از تحریم آمریکایی به تحریف آمریکایی

علی‌ کردانی نوشت: «در اقدامی ضد ایرانی، صفحه توییتر تیم ملی آمریکا، «الله» را از پرچم ایران حذف کرد.»
آمریکا را در جهان به تحریم می‌شناسند و این‌بار دست به تحریف برد! او که با تحریم، کارش جلو نرفت، این‌بار هویت ملی‌ و الهی‌مان را تحریف کرد.
آوردن پرچم انگلیس در خیابان تهران و تحریف پرچم ایران توسط آمریکایی‌ها، نشان داد که آن‌ها با هویت و موجودیت ما مخالف هستند، نه با جمهوری اسلامی ایران و حالا از تحریم به تحریف رسیدند؛ اما مگر غیرت و عشق، تحریم شدنی است؟!
اگر به‌دنبال پیروزی در دیدار با تیم ملی ایران هستید، نیازی به هویت‌شکنی نیست، بلکه بهتر است به ضرب‌المثل خودتان عمل کنید: «Paddle Your Own Canoe؛ قایق خودت را پارو بزن».
گفتنی است، صفحه رسمی تیم ملی آمریکا که در اقدامی شیطنت‌آمیز، پرچم جعلی از ایران منتشر کرده بود، پس از واکنش‌ ایران و اعتراض کاربران، مجبور به اصلاح آن شد.

ظهور اختلاف در خیمه عوامل رسانه‌ای اغتشاشات

پس از گذشت بیش از دوماه از دعوت شبکه های فارسی زبان خارج از مردم ایران به اعتراضات خیابانی، اعتصاب و آشوب های پراکنده، اکنون شبکه من و تو اعتبار خود را نه در افکار عمومی، بلکه در بین همفکران و همکاران خود از دست داده است.
کاربران همسو با شبکه های ضد ایرانی، به تازگی مدعی شدند که شبکه من و تو به عمد، تصاویر و ویدیو های ارسالی از اعتراضات به این شبکه را سانسور و تار نمی‌کند.
این کاربران مدعی شدند که مشخص شدن چهره معترضان، به نهاد های تامین کننده امنیت کشور و نیروهای انتظامی کمک می کند تا این افراد، براحتی شناسایی و بازداشت شوند.
همچنین بارها این هشدار را به عوامل شبکه من و تو، ایراد گرفتند و به جای پذیرش و اصلاح روند فعالیت، مخالفت کرده اند و به تندی پاسخ آن ها را دادند.
این کاربران در پاسخ به این اقدامات شبکه من و تو از عبارات «بی شرف ««من‌وتو،دشمن من و تو ««تحریم من و تو» ... استفاده کرده‌اند.
در بین واکنش ها، نظر برخی کاربران نیز مشاهده می شود که نسبت به دیگر شبکه‌ها، از جمله شبکه سعودی اینترنشنال و صدای آمریکا هم این نگرانی خود را ابراز می‌کنند و حتی مدعی شدند که آن ها نیز اخبار واهی و بی‌سند، منتشر می‌کنند.
با بررسی توییت های این کاربران به نظر می رسد که یک کمپین برای تحریم این شبکه و عدم همکاری معترضان با آن، به راه افتاده است.

