به عنوان مثال، مولا امیرالمومنین در نامه ۴۱ نهج‌البلاغه خطاب به یک کارگزار خیانتکار می‌نویسند: 

...پس از خدا بترس، و اموال آنان را باز گردان، و اگر چنین نکنی و خدا مرا فرصت دهد تا بر تو دست یابم، تو را کیفر خواهم کرد که نزد خدا عذرخواه من باشد، و با شمشیری تو را می‌زنم که به هر کس زدم وارد دوزخ گردید. سوگند به خدا اگر حسن و حسین چنان می‌کردند که تو انجام دادی، از من روی خوش نمی‌دیدند و به آرزو نمی‌رسیدند تا آن که حق را از آنان باز پس ستانم، و باطلی را که به دستم پدید آمده نابود سازم.

این کلام مولا در زمانی است که خداوند وعده حکومت الهی در سراسر جهان را نداده است؛ اما این وعده در زمان ظهور امام‌زمان (علیه السلام) به بشر داده شده است که در آن روز، تمام زمین از عدالت الهی سرشار خواهد شد و حکومت اسلام ناب محمدی (صلی‌الله علیه و آله) همه جا را فرا می‌گیرد. 

اکنون سوال اینجاست که چگونه حکومتی سراسر عدل شکل بگیرد، در حالی که عاملان و مسئولانی که با کوتاهی کردن (و یا عمداً) در امر اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی مردم باعث گسترش فقر و فساد و فحشا و... شدند، مجازات نشوند؟! 

"می‌گویند شخصی در طلب دنیا بود، آن‌چنان که می‌خواست به آن نرسید، شیطان بر او ظاهر شد و گفت اگر می‌خواهی به دنیای خودت برسی، باید عده‌ای را دور خودت جمع کنی و با گمراهی آنان، دنیای خودت را تامین کنی. شخص چنین کرد و بعد از گمراهی افراد گوناگون، فکر پشیمانی به سرش زد. نزد پیامبر زمان خود رفت و از او خواست تا از خداوند بخواهد که او را ببخشد. پروردگار بر پیامبر زمان وحی کرد که به آن شخص بگو تا تک‌تک افرادی را که گمراه کردی به راه راست هدایت نکنی، تو را نخواهم بخشید..."

امام‌زمان (علیه السلام) در هنگام ظهور، شمشیر عدالت امیرالمومنین را بر کمر بسته‌اند و پیراهن خونین حسین فاطمه را بر تن دارند. این به چه معناست؟ آیا جز این است که با ذوالفقار حیدری قرار است انتقام خون امام حسین (علیه‌السلام) را بگیرند؟ این مهربانی است یا خشم؟ قطعاً این خشم الهی است که به‌واسطه ولیّ خدا بر دشمنان نازل خواهد شد و انتقام سختی از آنان گرفته می‌شود. هر چیزی جای خود دارد. همان‌طور که نمی‌توان به قاتلان و وحشیانی که خون انسان‌های بی‌گناه را برای منافع خودشان روی زمین می‌ریزند گل هدیه داد، با افرادی هم که ایمان و حیا و عفت و... مردم را دزدیدند، نمی‌توان با مهربانی برخورد کرد.

امروز هستند کسانی که به‌خاطر کم‌کاری و کوتاهی در امر مسئولیت خود، و یا بالاتر از آن، عمداً باعث ترویج فساد و بی‌حجابی می‌شوند. مگر شوخی است که شما روح ایمان را از مردمانی جدا کنید که خداوند برای هدایت آنان ۱۲۴ هزار پیامبر و ۱۴ معصوم را فرستاده است تا هدایت شوند، آنگاه خداوند از شما بگذرد و از شما انتقام کسانی که گمراه کردید را نگیرد؟!

به نقل از زراره آمده است که: از امام صادق علیه‌السلام پرسیدم: درباره این سخن پیامبر صلی‌الله علیه و آله که: زناکار در حال داشتن ایمان، زنا نمی‌کند، چه می‌فرمایید؟ فرمودند: روحِ ایمان از او کنده می‌شود [آنگاه مرتکب زنا می‌شود]. عرض کردم: روحِ ایمان از او کنده می‌شود؟ پس، از روح ایمان برایم بفرمایید. فرمودند: آن هم چیزی است. آنگاه فرمودند: این‌گونه بهتر می‌فهمی [آیا] ندیده‌ای که انسان چیزی را می‌خواهد؛ ولی در درون او چیزی وی را از آن خواهش باز می‌دارد و نهی می‌کند؟ عرض کردم: چرا. فرمود: آن چیز، همان روحِ ایمان است. (بحار الأنوار: 69/ 63 /7)

آقای مسئول، و یا کسی که عاملی هستی برای ترویج فساد از هر نوع، مخصوصاً فساد اخلاقی و بی‌بندوباری که دو جنبه اخلاقی و براندازی (آندلس) به همراه خود دارد، به گوش باش! دست انتقام خداوند روزی گریبان تو را خواهد گرفت که روزی عمداً یا با کوتاهی‌های خود، روح ایمان مردم را از آنان گرفتی و آن روز انتقام، دیر نیست... شواهد این را می‌گوید که عصر ما بسیار و بسیار نزدیک به ظهور است...

