به گزارش مشرق، محمد دهقان، معاون حقوقی رئیس جمهور، به جزئیات پرونده کرسنت اشاره کرد و در صفحه خود در ویراستی نوشت:
۱- (۱۳۸۰-۱۳۸۳) مذاکره و امضای قرارداد گازی مشکوک با شرکت کرسنت در دولت آقای خاتمی و فروش ۲۵ سال گاز ایران به ثمن بخس و محروم کردن ملت ایران از دهها میلیارد دلار منابع گازی میدان مشترک سلمان.
۲- (۱۳۸۱-۱۳۹۱) ورود دستگاههای نظارتی جهت مقابله با فساد قرارداد کرسنت و صدور رأی محکومیت توسط قوه قضائیه برای برخی از اعضای هیئت مدیره شرکت ملی نفت در دولت آقای خاتمی و برخی دیگر از عوامل فساد این پرونده.
۳- (۱۳۹۲) علیرغم وضوح تاثیر بازگشت افراد موثر در فساد کرسنت به صدارت نفت در دولت آقای روحانی و تذکر این امر توسط برخی از نمایندگان مجلس، بازگشت آقای زنگنه و برخی اعضای محکوم شده هیئت مدیره نفت، منجر به تضعیف مواضع شرکت ملی نفت ایران مبنی بر وجود فساد گسترده در قرارداد کرسنت در دیوان داوری گردید.
۴- ( ۱۳۹۳) محکومیت شرکت ملی نفت ایران در دیوان داوری و تشکیل دو پرونده کرسنت یک (بابت تقویم خسارت و عدمالنفع شرکت کرسنت در سالهای ۲۰۰۵-۲۰۱۴) و کرسنت دو (بابت خسارت و عدمالنفع شرکت کرسنت در سالهای ۲۰۱۵-۲۰۳۰)
۵- (۱۴۰۰) محکومیت شرکت ملی نفت ایران در پرونده کرسنت یک به ۲.۴ میلیارد دلار در پایان دولت آقای روحانی.
۶- (۱۴۰۱-۱۴۰۲) اقدام حقوقی موثر برای دفاع از حق ملت ایران که منجر به تجدید فرآیند داوری در کرسنت دو و توقف ادعای بیپایه ۳۲ میلیارد دلاری کرسنت علیه شرکت ملی نفت ایران گردید.
۷- (۱۴۰۳) شکست شرکت کرسنت در شناسایی و اجرای رأی ۲.۴ میلیارد دلاری علیرغم اقدامات حقوقی گسترده.
۸- هرچند برخی از مسببان فساد کرسنت با آگاهی از محذورات حقوقی در افشای پرونده، اقدام به اشاعه مطالب خلاف واقع میکنند؛ اما به دلیل ملاحظات حقوقی و مفتوح بودن پرونده کرسنت در مراجع بینالمللی و پرهیز از بگومگوهای داخلی مضر به پرونده، بیان حجم بزرگی از مفاسد این پرونده را به آینده موکول میکنیم.
۹- مطالب بیان شده مستند به اسناد و مدارک موجود در پرونده است و کلیه ادعاهای مغایر و ارقام خلاف اعلام شده در فضاهای مجازی و سیاسی تشویش اذهان عمومی، نشر اکاذیب و قابل پیگرد حقوقی است.
محمد ایمانی در کانال خود با انتشار مطلبی نوشت:
به چه کسی و کدام رویکرد مدیریتی نباید رای بدهیم؟
مردی که:
وعده کرد همه تحریمها را یکجا لغو کرده؛ اما دو برابر کرد.
تورم را به ۶۰ درصد رساند و یک رکورد تازه ثبت کرد.
۴۸۰ هزار میلیارد تومان کسری بودجه و ۱۵۰۰ هزار میلیارد تومان بدهی به ارث گذاشت.
ادعا کرد که باید هم چرخ سانتریفیوژها بچرخد و هم چرخ اقتصاد؛ اما هم چرخ سانتریفیوژها را از کار انداخت و هم چرخ هشت هزار کارخانه را.
ادعا کرد چنان جیب مردم را سرشار از درآمد میکند که بینیاز از پول ناچیز یارانه باشند؛ اما قیمت بنزین را سه برابر کرد.
نرخ ارز در دولت او تا ۹ برابر صعود کرد.
بالغ بر ۳۰ میلیارد دلار ارز دولتی را با ندانمکاری و به شکل عمدتاً رانتی توزیع کرد، و سپس وقتی خزانه خالی شد، بدون سر و صدا، ارز دولتی ۲۰ قلم کالا (از مجموع ۲۴ قلم) را حذف کرد. خزانه را چنان تهی کرد که دولت بعدی، چارهای جز حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی نداشت.
هر سال ادعا کرد “از رکود اقتصادی عبور کردیم” و باز سال بعد، همین ادعا را تکرار کرد، حاکی از این که رکود اقتصادی سر جای خود باقی است. سرانجام، رشد اقتصادی در دوره هشت ساله او را جمع زدند و معدل گرفتند، ۶ دهم درصد (نزدیک به صفر) شد.
