در شرایطی که رژیم غاصب صهیونیستی پس از دریافت سیلی‌های ایران، همچنان بر طبل تهدید و ادامه تجاوزات مذبوحانه خود می‌کوبد و حتی از هدف قرار دادن منافع اقتصادی ایران ابایی ندارد، اظهارات اخیر وزیر امور خارجه مبنی بر «توقف پاسخ ایران در صورت توقف تجاوزات طرف مقابل» سوالات جدی و نگرانی‌های عمیقی را در میان افکار عمومی و نیروهای انقلابی برانگیخته است.

 این موضع‌گیری انفعالی و مبتنی بر «اگر»، در حالی مطرح می‌شود که دشمن صهیونیستی نه تنها هیچ نشانه‌ای از توقف شرارت‌های خود بروز نداده؛ بلکه با وقاحت تمام، به دنبال عادی‌سازی جنایات و مشروعیت‌بخشی به تجاوزات خود است. آیا ارسال چنین پیام‌هایی از سوی دستگاه دیپلماسی، آن هم در اوج گستاخی دشمن، به معنای دادن پالس ضعف و عقب‌نشینی از مواضع اصولی و حقوق مسلم ملت ایران نیست؟

 انتظار می‌رود دستگاه دیپلماسی کشور، همسو با اقتدار و قاطعیت نیروهای مسلح و خواست عمومی ملت مبنی بر تنبیه متجاوز و ایجاد بازدارندگی فعال، مواضعی عزتمندانه و مبتنی بر قدرت اتخاذ نماید، نه آنکه با خوش‌بینی‌های بی‌مورد یا تحلیل‌های نادقیق از رفتار دشمن، زمینه را برای جسارت بیشتر او فراهم آورد. تاریخ انقلاب اسلامی نشان داده است که هرگونه وادادگی یا ارسال سیگنال ضعف به دشمن، نتیجه‌ای جز تشدید فشارها و تهدیدات به دنبال نخواهد داشت. ضروری است مسئولان سیاست خارجی، پیام قاطعیت و اقتدار ملت ایران را با صدای رسا به گوش جهانیان، به ویژه دشمنان قسم‌خورده این مرز و بوم برسانند.