بی‌تردید یکی از بهترین یاران امام هشتم (علیه‌السّلام) ابوجعفر احمد بن محمد ابی‌نصر، معروف به بزنطی است. او که تا سال ۲۲۱ ق زنده بوده، افتخار شاگردی سه امام را داشته است: امام کاظم، امام رضا و امام جواد (علیهم‌السّلام). اما شاید همراهی وی با امام هشتم بسیار چشمگیر بوده که در برخی روایات از وی با عنوان «صاحب الرضا» یاد شده است.

وی روایات متعددی را از امام هشتم (علیه‌السّلام) گزارش کرده است. او دانشمندی فقیه و محدث و مؤلف و همواره مورد تایید اهل‌بیت (علیهم‌السلام) بوده است.

بزنطی در نزدیکی کوفه در منطقه‌ای به نام قادسیه زندگی می‌کرده است. بیشتر ساکنان کوفه ایرانی بودند و بزنطی نیز اصالتاً ایرانی بوده است. امام [احتمالاً در جریان سفرش به خراسان] مدتی را در قادسیه ساکن می‌شوند. بزنطی در این مدت تهیه مسکن در کاروانسرا و همچنین اقلام مورد نیاز ایشان را عهده‌دار می‌شوند. امام نیز علاوه بر پرداخت هزینه‌های انجام شده، هدایایی را برای بزنطی ارسال می‌کنند که از جمله آن‌ها یک جلد کلام‌الله مجید بوده است.

از مهم‌ترین کارهای این فقیه و راوی بزرگ شیعه آن است که در مقابل انحرافات منحرفین از خط امامت؛ یعنی واقفیه ایستادگی کرد. او اگرچه خودش نیز در ابتدا در امامت امام هشتم (علیه‌السّلام) قدری تردید داشت؛ اما وقتی نامه امام را دریافت کرد، در کمال ناباوری مشاهده کرد امام سه سؤال تفسیری وی را که تنها در ذهنش بوده، پاسخ داده است.

احمد بن محمد بزنطی می‌گوید یک‌بار که به مدینه رفته بودم، در ابتدای شب، خادم امام به اقامتگاه من آمد و گفت: امام این مرکب را فرستاده و می‌خواهد تو را ببیند.

بزنطی افتخار می‌یابد تا پاسی از شب میهمان امام باشد. اواخر شب امام می‌فرماید: فکر نمی‌کنم در این موقع بتوانی به مدینه باز گردی، امشب را نزد ما بمان و صبح به یاری خدای عزوجلّ حرکت کن. آنگاه امام کنیز خود را صدا می‌زنند و به او می‌گویند: بستر خواب مرا برای وی بگستران، و ملحفه مرا که در زیر آن می‌خوابم بر آن بستر بیفکن، و مخدّه و بالش مرا زیر سر او بگذار.