در حالی که دست‌اندرکاران فتنه و آشوب نیابتی سال 1388، متهمان اصلی برقراری تحریم‌های عمده علیه کشورمان هستند، روزنامه هم‌میهن پرسیده است: ۱۵ سال تحریم با ایران چه کرد؟(!)

روزنامه متعلق به کرباسچی در تیتر نخست خود با همین عنوان نوشت: «بررسی شاخصهای کلان، افزایش شدید تورم و فقر غذایی، بهداشتی و آموزشی را نشان میدهد

فقر مطلق طی ۱۵ سال اخیر شروع به افزایش کرد. یعنی افرادی که با کمتر از ۲ دلار در روز زندگی میکنند، تعدادشان بیشتر شد. در سال ۱۳۸۹ فقر مطلق با نرخ رشد ۲۵ درصد همراه بود؛ ولی به تدریج در ۱۵ سال گذشته روند رشد این نرخ بالاتر رفت و بر اساس آماری که وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی اعلام کرده، در سال ۱۴۰۳ به ۴۴ درصد رسید. به این ترتیب خط فقر هم تعداد بیشتری از مردم را به سمت خود کشاند.

15 سال پیش نخستین قطعنامه علیه ایران صادر شد. سال 1389 در سرخوشی فراوانی درآمد ارزی حاصل از فروش نفت، سکه تمام بهار آزادی را 141 هزار تومان می‌خریدیم. دلار 923 تومان بود. اغلب ما در طبقه متوسط زندگی می‌کردیم. سطح رفاهمان بد نبود. اما ایرانِ سال 1404 اندکی با ایرانِ 1389 متفاوت است. مردمِ سال 1404 هم دیگر مردمِ 1389 نیستند. تورم 50 درصد را دیدند. درصد بیشتری از آن‌ها طعم زیر خط فقر بودن را چشیدند. برای مسکن پول بیشتری دادند؛ اما ساکن مسکن کوچک‌تر در مناطق پایین‌تر شدند یا اصلاً به شهرهای ارزان‌تر و حاشیه‌ها کوچ کردند.

کاغذپاره‌هایی که قرار نبود تاثیری بر وضعیت رفاه و معیشت مردم داشته باشد، طعم فقر را به درصد بالایی از مردم ایران چشاند. تحریم، موضوع تازه‌ای در ایران نیست؛ اما تحریم‌های دوره اخیر با تحریم‌های هسته‌ای که از سال 1385 (دسامبر 2006) آغاز شد، تفاوت زیادی داشت. تغییر شیوه تحریم و پیوستن کشورها به جمع تحریم‌کنندگان و صدور قطعنامه‌های سازمان ملل، دست ایران را برای صادرات نفت و مشتقاتش چنان بست که برای پیدا کردن مفرهای صادراتی و فروش، درگیر هزینه‌های مضاعف شد و ورود ارز به کشور چنان چالشی ایجاد کرد که شتاب روند افزایش قیمت‌ها در محدوده 40 درصد، چسبندگی پیدا کرد و ماندگار شد. در هر حال چهره ایران 15 سال بعد از صدور نخستین قطعنامه علیه ایران بسیار متفاوت با روزهای وفور درآمدهای نفتی دولت احمدی‌نژاد است. تحریم‌ها صادرات نفت را کم کرد و باعث کسری بودجه از یک طرف و افزایش هزینه واردات از طرف دیگر شد».