بر اساس برخی اسناد منتشر شده، سرشماری سال ۱۹۰۰ در فیلیپین نشان می‌دهد تا قبل از استقرار ارتش آمریکا، وضعیت فرهنگی خوبی در این کشور حاکم بود، به طوری که تنها ۱۱ زن در شهر مانیل اقدام به تن‌فروشی می‌کردند. اما پس از استقرار ارتش آمریکا، روسپی‌گری در این کشور به صورت وسیعی پایه‌گذاری شده و گسترش یافت.

یانکی‌ها در اواخر سال ۱۹۴۰ برای حفاظت سربازانشان از بیماری‌های مقاربتی ۱۰ خانه فساد تاسیس کردند و زنانی را از کشورهای مجاور به فیلیپین منتقل و در اختیار سربازان آمریکایی قرار دادند؛ این مقدمه‌ای برای ایجاد شهر فرشتگان در پامپانگا بود.

این اقدامات به تدریج روسپی‌گری را در میان زنان فیلیپینی رایج کرد.

نتیجه پیگیری چنین سیاستی در فیلیپین، به جا ماندن ۵۰ هزار کودک بی‌پدر تا سال ۱۹۹۲ بود. کودکانی که بسیاری از آنها به چرخه روسپی‌گری برمی‌گشتند یا به گروه‌های قاچاق انسان فروخته می‌شدند.

اکنون نیز شهر انجلیس فیلیپین به محلی برای خوش‌گذرانی جنسی مردان غربی بدل و به شهر گناه ملقب شده است.