در روایتی از امام صادق علیه‌السلام نقل شده است که فرمودند: برای مخالفان ما در دولت ما نصیبی نیست. خداوند حلال نموده است خون آنان را در هنگام قیام قائم ما، اما امروز چنین چیزی بر ما و شما حرام است. پس مبادا فریب بخورید. (بحارالانوار، بیروت، لبنان، 1983م، ج52، ص376)

اگر امروز دستمان به‌خاطر مصالحی که برای حفظ انقلاب داریم بسته است و نمی‌توانیم امثال میرحسین موسوی و کروبی و... را مجازات کامل کنیم، فردایی خواهد بود که امام‌زمان (علیه السلام) از آنان انتقام حقیقی را خواهند گرفت... انتقام از هر مسئولی که باعث گسترش فساد و فقر و... شده است.

اگر الان مهلتی دارید برای نفس کشیدن، دو جنبه دارد؛ یا پروردگار منتظر توبه حقیقی و بازگشت شماست... که البته توفیق توبه به هرکسی داده نمی‌شود و یا اینکه پروردگار، شما را نگه داشته است برای روز انتقام. 

از امام محمدباقر (علیه‌السلام) در ذیل آیه "فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ اَمْهِلْهُمْ رُوَیْداً" (طارق/17) نقل شده است که فرمودند: معنای آیه این است که «ای پیامبر! به کافران مهلت بده اندکی؛ زیرا هنگامی که قائم قیام کند، از همه جباران و طاغوتیان انتقام خواهند گرفت». (یزدی حائری، علی، الزام الناصب، ج۲، ص۲۹۵، تحقیق سید علی عاشور، بی‌تا.)

"از روایات، چنین استفاده می‌شود که امام مهدی (علیه السلام) ابتدا مردم را به سوی حق دعوت می‌کنند و قبل از آغاز هر جنگی، به معرّفی دین حق برای دشمنان می‌پردازند و فرصت انتخاب میان حق و باطل را به آنان می‌دهند و تنها بعد از اتمام حجّت بر دشمنان، از قدرت شمشیر استفاده می‌کنند. پس چون آن حضرت، ابتدا، اتمام حجّت می‌کنند و آنان با این که به حق واقف می‌شوند و از آن اطلاع پیدا می‌کنند، از آن روی‌گردان می‌شوند، نمی‌توان گفت که آن حضرت، اسلام را با اجبار پیاده می‌کند؛ بلکه باید گفت، هر کس که اسلام را قبول می‌کند، از روی رغبت و اختیار است و هر کس آن را قبول نمی‌کند، باز با آگاهی و اختیار است؛ لکن بعد از این سوءاختیار، از سوی لشکریان امام نابود می‌شود تا در جهان فتنه‌ای نماند. حضرت مهدی (علیه السلام) به سوی کوفه رهسپار می‌شوند. در آن جا، شانزده هزار نفر مجهّز به سلاح در برابر حضرت می‌ایستند. آنان، قاریان قرآن و دانشمندان دینی هستند که پیشانی‌هایشان از عبادت زیاد، پینه ‌بسته، چهره‌هایشان در اثر شب‌زنده‌داری، زرد شده؛ امّا نفاق، سراپایشان را پوشانده است. آنان یک‌صدا فریاد بر می‌آورند: «ای فرزند فاطمه! از همان راهی که آمده‌ای، باز گرد؛ زیرا، به تو نیازی نداریم.» حضرت، در پشت شهر نجف، پس از ظهر روز دوشنبه تا شامگاه، بر آنان شمشیر می‌کشند و همه را از دم تیغ می‌گذرانند و در این نبرد، از یاران حضرت، حتّی یک نفر زخمی نمی‌شود. امام صادق (علیه‌السّلام)  می‌فرمایند: «خداوند، حضرت قائم (علیه السلام) را به سه لشکر یاری می‌دهند: فرشتگان، مومنان، رعب». از این روایات و احادیث دیگر نیز استفاده می‌شود که دشمن، از حرکت لشکریان حضرت مهدی (علیه السلام) چنان وحشت زده می‌شود که وقتی لشکریان حضرت از جای می‌خواهد حرکت کند، کسی جرئت شورش علیه آن ندارد. (مقاله نحوه غلبه جهانی امام‌زمان (علیه السلام) در وبگاه ویکی فقه) "

همه اینها را گفتیم تا هشداری باشد برای کسانی که فکر می‌کنند با یک توبه ساده، تمام کوتاهی و یا افعال عامدانه آنان که مروج فساد بود، به راحتی بخشیده می‌شود. خیر! چنین نیست... 

پس هر کسی که مسئولیتی بر دوش دارد بداند، اگر در راه خدا تلاش کرد، هم دنیا دارد هم آخرتش را؛ اما اگر فساد را رواج داد، نه دنیا دارد نه آخرت!