جناب شکوری‌راد! در دنیای شما، ساعت چند است؟

مسعود فروغی، (سردبیر روزنامه فرهیختگان) در واکنش به توییت «شکوری‌راد» سخنگوی دولت اصلاحات، نوشت: اصلاح‌طلبان در دو انتخابات ۹۲ و ۹۶ از آقای حسن روحانی حمایت کردند و او پیروز انتخابات شد. تا وقت ماه عسل روحانی که حدودا تا پایان تابستان ۹۶ طول کشید، مثل همین موضع جناب شکوری‌راد را می‌گرفتند که بله آقا ما بردیم! ولی بعد که معلوم شد ایران با چه فاجعه‌ای در دولت روبرو شده، کم‌کم دست‌های اصلاح‌طلبان از حالت رقص، به مشت گره کرده تبدیل شد و به موضع منتقد دولت رفتند.
مثل آن کسی که کت را با زیرشلواری پوشید بود. گفتند چرا اینطوری؟ گفت: نمی‌دانم مهمان می‌آید یا نه. آقایان وقتی پای کارنامه دولت به میان می‌آید، ژست مخالف می‌گیرند و وقتی می‌خواهند قلدری کنند، از انتخابات ۹۶ مایه می‌گذارند. حداقل با یک دست نرقصید و با یک دست شعار ندهید.
خنده دارترین بخش توییت شکوری‌راد، جمله سوم اوست. تهدید به اینکه، بگذارید مردم با شعار زن، زندگی، آزادی به میدان بیایند! ارجاع او به این شعار هم مثال همان کسی است که میان آن دو خواننده معروف ایستاد و گفت ما سه نفر را کجا می‌برید؟!
عادت همیشگی گروه‌های سیاسی در ایران، این است که پشت شعاری که برای خودشان نیست، پنهان می‌شوند و ساعتی آن را اجاره می‌کنند. این بار این شگرد، جواب نمی‌دهد. نمی‌توان فقط به وزیر ارشاد انتقاد کرد که چرا بلد نیستی با هنرمندان حرف بزنی؟ یا گفت چرا آقای علم‌الهدی درباره خانم‌های شل‌حجاب یا بی‌حجاب، آن تعابیر بد را به کار برد؟ یا نوشت چرا دبیر ستاد امر به معروف را، عزل نمی‌کنید؟ یا انتقاد کرد از نماینده مجلسی که زنان را به شلاق درج شده در قانون، ارجاع می‌دهد؟ یا از طرح صیانت گفت، ولی به این مواضع جناب شکوری‌راد، کاری نداشت.
مگر می‌شود سوال نکرد، چرا لکه ننگ دروغ سال ۸۸ را پاک نمی‌کنید؟ چرا حالا که قدرت موشکی ایران، ابزار قدرتمند کشور در مناسبات بین‌المللی است، از مواضع سال ۹۶ اعلام برائت نمی‌کنید؟ چرا سهم تقصیر خودتان در دولت روحانی را به گردن نمی‌گیرید؟ و دست آخر، چرا چشم دیدن اُبهت‌ آن روز بزرگ، یعنی تشییع آن مرد ملی را ندارید؟

حالا مرد، زندگی، آزادی
بنده ۵۲ سالمه، امروز رفتم فیزیوتراپی، دیدم سه تا خانم راحت کشف حجاب کردن و یک آقایی از پرسنل هم اونطرف تر نشسته و چنتا مشتری خانم و یک پیرمردی هم توسالن نشسته بودند .
من وارد که شدم سلام دادم و کمی جا خوردم، نکنه اشتباهی وارد سالن خواهران شدم! دیدم نه، چنتا مرد هم هستند. جواب سلام مرا دادند و گفتند بفرمایید. یک نگاه عاقل اندر سفیه کردم و گفتم تموم شد؟! به حالت تعجب و سوالی گفتم. گفتند چی؟ کمی مکث کردم و گفتم نظام جمهوری اسلامی؟
آقاهه گفتک تموم میشه اگه ...... منم گفتم آخی راحت شدیم، رعایت قانون سخته واقعا. پیراهنم را در آوردم فقط رکابی داشتم و بعدش شلوارمو در آوردم، همه با تعجب نگاهم کردند.
گفتند: آقا لطفاً وقتی نوبت فیزیوتراپی شما شده لباساتون را در بیارین، اینجا هم در نیارید، رو تخت در بیار. زشته از سن و سالت هم خجالت بکش. گفتم یعنی چه ؟ این طرز صحبت کردنه؟ مگه شما که کشف حجاب کردین، خجالت کشیدین؟ مگه خواهان آزادی نیستید؟ منم می خواهم آزاد باشم، اشکال کار من چیه؟
اون آقاهه پاشده اومده منو بندازه بیرون، من مقاومت کردم، کمی اونجا بهم ریخت، سروصدا بالا گرفت، منشی خواست زنگ بزنه ۱۱۰. بقیه نذاشتن، گفتن براتون بد میشه، درب مطب هم پلم میشه. نهایتا مجاب شدن حجاب کامل را رعایت کنند.