امام موسی بن جعفر علیه‌السلام فرمودند: در بنی‌اسرائیل مردی صالح بود که همسری نیکوکار داشت. او در خواب دید که خداوند عمر او را مقدر کرده و بخشی از عمرش را در رفاه و بخشی دیگر را در سختی قرار داده است. پس به او اختیار داد که نیمه اول عمرش در رفاه باشد یا نیمه دوم. آن مرد گفت: همسرم زن شایسته‌ای است و شریک زندگی من است؛ بنابراین با او مشورت می‌کنم و سپس تصمیم خواهم گرفت.

وقتی صبح شد، ماجرا را برای همسرش تعریف کرد. زن به او گفت: نیمه اول را انتخاب کن و آسایش را زودتر دریافت کن. شاید خداوند بر ما رحمت آورد و نعمتش را برای ما کامل کند. 

شب بعد، فرستاده‌ای در خواب او آمد و پرسید: چه انتخاب کردی؟ مرد پاسخ داد: نیمه اول عمر در رفاه را. آن شخص گفت: این برای تو مقدر شد. پس دنیا از هر سو به سوی او روی آورد و نعمت‌ها بر او گشوده شد.

وقتی نعمت‌ها ظاهر شدند، همسرش به او گفت: خویشاوندانت، نیازمندان، همسایه‌ات و فلان برادرت را یاری کن و به آن‌ها ببخش. مرد چنین کرد و نیکی‌های فراوانی انجام داد.

وقتی نیمی از عمر گذشت و زمان تعیین‌شده به پایان رسید، همان شخص که ابتدا در خواب دیده بود، دوباره آمد و به او گفت: خداوند از این کارهای تو شکرگزاری کرده است، پس بقیه عمرت نیز مانند گذشته در رفاه خواهد بود.

منبع: قصص‌الانبیاء راوندی، ص183.