رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می‌فرماید: معده، خانه بیماری‌هاست.

معده به خودی خود خانه بیماری‌ها نیست؛ بلکه بر اثر افراط و اسراف در خوردن و آشامیدن، زمینه‌ساز پیدایش انواع بیماری‌ها در بدن انسان می‌شود. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: کسی که پرخوری کند، بیمار می‌شود.

امام صادق علیه‌السلام فرمودند: اگر از اهل قبور سؤال شود سبب مرگ شما چه بود؟ اکثر آن‌ها می‌گویند: سنگینی ناشی از خوردن.

بدبویی بدن

از آثار پرخوری، بدبویی بدن و دهان است. امیرالمومنین علی علیه‌السلام می‌فرمایند: پرخوری بدن (و دهان) را بدبو می‌کند.

یکی از علت‌های بدبویی بدن فرد پرخور، هضم نشدن غذا در معده است که در اثر تعریق به سطح پوست می‌رسد و سبب بدبویی بدن می‌شود.

طغیان

امام باقر علیه‌السلام فرمودند: اگر شکم سیر شد، طغیان می‌کند.

پریشان خوابی

کابوس و پریشانی خواب، یکی از پیامدهای پرخوری است. امیرالمومنین علی علیه‌السلام فرمودند: از پرخوری بپرهیزید که هرکس بدان دچار شود، دردهایش بسیار و خواب‌هایش آشفته گردد.

ضعف تصمیم‌گیری

پرخوری روی عزم و تصمیم اثر منفی می‌گذارد. امیرالمومنین علی علیه‌السلام فرمودند: اراده قوی با پرخوری سازگار نیست.

سنگدلی

یکی از آثار روحی پرخوری، از میان رفتن عواطف انسانی و ابتلا به سخت‌دلی است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می‌فرمایند: هرکس که با زیاد خوردن و آشامیدن خوی گیرد، قساوت قلب پیدا خواهد کرد.

امیرالمومنین علی علیه‌السلام فرمودند: بپرهیزید از پرخوری که آن سبب قساوت دل و کسل کننده از نماز و خراب کننده بدن است.

دوری از خداوند

از پیامدهای پرخوری، کاهش توجه معنوی و قلبی انسان به پروردگار و تقویت نیروی شهوانی و حیوانی است. امام باقر علیه‌السلام فرمودند: دورترین حال عبد از خدا، در حال پر بودن معده است.