رهبر فرزانه انقلاب در بخشی از این سخنرانی، سه توصیه مهم و راهبردی خطاب به دانشجویان داشتند که توجه به آن‌ها می‌تواند فعالیت‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی دانشجویان در مسیر راهبرانه خود قرار گیرد:

1. پرداختن به درون دانشگاه: یکی از کارهای مهم و اولویت‌های علمی دانشجویان عضو تشکل‌های سیاسی، کانون‌های فرهنگی و انجمن‌های علمی، پرداختن به محیط پیرامونی خودشان در درون دانشگاه است. جهاد تبیین برای سایر دانشجویان و در محیط کلاس و گروه و دانشکده و دانشگاه. «اگر زبان مناسب تبیین را شما بتوانید به کار ببرید، در دانشگاه می‌توانید اثر بگذارید. طرف شما، مخاطب شما دانشجو است، یک جوانی است، عناد ندارد، دشمنی ندارد، آماده‌ی شنیدن است، آماده‌ی قبول است. ...تشکّل‌ها مطالعه کنید، آماده بشوید و محیط دانشگاه را تحت تأثیر تفکّرات درست خودتان قرار بدهید؛ یک توصیه این است».

2. برگزاری جلسات هم‌اندیشی در موضوعات و مسائل مختلف ملی و بین‌المللی: یکی از مهم‌ترین کارهای دانشجویی همین است. با دعوت از عناصر مطمئن فکری، درباره مسائل اصلی انقلاب و حرکت کلی جامعه، به بحث و اندیشه‌ورزی بپردازند. این کار موجب می‌شود فهم عمیق و تحلیل دقیق‌تری از مسائل داشته باشند و تابع هیجانات ژورنالیستی و تحلیل‌های آبکی برخی از فضاهای مجازی نشوند. «مسائل اصلی کشور، [یعنی] آن مسائلی که به حرکت انقلاب و حرکت کلّی جامعه ارتباط پیدا می‌کند ــ مسائل داخلی، مسائل خارجی ــ را پیدا کنید و محلّ بحث قرار بدهید. در قضایای مختلف تحلیل‌های گوناگونی مطرح می‌شود؛ ...خودتان تحلیل خودتان را، فهم خودتان را، تحقیق خودتان را در دست بگیرید و غلبه کنید بر حرف‌های غلطی که گفته می‌شود».

3. رعایت ضوابط اخلاقی نقد: توصیه دیگر به دانشجویان این است که اهل نقد باشید؛ مسائل و شخصیت‌ها را نقد کنید؛ اما توجه داشته باشید که

اولاً، «نقد کردن با تهمت زدن فرق می‌کند» بنابراین، با نقد کردن دنبال متهم کردن افراد نباشید. نقد به قصد اصلاح باشد. نقد به هدف پیشرفت و حل مشکل باشد و نه نقد به هدف مچ‌گیری و متهم کردن. 

ثانیاً، در نقد و انتقادها باید مراقب بود که بن‌بست‌نمایی نشود؛ «یعنی جوری انتقاد نکنید که وقتی مردم عادی می‌شنوند، احساس بن‌بست بکنند». 

ثالثاً، باید به شدت مراقب بود که «اختلاف‌افکنی، دوقطبی‌سازی، ناامیدسازی، بدبین‌سازی به مسئولان تصمیم‌گیر، این‌ها نباید در انتقادات باشد.»