رهبر معظم انقلاب در بیانیه گام دوم ضمن تاکید بر پایبندی جمهوری اسلامی نسبت به اصول خود و مرزبندی‌ها با رقیبان و دشمنان، تصریح فرمودند: «جمهوری اسلامی با خطوط اصلی خود هرگز بی‌مبالاتی نمی‌کند و برایش مهم است که چرا بماند و چگونه بماند» و مهم‌ترین هدف جمهوری اسلامی «تحقق معارف و شرایع اسلامی» است، همان‌گونه که ایشان در دیدار اخیر با هیئت دولت بر این مهم تاکید نموده و هر حرف دیگر غیر از این را «خلاف واقع» شمردند.

ایشان در ادامه، بیان خویش را مستند به شعار معمار انقلاب، امام خمینی و انگیزه‌های دینی مردم نموده و اظهار داشتند: «از روز اوّل، شعار امام بزرگوار این بود که بایستی برای خدا، برای تحقّق اهداف الهی و معارف الهی و شرایع الهی کار کرد، بعد هم به مردم گفتند، مردم هم با انگیزه‌های دینی عمدتاً برخاستند و حرکت انجام دادند.»

برخی تریبون‌دارها و قلم به دستان، از روی غفلت و یا تغافل، به چگونه ماندن جمهوری اسلامی عنایتی نداشته و صرفاً به بقای نظام می‌اندیشند. جریان غیرارزشی که با معارف الهی در گستره اجتماعی مخالفت دارند، تکلیفشان روشن است و از اساس با این بنیان، ناسازگارند؛ اما برخی مدعیان انقلابی و دایه‌های از مادر دلسوزتری در این بین وجود دارند که با حربه حرمت «شِق عصای مسلمین» و «اوجب بودن حفظ نظام» چشمان خود را بر چگونگی بقای نظام بسته‌اند و اگر نبود فرمایشات اخیر رهبر معظم انقلاب و تذکرات متعدد ایشان، این انقلابی‌های لیبرال اندیش، هر صدای «وا اسلاما» را افراطی‌گری و تندروی خوانده و به ضدانقلاب بودن، محکوم می‌کردند.   

اینان التفات ندارند تهی شدن نظام از معنا، اصلی‌ترین آنتی‌تز انقلاب است که موجودیت جمهوری اسلامی تماماً به ارزشی بودن آن است؛ فلذا هنگامی که سخن از اوجب بودن حفظ نظام به میان آید، ارزشی بودن مطوی در نظام، موضوع حکم وجوب حفظ است.

بی‌شک علت مبقیه انقلاب، همان علت موجده انقلاب یعنی انگیزه‌های دینی مردم به رهبری امام خمینی است و فهم این امر بدیهی، به «تساهل پیشگان در برابر اجرای ارزش‌های الهی در جامعه» به بهانه حفظ نظام، کمک می‌کند تا بدین ادراک برسند که لازمه حفظ نظام، برپایی ارزش‌هاست.