با همکاری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و بیمارستان مسیح دانشوری و به سرپرستی دکتر جلال‌الدین غنوی، برای اولین بار در جهان به کمک تکنیک‌های مهندسی بافت، نای مصنوعی ساخته شد. در این طرح تحقیقاتی که بر روی مدل حیوانی با 70 درصد موفقیت به اتمام رسیده است، بافت‌های غضروفی نای به کمک مهندسی بافت و با استفاده از سلول‌های گرفته شده از خود شخص ساخته شده و نای تولیدی همان بافت نای طبیعی را داشته و از هیچ‌گونه سلول اضافی برخوردار نیست. با توجه به اینکه در ساخت نای مصنوعی از سلول‌های خود بیمار استفاده می‌شود، پیوند آن راحت‌تر بوده و احتمال پس زدن پیوند تقریباً به صفر می‌رسد. نای، مجرای تنفسی است که از حلق شروع شده و به طول حدوداً 12 سانتی‌متر به ریه‌ها ختم می‌شود. این عضو، حیاتی‌ترین بخش تنفس است. دستیابی به این تکنیک برای بیمارانی که در طول جنگ در معرض تماس با سلاح‌های شیمیایی قرار گرفته‌اند و دچار تخریب و آسیب‌دیدگی و در نتیجه گرفتار تنگی نای شده‌اند و یا آن دسته از بیمارانی که به علت تنگی نای، لوله تنفسی در داخل نای آنها کار گذاشته می‌شود کاربرد دارد. تحقیقات برای ساخت نای مصنوعی حدود ده سال پیش آغاز شده و در صورت موفقیت مدل انسانی آن، تحولی در علم پزشکی و بیماری‌های مرتبط با دستگاه تنفسی و نای ایجاد خواهد شد. (منبع: اپلیکیشن کارنامه)