بی‌نظیری به اسرائیل زدند. معبر مبارزه را گشودند و این معبر تا زوال کامل رژیم صهیونیستی، همواره گشوده‌تر خواهد شد.
حزب الله، بارها ضربات بزرگی را متحمل شد و هر بار توانمندتر به میدان بازگشت. آنها طلایه‌دار لشکر الهی هستند و این لشکر بی‌تردید پیروز است، ان‌شاءالله.
تاریخ، تازه در آستانه شکوفایی است. هر شهادتی، همچنان که پاداش مجاهدانی صادق الوعد است، قلب مومنان را به جوش و خروش می‌اندازد و همین گداختن‌های تازه به تازه است که به مدد الهی، آتشفشان خواهد شد
دسته بندی مطالب:
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
- 1 از 137
- شماره بعدی
کانال پرتو را در پیامرسان ایتا دنبال کنید
مطالب این سایت متعلق به نشریه پرتو بوده و استفاده از مطالب اختصاصی آن با ذکر منبع بلامانع است.
