حمد بن جاسم آل ثانی که وزیر خارجه قطر در عصر جنگ ۳۳ روزه بود، می‌گوید: در آن روزها، آمریکایی‌ها اجازه نمی‌دادند که جنگ لبنان و اسرائیل تمام بشود. یک روز که به خانه رفتم تا استراحت کنم، سفیر اسرائیل در سازمان ملل سراسیمه دنبال من آمد. با عجله و نگرانی به من گفت: کجا هستی؟ گفتم: آیا اتفاق جدیدی افتاده است؟ گفت: با هم به سازمان ملل برویم. من و او به سازمان ملل رفتیم. دیدم جان بولتون دارد قدم می‌زند و خیلی نگران و مضطرب است. هر دو به من گفتند: همین الان باید جنگ اسرائیل و لبنان متوقف بشود! گفتم: چرا؟ گفتند: اگر جنگ متوقف نشود، ارتش اسرائیل متلاشی می‌شود.

حزب الله چنان ضربه‌ای به رژیم غاصب صهیونیستی زد که آنان همه شروط قبلی خودشان را نادیده گرفتند و از آن‌ها عبور کردند و مجبور شدند شروط حزب الله لبنان را قبول کنند و آتش‌بس را بپذیرند. این یک پیروزی بسیار بزرگ برای حزب الله بود. این اتفاق، نقطه پایانی بر تصور هجوم رژیم صهیونیستی به لبنان شد. سال‌ها در همین راهبرد ماند. در یک مقطع پس از جنگ ۳۳ روزه، حزب الله لبنان برای انتقام از دو شهیدش، تهدید کرد که رژیم صهیونیستی را هدف قرار می‌دهد و می‌زند. اسرائیلی‌ها به فاصله سه تا پنج کیلومتر از نقطه صفر مرزی به عمق فرار کردند!

رژیم غاصب صهیونیستی در یک اشتباه استراتژیک، باز بعد از عملیات طوفان الاقصی به لبنان حمله کرد. رژیمی که در جنگ ۳۳ روزه شکست خورد. در جنگ ۲۲ روزه شکست خورد. در برابر عملیات طوفان الاقصی ناتوان بود. تصور می‌کرد در جنگ جدید و به شهادت رساندن سید حسن نصرالله و سید هاشم صفی الدین و جمعی از فرماندهان حزب الله، می‌تواند قدرت حزب الله لبنان را بشکند. در این میدان نیز، اسرائیل مجبور شد تن به آتش‌بس بدهد و شکست را بپذیرد.

اوج حماقت نتانیاهو و سران رژیم اشغالگر قدس این است که پس از آتش‌بس در لبنان، به سوریه حمله کرده‌اند. پایان این میدان نیز، شکست مفتضحانه اسرائیل است. امروز اسرائیل در برابر جبهه مقاومت ناتوان است. یقیناً اسرائیل مجبور است شکست در جنگ غزه را هم بپذیرد. 

امریکا و ترکیه نیز آب در هاون می‌کوبند. هر کشوری که دمش را به دم نتانیاهو گره بزند، شکست خورده است. تجربه جنگ ۳۳ روزه کافی بود تا مدعیان سیاستمداری در این دام نیفتند. این دام، پایانش سقوط در گودال‌های حفر شده، توسط صهیونیست‌هاست.