ابتدا باید علت بدغذایی یا کم خوراکی کودک خود را بفهمیم. برای فهم علت، زیاد راه دوری نروید، علت را عموماً در رفتار و شیوه‌های فرزندپروری خود، راحت‌تر می‌توانید پیدا کنید. در واقع به غیر از علت بیمار بودن کودک که می‌تواند بر تغذیه کودک تاثیر منفی بگذارد، سایر علل به مسائل والدینی مربوط می‌شود. در ادامه، به ذکر چند نوع رفتارها که گرایش به کم اشتهایی را در کودک افزایش می‌دهد، اشاره می‌کنیم:

1. مادر یا دیگر مراقبین کودک به دفعات از غذا به عنوان ابزاری برای تنبیه کودک استفاده می‌کنند. مثلاً او را مجبور می‌کنند غذایی را که دوست ندارد بخورد. کودک نیز این عمل را می‌آموزد و لجبازی خود را از طریق غذا نخوردن نشان می‌دهد. 

2. به ساعات غذا خوردن اهمیت داده نمی‌شود. رعایت دقیق ساعت غذا خوردن و داشتن برنامه غذایی، به کودک اهمیت خوردن غذا را نشان می‌دهد.

3. سخت‌گیری بیش از حد در آداب تغذیه نیز غذا خوردن را در ذهن کودک تبدیل به عملی ملال‌آور می‌سازد. تا حدودی طبیعی است غذا از قاشق کودک بریزد یا تمایل داشته باشد از غذایی بیشتر و از غذایی دیگر کمتر بخورد؛ بنابراین نباید حتماً اصرار داشت هر آنچه و به هرگونه که والدین می‌پسندند کودک نیز به همان طریق عمل کند.

4. وقتی غذاخوردن در محیطی به دور از آرامش و همراه با کشمکش والدین با یکدیگر انجام می‌شود. در این هنگام نمی‌توان انتظار داشت کودک به حضور در این موقعیت تمایلی نشان دهد؛ زیرا وقت غذا خوردن، برای او همیشه تداعی کننده مشاجرات والدین خواهد بود.

5. برخی مادران بیش از حد نگران غذا خوردن کودک هستند. هنگامی که مادران به صورت افراطی نسبت به تغذیه کامل کودک اظهار نگرانی می‌کنند، معمولاً با قاشق و ظرف غذا به دنبال کودکان راه می‌افتند و تصور می‌کنند با این عمل تغذیه کامل و مورد نظرشان امکان‌پذیر است؛ حال آنکه اصرار بیش از حد به غذا خوردن، اشتیاق کودک را از میان می‌برد و کودک از غذا به عنوان شیوه‌ای برای جلب توجه استفاده می‌کند.

6. بی‌توجهی به استقلال‌طلبی کودک. مخالفت در امر غذا خوردن می‌تواند نوعی میل به استقلال در کودک باشد، یعنی کودک دوست دارد خودش غذا بخورد و قاشق را به دست بگیرد و اگر مادر روی تمیزی و پاکیزگی بیش از حد تمرکز کند یا وسواس داشته باشد مبادا لباس‌های کودک کثیف شود یا غذا را روی زمین بریزد؛ یک کشمکش قدرت بین مادر و کودک به وجود می‌آید. از یک طرف مادر می‌خواهد کنترل اوضاع را به دست بگیرد و خودش به کودک غذا بدهد و از طرف دیگر کودک اصرار دارد خودش کارهایش را انجام دهد.