روایت بیستم

نقل شده است که جعفر بن ابی‌طالب از مصادیق یاوران [دین] خداست که در آیه ۱۴ صفّ «یـاَیُّهَا الَّذینَ ءامَنوا کونوا اَنصارَ اللّهِ کَما قالَ عیسَی ابنُ مَریَمَ لِلحَواریّینَ مَن اَنصاری اِلَی اللّهِ فَاَیَّدنَا الَّذینَ ءامَنوا عَلی عَدُوِّهِم فَاَصبَحوا ظـهِرین» از آنان سخن رفته است. (الدرالمنثور، ج۶، ص۲۱۴) طبق این روایت، جعفر علیه‌السّلام از مؤمنانی است که دعوت الهی را پاسخ گفتند و به آنان بشارت داده شده که همچون حواریان عیسی علیه‌السّلام به تایید و حمایت خداوند، پشت گرم خواهند بود.

روایت بیست و یکم

بر اساس روایت انس بن مالک از رسول خدا، مقصود از آیات ۳۸ - ۳۹ عبس «وُجوهٌ یَومَئذٍ مُسفِرَه• ضاحِکَةٌ مُستَبشِرَه» پیامبر، علی، حمزه، جعفر، حسن، حسین و فاطمه(سلام الله علیهم اجمعین) است که با چهره‌هایی درخشان چون خورشید در محشر از قبرهای خود برمی خیزند و خندان و شادان‌اند.( منهج الصادقین، ج۱۰، ص۱۵۷)

روایت بیست و دوم

سدّی، ابوصالح و ابن شهاب به نقل از ابن عباس مقصود از مؤمنین در آیه ۹ اسراء «ویُبَشِّرُ المُؤمِنینَ...» را جعفر، علی، عقیل، حمزه (سلام الله علیهم) و... دانسته‌اند (بحارالانوار، ج۴۱، ص۱۷) که به سبب انجام کارهای نیک به آن‌ها اجر بزرگ بشارت داده شده است.