قدم دوم، یافتن سؤالات کلیدی و پاسخ به آنهاست. هر کدام از مربع‌های کوچک روبیک، یک پرسش و پاسخ است.

هر سطح این مکعب، یکی از ابعاد رسانه است و در هر سطح، مربع‌های کوچکی وجود دارد که عبارتند از سؤالات کلیدی؛ مثلاً اگر رنگ قرمز مکعب روبیک را مسئله مالکیت رسانه فرض کنیم، مربع‌های کوچک قرمز عبارتند از سؤالات مهمی که در زمینه مالکیت رسانه مطرح است و جواب‌هایی که به آنها داده می‌شود. 

یکی از اهداف مهم سواد رسانه، تقویت روح پرسشگری است. این موضوع، مخاطب را از حالت انفعال خارج و به یک فرد فعال و منتقد تبدیل می‌کند. پرسش، آغاز حرکت است. سواد رسانه قبل از آنکه مجموعه‌ای از پاسخ‌ها باشد، مجموعه‌ای از پرسش‌هاست. تمام پرسش‌هایی که در این کتاب مطرح می‌شود، در حقیقت مربوط به این مرحله می‌باشد. مخاطب باید به مهارتی برسد که هنگام تماشای یک فیلم، توانایی طرح پرسش‌های مناسب را داشته باشد. 

کلاس‌هایی که در این زمینه برگزار می‌شود، باید زمینه طرح سؤال در افراد را فراهم کند و خروجی این کلاس‌ها نباید افرادی باشند که صرفاً نکاتی را حفظ کرده‌اند؛ بلکه باید بالا بردن قدرت طرح سؤال و انتقاد باشد. 

انگلیسی¬زبان‌ها به کسی که زیاد تلویزیون می‌بیند «سیب¬زمینی لمیده بر مبل» می‌گویند. گویا آنها به ¬تدریج با مشاهده زیاد تلویزیون، تبدیل به سیب¬زمینی می‌شوند؛ یک سیب¬زمینی که روی مبل لمیده است. سؤال می‌تواند دوباره این سیب¬زمینی را به انسان تبدیل کند و به او دوباره حیات بخشد.  

یکی از مهارت‌های مهم سواد رسانه، توانائی طرح سؤالات کلیدی است. در اینجا یاد می‌گیریم که چگونه سؤال کنیم؛ یعنی خود سؤال، موضوع یادگیری است. کسی که از طرح سؤال ناتوان است، هنوز به بخشی از سواد رسانه‌ای نرسیده است. کسانی هم که به این مهارت رسیده‌اند، میتوانند در مقابل غول‌های رسانه‌ای بایستند و بدون هیچ هراسی آنها را به چالش بکشند و با اقتدار مورد سؤال قرار دهند. 

پرسش‌هایی که در این کتاب مطرح شده‌اند، نمونه‌ای از سؤالات یاد شده هستند و می‌توان سؤالات بهتری را هم طرح کرد. در سواد رسانه اگر ارزش طرح سؤال از خود جواب مهم‌تر نباشد، کمتر نیست. 

بعد از طرح سؤال، نوبت به پاسخ می‌رسد ممکن است یک اثر رسانه‌ای به علت کیفیت پایین یا علت دیگر، برای برخی از این سؤالات پاسخ مناسبی نداشته باشد؛ اما در هر حال طرح آن می‌تواند محکی برای ارزش یک فیلم، بازی رایانه‌ای و... باشد. سؤال، محک است و عیار رسانه، در برخورد با آن سنجیده می‌شود. 

با مرتب کردن همه این مربع‌های کوچک، نوبت به جمع¬بندی نهایی می‌رسد. حالا با توجه به همه جوانب، به دید وسیع‌تری در مورد یک پیام خاص می‌رسیم. حالا داریم به همه این مکعب مرتب شده از بالا نگاه می‌کنیم، مانند کسی که از یک بالگرد دارد یک راهپیمایی عظیم را تماشا می‌کند. او چیزی را می‌بیند که دیگران نمی‌توانند ببینند. سواد رسانه ما را بالا می‌برد و از آن بالا چیزهایی را می‌بینیم که افرادی که در پایین هستند، نمی‌بینند.