محسن رنانی، عضو شورای راهبری کابینه چهاردهم، ادعا کرده است: نرسیدن دلار به ۲۰۰ هزار تومان در شرایط فعلی معجزه است.

برخی رسانه‌ها در واکنش به این ادعا نوشته‌اند: حامیان آقای پزشکیان که تا همین چندماه پیش و در زمان دولت شهید رییسی از منتقدان دلار ۵۰ هزار تومانی بودند، حالا نه تنها منتقد دلار ۷۰ هزار تومانی نیستند؛ بلکه آن را دستاورد دولت می‌دانند.

این نقد، مبتنی بر واقعیت است. اما ماجرا را باید فراتر از رویکرد مغرضانه یا جانبدارانه نسبت به این یا آن دولت تحلیل کرد. مسئله این است که برخی سیاست‌بازان رادیکال با روکش کارشناس، دانسته و ندانسته، جورچین عملیات روانی دشمن را در متن جنگ ترکیبی پر می‌کنند.

آنها، همان طیف سیاست‌بازی هستند که از یکسو، از روحانی در دو انتخابات حمایت کردند و از سوی دیگر، فجایع مدیریتی دولت وی را به دولت شهید رئیسی نسبت دادند و از همه بدتر اینکه در سال ۱۴۰۱ پیش‌بینی کردند به زودی تورم در کشور، سه رقمی (بالای ۱۰۰ درصد) می‌شود و قیمت ارز هم ظرف یکی دو سال، به بالای ۲۴۰ هزار تومان می‌رسد! و ادعایی که دروغ بودن آن اثبات شده است.

آنها در پوشش حمایت از فلان رئیس دولت و تخطئه بهمان رئیس دولت، در واقع یک ماموریت واحد را انجام داده‌اند: دامن زدن به تورم انتظاری به شکل دومینو وار، و تضعیف موقعیت ایران در برابر فشار دشمنان خبیث آمریکایی و اروپایی (و صهیونیست)

سخن اخیر رنانی، ظاهراً تمجید از دولت پزشکیان است؛ اما در باطن خالی کردن زیر پای دولت در مواجهه با فشار خباثت‌آلود جبهه عبری و غربی است. بی‌سوادی و کتره‌ای حرف زدن، خوش‌بینانه‌ترین احتمال درباره برخی از این عناصر سیاست‌باز است؛ اما تکرار غش کردن همیشگی آنها بر مدار ضعیف نمایی ایران و قوی جا زدن غرب، راه را بر خوش‌خیالی درباره این طایفه می‌بندد.

القای ناتوانی اقتصادی کشور در حالی است که به عنوان یک نمونه کوچک از موفقیت‌ها (با وجود تحریم‌های دشمن)، موسسه کپلر به تازگی اعلام کرد: میزان فروش نفت ایران در ماه سپتامبر به حدود ۲.۲ میلیون بشکه در روز رسید و رکورد دور دوم تحریم‌ها را شکست.

یادآور می‌شود محسن رنانی پیش از این، به مردم اصفهان به صرف اینکه به آقای جلیلی رأی بیشتری داده‌اند توهین کرد و اصفهان را روستا نامید!

او در عین حال، چندی بعد، با حمله به رئیس‌جمهور نوشت: «آقای پزشکیان، آبروی ما را بردی! رئیس‌جمهورِ فقط یک ماه عزیز، انگار تو ایرانی نیستی؟! تو نمی‌دانی که برای مردم ایران تراز سیاستمدار صادق و پاک و قدرتمند، فقط امیرکبیر است و مصدق و موسوی؟ پس برای چه نشسته‌ای و دم فروبسته‌ای؟ نکند در پشت‌صحنه با اصحاب قدرت بسته‌ای؟ آقای پزشکیان آبروی ما را بردی! امید ما را ناامید کردی! هنوز رئیس‌جمهور نشده رفوزه شدی! ای‌کاش می‌دانستی که در ایران رئیس‌الوزرای عاقبت‌به‌خیر، فقط کسی است که یا در حمام رگش را بگشایند، یا با تبعید به روستا دق‌مرگش کنند و یا در حصر، گرد مرگ بر سر و رویش بپاشند».

او در این نوشته موهن، در حالی دم از امیرکبیر زده بود که می‌دانست امیرکبیر را مزدوران انگلیس به شهادت رساندند و همان انگلیس خبیث، اکنون از پادوهای غربگرا حمایت می‌کند و به آنها خط می‌دهد.