وقتی پیام‌های مردم بعد از ممنوعیت سگ گردانی در بعضی از شهرها را در پایین اخبار می‌بینیم، متوجه عمق نگرانی و ترس ناشی از سگ گردانی برای سلامت جسمی و روحی شهروندان می‌شویم.

از سگ‌ها نمی‌ترسم، حتی از سگ‌های بزرگ؛ اما وقتی پسرم کوچک بود و با کالسکه برای پیاده‌روی به کوچه، خیابان و پارک می‌رفتیم، احساس ترس می‌کردم، اینکه اگر یکی از سگ‌ها به بچه حمله کند، اگر موی سگ‌ها، آلرژی‌اش را زیادتر کند، اگر مدفوع و ادرار ریخته شده سگ‌ها با سلامتی پسرم بازی کند. شرایط زندگی بسیاری از ما در کرمان به این صورت است که بحث سگ گردانی نه‌تنها در پارک‌ها؛ بلکه از جلوی خانه‌هایمان شروع می‌شود. مثلاً اگر نزدیک غروب از خانه بیرون بیایم، همیشه یک مرد میان‌سال را می‌بینم که با یک یا دو سگ در کوچه پیاده‌روی می‌کند، سگ‌هایش پارس می‌کنند، گاهی که صاحب سگ‌ها سیگارش را دود می‌کند، آن‌ها با خیال راحت توی باغچه جلوی خانه‌ها و یا پیاده‌رو، مدفوع می‌کنند.

بارها سگ‌های با نژادهای ژرمن‌شپرد، دوبرمن و حتی ماستیف را در کوچه، خیابان و پارک دیده‌ام که بدون قلاده بوده‌اند، در حالی ‌که در بعضی از کشورهای آمریکایی و اروپایی هم حضور بدون قلاده و گاهی هم پوزه‌بند، برای این نژادها ممنوع است.

از پارک‌ها برایتان نگویم که مثلاً در پارک مادر که یکی از شلوغ‌ترین‌هاست، سگ‌های زیادی در این پارک رفت‌وآمد دارند، سگ‌ها گاهی با هم درگیر می‌شوند و چنان سروصدایی دارند که آرامش را نه‌تنها از بچه‌ها، که از بزرگ‌ترها می‌گیرند و ضربان قلبشان را بالا می‌برند. در نقاط مختلف پارک هم از سبزه‌ها و جوب‌ها تا وسط زمین بازی که ادرار و مدفوع سگ‌ها به چشم می‌خورد.

چند روزی است سگ گردانی در برخی از شهرهای کشور از جمله کرمان به دستور دادستان‌ها ممنوع شده است، دادستان عمومی و انقلاب مرکز استان کرمان، مهدی بخشی می‌گوید: این تصمیم در پاسخ به «درخواست‌های متعدد شهروندان» و با هدف «رعایت حقوق همه افراد» اتخاذ شده است. اما شهروندان چرا از سگ گردانی شکایت دارند، رسیدن به این پاسخ را در بین اظهارنظرهای مردم شهرهای مختلف کشور درباره این خبر می‌توان دید. هرچند بعضی از مردم با ممنوعیت سگ گردانی مخالف بودند؛ اما بیشتر مردمی که پیام گذاشته بودند با این ممنوعیت موافق هستند و نکاتی را گفته بودند که پنجره جدیدی را درباره معضلات و مشکلات سگ گردانی پیش چشمم باز کرد. چند نفر از افرادی که با سگ گردانی موافق هستند، پیشنهاد کرده بودند باتوجه‌به اینکه بعضی از سگ‌ها اگر در خانه بمانند، ممکن است پرخاشگر شوند و دمار از روزگار همسایه‌ها دربیاورند، مکان‌های ویژه‌ای برای آن‌ها در نظر گرفته شود. اما یکی از پیام‌هایی که قلبم را به درد آورد مربوط به مرد جوانی بود که چند ماه قبل جنین 6 ماهه‌اش را به علت حمله سگ بدون قلاده به همسرش، از دست داده بود. ابراز دلخوری بعضی از مردم نسبت به استفاده سگ‌ها از وسایل بازی بچه‌ها، آب‌خوردن سگ‌ها از محل آبخوری پارک‌ها، رهاکردن سگ‌های بدون قلاده در محل بازی بچه‌ها هم زیاد بود. یک شهروند شیرازی هم نوشته است: کاکو؛ دیگه آدم جرات نمی‌کنه روی چمنای پارک بشینه، از بس مو و کثیفی سگا ریخته.