وصیت‌نامه شهید محمدتقی پکوک:

بسم الله الرحمن الرحیم

«فلمر تقتلوهم و لکن الله فتلهم و مارهیت اذرمیت و لکن الله رمی و لیبلی المومنین منه بلاء حسنا ان الله سمیع علیم؛ (ای مومنان) نه شما؛ بلکه خدا کافران را کشت (وای رسول) چون تو تیر افکندی، نه تو؛ بلکه خدا افکند که مومنان را به پیش آمد خوشی بیازمایید که خدا شنوای دعای خلق و دانا (به مصالح امور عالم است.)»

«ولا تحسبن الذین قتلو فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون؛ مپنداری که شهیدان راه خدا مرده‌اند؛ بلکه زنده به حیات ابدی شدند و نزد پروردگارشان متنعم خواهند شد.»

با سلام درود خدمت امام امت و امت امام و شهدای صدر اسلام تا کنون.

خدایا می‌دانی چه می‌کشم، ما از مردن نمی‌هراسیم؛ اما می‌ترسیم بعد از ما، ایمان سر ببرند. پس چه باید کرد؟ از یکسو باید ما بمانیم تا آینده بماند. ای کاش امروز شهید می‌شدیم و فردا زنده می‌شدیم تا شهید آینده شویم تا اینکه فردا شهید نشود. آری! همه یاران رفتند به سوی مرگ، در حالی که نگران فردا بودند. من با امام عزیزمان خمینی میثاق بسته‌ام و با او وفا دارم؛ زیرا که او به اسلام و قرآن وفادار است و اگر چندین بار مرا بکشند و زنده کنند، دست از او نخواهم کشید. راه سعادت‌بخش حسینی را ادامه دهید و زینب‎وار زندگی کنید ان‌شاءالله. خدایا چند الله را که با سوگند به ثارالله در سنگر روح الله بر شکست عدو الله و استقرار حزب الله زمینه‌ساز حکومت جهانی بقیه الله است حمایت کن.

بدانید که به دو جای بدنم شلیک خواهد شد؛ یکی به مغزم که به اسلام می‌اندیشد و دیگر بر قلبم که برای اسلام می‌تپد. ای پدر و مادر و خواهران و برادران عزیزم، سلام گرم مرا بپذیرید و مرا ببخشید که نتوانسته‌ام فرزند خوبی برای شما باشم و من حقیر از همه شما رضایت می‌خواهم، امیدوارم قبول کنید. همسر گرامی و عزیزم، می‌بخشی که نتوانستم یک شوهر خوب برایت باشم، ان‌شاءالله خدا مرگ مرا شهادت قرار بدهد و تو را هم در این دنیا و هم در آن دنیا خیر دهد، امیدوارم مرا ببخشی. به امید دیدار در روز محشر.