در سال ۱۳۵۳ (۱۹۷۴ م) ایران وامی به مبلغ یک میلیارد دلار به کمیساریای انرژی اتمی فرانسه داد! از این وام برای ساخت بزرگترین کارخانه غنی‌سازی اورانیوم جهان (متعلق به کنسرسیوم اورودیف) در تریکاستن استفاده شد. در مقابل ایران صاحب ۱۰ از سهام این کارخانه شد.

همچنین فرانسه ضمانت داد تا اورانیوم غنی‌شده مورد نیاز رآکتورهای هسته‌ای ایران را تأمین کند.

حتی قرار شد که از هر ۱۰ کارمند این کارخانه، یک نفر ایرانی باشد و همچنین ایران در سود حاصله این شرکت سهیم باشد.

اما دولت متمدن، بافرهنگ و باکلاس فرانسه (!) هیچگاه تاکنون به هیچ یک از این تعهدات عمل نکرده است.

نکته مهم اینجاست که برخی مسئولین غربگرا با وجود چنین تجربه تلخی، بازهم بارها و بارها به اروپایی ها اعتماد کردند و هربار با خلف وعده آن ها مملکت را دچار هزینه ها و ضررهای بسیاری نمودند. از توافق سعدآباد در دوران خاتمی گرفته تا برجامِ روحانی.

این اعتمادهای اشتباه و خسارت های محض، ناشی از بی تجربگی نیست بلکه اگر موضوع خیانت را هم قبول نداشته باشیم، به دلیل ساختار ذهنی غربزده هاست که از قرار معلوم تغییر نخواهد یافت ...

اینجاست که یاد سخنان حکیمانه حضرت امام خمینی (ره) می‌افتیم :«ما از شرّ رضاخان و محمدرضا خلاص شدیم، لکن از شرّ تربیت یافتگان غرب و شرق به این‌ زودی‌ها نجات نخواهیم یافت! اینان برپادارندگان سلطه ابرقدرت‌ها هستند و سرسپردگانی می‌باشند که با هیچ منطقی خلع سلاح نمی‌شوند.»