هشت سال عقبگرد اقتصادی طبیعتاً نمیتوانست نتیجهای جز بازتولید تصاعدی رکود و تورم را به همراه داشته باشد و این یعنی، افول اشتغال و تولید، کاهش عرضه و فزونی گرفتن تقاضای انباشته و ایجاد تورم آزار دهنده در بخشهایی مانند مسکن.
حتی حامیانش گفتند برجام تنها پروژه او بود و پس از آن که به بن بست خورد، هیچ همت و تدبیری برای تغییر ریل و اصلاحات اقتصادی درونزا نداشت.
مردی که گفت واکسن، سوهان قم نیست و بدون حل شدن مشکل برجام و FATF نمیشود واکسن وارد کرد.
مردی که با بیهمتی، رکورد کشتار روزانه ۷۰۹ نفر در ماجرای کرونا را به یادگار گذاشت؛ اما پس از موفقیت دولت رئیسی در واردات واکسن و نجات جان مردم، ادعا کرد واکسنهای وارد شده سفارش دولت او بود! اصلاً هم سوهان قم و FATF و برجام یادش نبود!
مردی که منطق مدیرانش “نمیشود” و “نمیتوانیم” بود، از کثافتکاری خواندن ساخت پالایشگاه، تا مخالفت با نیروگاهسازی و مزخرف خواندن مسکن مهر و خودکفایی گندم.
مردی که با برجام، تولید برق هستهای را متوقف کرد و با توافق آب و هوایی پاریس، تولید برق در نیروگاهها (با سوخت فسیلی) را به محاق برد و بیشترین رکوردهای قطع برق منازل و کارخانهها را به ثبت رساند.
مردی که از صدقهسر برجام و مودب خواندن دولت اوباما، قادر نبود حتی برای معاون سیاسی دفتر خود (حمید ابوطالبی) ویزا بگیرد و او را به عنوان نماینده ایران در سازمان ملل، به نیویورکی بفرستد که آمریکا فقط میزبان بود.
مردی که اروپاییها، وزیر خارجه مدعی کاربلدیاش را در دوره اجرای برجام، با ندادن سوخت به هواپیمای او در آلمان مورد توهین و تمسخر قرار دادند.
مردی که در دوره او، هم برجام پایمال غرب شد، هم تحریمها دو برابر، هم صادرات نفت به حداقل کاهش یافت، هم سردار سلیمانی فرمانده مبارزه با تروریسم در منطقه توسط آمریکاییها ترور شد؛ اما او در جایگاه رئیس جمهور، دچار فلجی مطلق بود و نمیتوانست کمترین واکنشی نشان بدهد.
مردی که...
حواسمان باشد که به چه کسی رأی میدهیم و به چه کسی و کدام رویکرد مدیریتی نباید رأی بدهیم.
«لغو همه تحریمها» وعدهای که سراب بود
مسئولان دولت حسن روحانی که این روزها اطراف یک نامزد ریاست جمهوری را گرفتند، طی ۸ سال «دروغ پشت دروغ» به خورد مردم دادند، بزرگترین آن در موضوع مذاکرات هستهای بود که گفتند، همه تحریمها روز بعد از توافق لغو میشود.
ظریف وزیر امور خارجه دولت یازدهم و دوازدهم در گفتگویهای متعدد اعلام کرد که کل تحریمهای اقتصادی، مالی و پولی اتحادیه اروپا از روز اجرای برجام لغو خواهد شد، حتی به این گزاره نیز اکتفا نکرد و مجدداً تاکید کرد: کل تحریمها!
اگرچه امروز نیازی نیست که بگوییم تحریمها برداشته شده یا نه؛ اما خود آقای عراقچی چندی بعد در مصاحبهای به صراحت گفت: «بنابراین آنکه من میگویم آنها به تعهداتشان عمل کردند، تعهدات روی کاغذ هستند؛ ولی آیا این به این معنی هست که تحریمها در صحنه عمل برداشته شده کامل؟ نه، برداشته نشده است.» البته عراقچی بعدها تغییر موضع هم داد و عنوان کرد از اول هم قرار نبود که تحریمهای غیرهستهای لغو بشوند.
لازم به ذکر است حسن روحانی در روزهایی که تقریباً برجام نهایی شده بود گفت: «ما هیچ توافقی را امضا نخواهیم کرد، مگر آنکه در اولین روز اجرای توافق، تمامی تحریمهای اقتصادی بالمره و در همان روز لغو شود». اما چندی بعد در یک سخنرانی دیگر اعلام کرد: «سوال میکنند آیا تمام تحریمها پایان یافته؟ البته که نه.» البته معاون اول دولت آقای روحانی نیز به پیروی از او اعلام کرد که ما به تمام اهدافمان در برجام رسیدیم.