تاریخ ایران پر از درس‌های عبرت‌آموزی است که مقایسه‌ی رفتار حاکمان در شرایط سخت، یکی از جذاب‌ترین آنهاست. دو رویکرد کاملاً متفاوت: [فرار از مسئولیت در برابر مردم] یا ایستادگی در کنار آنها. در اینجا می‌خواهیم این دو نگاه را مقایسه کنیم.  

۱. پهلوی: حکومتی که از مردم می‌گریخت!  

- رضاشاه در شهریور ۱۳۲۰، وقتی ایران توسط متفقین اشغال شد، نه مقاومتی کرد، نه فراری داشت! بلکه با تشریفات خاصی همراه با ثروت به دست آورده از اموال مردم، به آفریقا تبعید شد! گویا اشغال ایران برایش مهم نبود، نتیجتاً ایران پنج سال اشغال شد.

- [محمدرضا پهلوی]؛ هم در طول حکومتش، دو بار از مردم ایران فرار کرد.   

  یکبار، مرداد ۱۳۳۲؛ وقتی مردم خواستند نفت را از چنگ انگلیسی‌ها خارج کنند و ملی‌اش کنند، شاه به رم گریخت!  

- بار دیگر دی ۱۳۵۷: وقتی تظاهرات مردمی علیه کاپیتولاسیون، وابستگی به آمریکا و ظلم‌های داخلی اوج گرفت، باز هم فرار را بر قرار ترجیح داد!  

نتیجتاً پهلوی‌ها از دشمنان ایران نمی‌ترسیدند؛ بلکه خود را جزئی از وابستگان و عناصر دشمن می‌پنداشتند، دلیل این ادعا علاوه بر فرار آنها، زمانی روشن می‌شود که بگوییم، محمدرضا پهلوی، بعد از کودتای ۱۳۲۸ و لغو ملی شدن نفت، قرداد کنسرسیوم ۱۳۳۳ با سهم چهل درصد برای شرکت‌های آمریکایی را منعقد کرد و رسماً نفت ملی شده ایران رو به آمریکایی‌ها واگذار کرد.

۲. جمهوری اسلامی: حکومتی که نماد مقاومت و پیشرفت است

جمهوری اسلامی به رهبری امامین انقلاب، نه تنها بی‌تفاوت به سرنوشت مردم کشور نبودند؛ بلکه همراه آنان شانه به شانه در برابر استکبار و استعمار مقاومت کرده‌اند و هم به پیشرفت‌های شگرفی رسیده‌اند. جمهوری اسلامی از همان ابتدا تا حال، در مراحل مختلف در برابر آمریکا ایستادگی کرده است؛ [لغو کاپیتولاسیون در اولین سال‌های انقلاب، تصرف لانه جاسوسی و افشای اسناد وابستگی پهلوی، مقاومت در برابر تحریم‌ها طی ۴ دهه اخیر  

همچنین، رویارویی با صهیونیست‌ها و رژیم کودک‌کش اسرائیل، حمایت بی‌وقفه از فلسطین به عنوان خط قرمز نظام مقدس اسلامی، عملیات موفق موشکی در عملیات وعده صادق ۱،۲ و ۳، جنگ ۱۲ روزه و وادار کردن دشمن به التماس برای آتش‌بس 

 اما امسال در شب عاشورا، در شرایطی که همه می‌دانستند دشمنان (آمریکا و رژیم صهیونیستی) در پی ایجاد ناامنی  و تهدید جان رهبری هستند؛ اما مقام معظم رهبری نه تنها در بیت خود حضور داشتند؛ بلکه در میان مردم و در مراسم عزاداری سید و سالار شهیدان هم حاضر شدند. این یعنی ترسی از تهدیدات دشمن وجود ندارد، چون حکومت، پشتوانه‌ی مردمی دارد.مردم و رهبری، یک قلب تپنده‌اند؛ نه مثل دوران پهلوی که حکومت از ملت فرار می‌کرد.  

پهلوی‌ها به جای تکیه بر مردم، به آمریکا و انگلیس وابسته بودند، در آذر ۱۳۲۱؛ مردم گرسنه در شورش‌نان، به منزل نخست‌وزیر وقت حمله کردند.  

علت؟ آن، اشغال شدن ایران توسط متفقین و مدیریت ضعیف محمدرضا شاه پهلوی بود که مردم را به فقر و گرسنگی کشاند و در پایان هم، همان مردم بیچاره توسط قوام السلطنه، سرکوب و کشته و شهید شدند.

امروز اما، در جنگ ۱۲ روزه اخیر، جمهوری اسلامی، نه تنها اجازه نداد دشمن یک وجب از خاک ایران را بگیرد؛ بلکه به ۳۴۶ خانواده‌ای که خانه‌شان در حملات صهیونیست‌ها تخریب شده بود، ۱.۵ میلیارد تومان کمک رهنی و ماهیانه ۳۰ میلیون تومان کمک اجاره‌بها پرداخت کرد! و در ماه اول آنها را در هتل اسکان داد تا آسایش و رفاه آنها به طور کامل فراهم شود. این است فرقِ حکومتِ مردمی و اسلامی با حکومتِ وابسته و ضعیف. - جمهوری اسلامی با تکیه بر همبستگی ملی، نه تنها در جنگ‌ها مقاومت کرده؛ بلکه در سخت‌ترین شرایط (مثل جنگ اخیر) دشمن را به زانو درآورده است. تاریخ ثابت کرده است: حکومتی که پشتوانه‌ی مردمی دارد، هرگز از دشمن نمی‌ترسد؛ اما حکومت‌های وابسته، همیشه از مردم خود می‌گریزند!