روایت دهم

ابن عباس آیه ۲۵ بقره «وبَشِّرِ الَّذینَ ءامَنوا وعَمِلوا الصّــلِحـتِ اَنَّ لَهُم جَنّـتٍ تَجری مِن تَحتِهَا الاَنهـرُ کُلَّما رُزِقوا مِنها مِن ثَمَرَةٍ رِزقـًا قالوا هـذَا الَّذی رُزِقنا مِن قَبلُ واُتوا بِهِ مُتَشـبِهـًا ولَهُم فیها اَزوجٌ مُطَهَّرَةٌ وهُم فیها خــلِدون» را از آیاتی می‌داند که فقط درباره پیامبر و اهل بیت (علیهم السلام) او نازل شده و کسی در این فضیلت با آنان شریک نیست. بنابراین روایت، پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) به مؤمنان صاحب عمل صالح، از جمله علی(علیه السلام)، حمزه، جعفر و عبیده بن حارث بن عبدالمطلب بشارت می‌دهد و اینان هرگاه میوه‌های بهشتی دریافت می‌کنند، می‌گویند: این همان است که پیش تر در دنیا دریافت کرده‌ایم و این گروه در بهشت، جاودانه‌اند. (تفسیر فرات الکوفی، ص۵۳)

روایت یازدهم

به نقل از ابن عباس مقصود از شهدا در آیه ۱۹ حدید «... والشُّهَداءُ عِندَ رَبِّهِم لَهُم اَجرُهُم ونورُهُم...» علی، جعفر و حمزه (علیهم‌السلام) است که نزد پروردگار خود مأجورند. (مناقب، ج۳، ص۱۰۸)

روایت دوازدهم

در روایات اهل بیت علیهم‌السّلام آمده است که منظور از شهدا در آیه ۶۹ نساء «ومَن یُطِعِ اللّهَ والرَّسولَ فَاُولـئِکَ مَعَ الَّذینَ اَنعَمَ اللّهُ عَلَیهِم مِنَ النَّبِیّینَ والصِّدّیقِینَ والشُّهَداءِ والصّــلِحینَ وحَسُنَ اُولـئِکَ رَفیقا» جعفر و حمزه‌اند که خداوند نعمت را بر آن‌ها تمام کرده و رفیقان خوبی برای کسانی هستند که از خداوند اطاعت می‌کنند. (شواهد التنزیل، ج۱، ص۱۹۶)

روایت سیزدهم

مفسران در آیه ۴۶ اعراف «وعَلَی الاَعرافِ رِجالٌ یَعرِفونَ کُلاًّ بِسیمَاهُم» بسیار دور از هم سخن گفته‌اند. طبق روایتی که از ابن عباس نقل شده است، مصداق رجال در این آیه حمزه، علی، عباس و جعفرند که در روز جزا بر جایگاه‌های اهل بهشت اشراف دارند و این نشان از بلندی مرتبه آنان دارد. (مجمع البیان، ج۴، ص۲۶۱)

روایت چهاردهم

از ابن عباس نقل شده است که آیه ۴۷ حجر «ونَزَعنا ما فی صُدورِهِم مِن غِلٍّ اِخونـًا عَلی سُرُرٍ مُتَقـبِلین»  درباره علی، حمزه، جعفر، عقیل، ابوذر، سلمان، عمار، مقداد و حسن و حسین علیهم‌السّلام نازل شده است. با توجه به آیات قبل و بعد، اینان پرهیزگارانی هستند که با درود الهی به بهشت فراخوانده می‌شوند و در بهشت برادرانه و رودررو از نعمت‌های الهی برخوردارند و رنج و گزندی در آنجا به آنان نمی‌رسد و نه از آنجا رانده نمی‌شوند. (البرهان، ج۳، ص۳۷۴)

ادامه دارد...