کانال «بامداد نو» چگونه آشکارا نظام را به «جنگ یا تسلیم» تهدید می‌کند؟

در شرایطی که جمهوری اسلامی ایران در یکی از حساس‌ترین پیچ‌های تاریخی خود قرار گرفته و فشارهای خارجی به اوج رسیده است، برخی جریان‌های رسانه‌ای در داخل، نقاب از چهره برداشته و در یک هم‌صدایی آشکار با دشمن، به جای تحلیل وقایع، رسماً به تهدید نظام و ملت روی آورده‌اند. متن منتشر شده در کانال تلگرامی «بامداد نو» با عنوان «جمهوری اسلامی، آماده برای آخرین اشتباه»، نه یک تحلیل سیاسی؛ بلکه یک بیانیه تهدیدآمیز و اولتیماتومی است که سه گزینه را پیش روی ایران می‌گذارد: جنگ ویرانگر، تسلیم حقارت‌بار، یا فرسایش ذلت‌بار.

این متن، نمونه‌ای کلاسیک از جنگ شناختی است که هدف آن نه روشنگری؛ بلکه ایجاد رعب، شکستن مقاومت روانی جامعه و مشروعیت‌زدایی از دکترین دفاعی کشور است.

۱. مهندسی «دوگانه‌ی دروغین»؛ جنگ جهنمی یا توافق نجات‌بخش؟

نویسنده متن با زیرکی تمام، یک دوگانه‌ی کاذب و خطرناک را به مخاطب حقنه می‌کند: یا باید وارد جنگی شویم که ایران را به «ویتنام، سوریه، یوگسلاوی و جهنم» تبدیل می‌کند، یا باید با یک «عقب‌نشینی زیرکانه» و «توافق سریع»، کشور را نجات دهیم.

در این دوگانه، گزینه‌ی سوم و اصلی که «مقاومت بازدارنده و پاسخ پشیمان‌کننده» است، عامدانه حذف می‌شود. نویسنده با به کار بردن عباراتی چون «شلیک به آینه» و «تهدید بی‌پشتوانه»، تلاش می‌کند توانایی‌های دفاعی و قدرت بازدارندگی ایران را که بارها دشمن را از خطاهای محاسباتی بازداشته است، به سخره بگیرد. این دقیقاً همان خطی است که اندیشکده‌های آمریکایی و اسرائیلی دنبال می‌کنند: القای این گزاره که هرگونه مقاومت از سوی ایران، به نابودی کامل منجر خواهد شد و تنها راه، پذیرش شروط طرف مقابل است.

۲. تحقیر مفاهیم مقدس و حمله به شاکله‌ی هویتی نظام

این متن صرفاً یک تهدید نظامی نیست؛ بلکه یک تهاجم تمام‌عیار به مفاهیم بنیادین انقلاب اسلامی است.

«مقاومت» را عامل «جان دادن فرزندان در صف مهاجرت و دارو» معرفی می‌کند.

شعارها و آرمان‌های دفاعی کشور را «شعارهای پوسیده‌ی دهه شصت» می‌نامد. این ادبیات، یک هدف مشخص دارد: تهی کردن مفاهیمی چون مقاومت، استقلال و عزت ملی از معنا و تبدیل کردن آن‌ها به عامل فلاکت مردم. در نهایت، با طرح سؤال «حاضر هستی فرزند خودت را جلو بفرستی؟»، نویسنده تلاش می‌کند با یک باج‌گیری احساسی، شکافی عمیق میان مردم و حاکمیت ایجاد کرده و رهبران نظام را متهم به بی‌تفاوتی نسبت به جان ملت کند.

۳. ارائه نقشه راه تسلیم به نیابت از دشمن

خطرناک‌ترین بخش این بیانیه، جایی است که نویسنده از مرحله تهدید و تحقیر فراتر رفته و نقشه راه عملیاتی تسلیم را نیز دیکته می‌کند:

«دعوت رسمی از معاون اول ترامپ و آقای ویکتاف به تهران»

«اعلام آمادگی برای یک توافق اضطراری نجات‌بخش»

این دیگر تحلیل نیست؛ این نوشتن دستورالعمل برای جمهوری اسلامی از موضع دشمن است. دعوت از مقامات دولت ترامپ به تهران، چیزی جز یک سناریوی از پیش نوشته‌شده برای یک تسلیم کامل و بی‌قید و شرط نیست.

اما سوال اصلی اینجاست: چگونه یک کانال خبری، این‌چنین آزادانه و بدون لکنت، امنیت ملی را هدف قرار داده و به نیابت از دشمن برای نظام خط و نشان کشیده و آشکارا مردم را به تقابل با سیاست‌های کلان دفاعی کشور دعوت می‌کند؟ بر اساس کدام تعریف از «آزادی بیان»، یک رسانه داخلی می‌تواند دکترین دفاعی کشور را «توخالی» و مقاومت را «عامل رنج ملت» معرفی کرده و همزمان، اولتیماتوم نظامی یک دولت متخاصم را تئوریزه کند؟

سکوت در برابر چنین پدیده‌ای، بیش از آنکه نشانه تسامح باشد، یک خلأ نظارتی - امنیتی را به نمایش می‌گذارد که می‌تواند هزینه‌های راهبردی برای کشور به همراه داشته باشد.