بعضی از علائم مجروحان جنگ رسانه‌ای چیست؟! اگر کسی بیشتر به اخبار منفی کشور مثل فسادها علاقه دارد و اخبارش را برای دیگران هم می‌فرستد، تیر خورده؛ ولی متوجه نیست.

اگر در دور هم نشینی‌ها بیش از آنکه از پیشرفت‌های کشور شیعه علی‌رغم آن همه دشمنی و تحریم شدید علمی و اقتصادی بگوید، از نقاط منفی کشورش می‌گوید، تیر خورده؛ ولی متوجه نیست.

اگر پیشرفت‌های کشورهای کافر را با ضعف‌های کشور شیعه مقایسه می‌کند و با این مقایسه جک می‌سازد و می‌خندد و می‌خنداند، تیر خورده؛ ولی متوجه نیست.

اگر سخنرانی‌های رهبری را که سراسر امیدآفرینی است، ملاک اظهارنظرهایش قرار نمی‌دهد و دائم پیگیر اخبار ناامید کننده و انتشار آن است، تیر خورده؛ ولی متوجه نیست.

اگر مقابله بی‌امان قوه قضاییه با فساد را که با به سامان رساندن سالانه 15 ملیون پرونده رکورد زده، نمی‌بیند و اخبار فسادها در این قوه را بیشتر و پررنگ‌تر می‌بیند و خبرهایش را برای دیگران می‌فرستد، تیر خورده؛ ولی متوجه نیست.

اگر نمی‌بیند که قوه قضاییه، توانسته معاون اول رییس جمهور، رییس دفتر رییس جمهور، معاون رییس جمهور، برادر رییس جمهور، پسر رییس جمهور، دختر رییس جمهور، وزیر، دختر وزیر، داماد وزیر، معاون وزیر، معاون رییس قوه قضاییه، پسر معاون رییس قوه قضاییه و مسئولان دیگر را محاکمه و مجازات کند؛ اما فقط کسانی را که به هر دلیلی هنوز محاکمه نکرده، می‌بیند و جیغ می‌کشد که چرا قوه قضاییه به فساد مسئولان رسیدگی نمی‌کند، تیر خورده؛ ولی متوجه نیست.

اگر رویش‌های مذهبی متعدد جوانان را نمی‌بیند و فقط فاسد شدن عده‌ای از جوانان را می‌بیند، تیر خورده؛ ولی متوجه نیست.

اگر به جای تعریف از کشور شیعه، اعتراض و انتقاد به اشکالات ریز و درشت کشور شیعه برایش مد شده و به گفتن آن افتخار می‌کند، تیر خورده؛ ولی متوجه نیست.

اگر همه اینها را با هم دارد، تیر نه، خمپاره خورده و در جنگ رسانه‌ای وقتی کسی خمپاره می‌خورد، دیگر سرباز دشمن است، نه مجروح جبهه خودی. هر چند مجروح جبهه خودی هم جانباز نیست و شهید هم نمی‌شود. در جنگ نرم اگر حواسمان نباشد،  ممکن است نیروی دشمن شویم و نفله جنگ.