شعر مقاومت یک مفهوم کلی، عام و گسترده است که در بطن خود «شعر انقلاب» و «دفاع مقدس» را نیز در بر می‌‌‌‌‌‌گیرد. اطلاق عنوان «اسلامی» به این شعر نیز، محدوده جغرافیایی آن را مشخص می‌‌کند، یعنی شعر مقاومت جهان اسلام.

شعر مقاومت، شعری است که در سه جبهه عمده می‌‌‌جنگد:

۱. جبهه مبارزه با هوای نفسانی و وساوس شیطانی (جهاد اکبر(

۲. جبهه مبارزه با استبداد داخلی (شعر انقلاب(

۳. جبهه مبارزه با دشمن متجاوز و اشغالگر خارجی (شعر مقاومت(

با این تقسیم‌‌بندی، باید گفت که شعر دوران هشت ساله «دفاع مقدس» نیز زیرشاخه‌‌ای از شعر مقاومت به شمار می‌‌آید.

شعر مقاومت و پایداری، فریاد رسای «حق طلبی»، «عدالت‌ خواهی» و «بیداری» از حنجره شریف و غیرت‌‌مند شاعرانی متعهد و رسالت‌‌‌‌مند است که به «انسان»، «صلح» و «آزادی» می‌اندیشند.

شعر مقاومت، الفبای ظلم ستیزی و آزادگی در برابر قدرت‌های اهریمنی و انسان‌‌ستیز است. شعری است راست قامت و عزت‌‌مدار که در برابر دشمنان قسم‌خورده «انسانیت» و راهزنان«صلح» و «عدالت» و «آزادی»، هرگز تن به تسلیم و سازش نمی‌دهد، و برای دفع فتنه دشمنان و به زانو درآوردن آنان، همدوش نیروهای مجاهد و رزمنده، در خط مقدم جبهه می‌جنگد و بشارت «پیروزی» را فریاد می‌کند.