جهان در قرن جدید در حال عبور از نظم و نظامات سابق است و این میان بلوکی تازه از قدرت در قامت بریکس در برابر هژمونی غرب قدعلم کرده است؛ سازمانی که در حال پیش افتادن از اقتصاد غرب است و عضویت در آن فرصتی برای توسعه ایران.

«نظم نوین جهانی» ترکیبی متداول و پر تکرار در ادبیات سیاسی و بین‌الملل به ویژه در چند دهه اخیر بوده است. ترکیبی که امروز می‌توان با قاطعیت، نهاد «بریکس» را نماد شکل‌گیری آن در جهان دانست. نهادی که با عضویت قدرت‌هایی تشکیل شد که در بلوک غرب (آمریکا و اروپا) تعریف نمی‌شدند و مهم‌ترین انگیزه تشکیل آن در کنار تمام دلایل ذکر شده، مقابله با یک‌جانبه‌گرایی بلوک غرب است. انگیزه‌ای که خود به اصلی‌ترین دلیل حضور جمهوری اسلامی ایران در این نهاد تبدیل شد. 

عضویت رسمی و دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان بریکس، از دریچه‌های اقتصادی، سیاسی و حتی فرهنگی قابل تحلیل است؛ اما مهم‌ترین پیام حضور رئیس‌جمهور ایران در کنار رؤسای جمهور قدرت‌های بزرگ جهان، ابطال نظریه انزوای ایران در جهان است.

از بُعد دیگر موقعیت جغرافیایی ایران در جهان که گاهی از آن به عنوان چهارراه ارتباطی هم نام برده می‌شود، در کنار داشتن مرزهای آبی و خاکی گسترده، از کانون‌های جذابی است که می‌تواند به عنوان پلی برای اتصال سه قاره آسیا و اروپا و آفریقا قرار گیرد. ایران از شمال و شمال غرب خود به اروپا، از جنوب و خلیج‌فارس به آب‌های آزاد جهان و از شرق به هند و چین متصل است. این مزیت در کنار منابع عظیم انرژی و معدن، برای سرمایه‌گذاری‌های خارجی و صادرات، اولویت نخست بسیاری از کشورهای جهان و البته بریکس است.

در کنار تمام موارد ذکر شده در اهمیت بریکس و عضویت ایران، این تریبون بین‌المللی، برای اعلام دیدگاه جمهوری اسلامی ایران در موضوعات مختلف منطقه‌ای و به ویژه جنگ غزه موقعیت مناسب و مهمی است. تهران در این نشست با پرداختن به فاجعه روی داده در غرب آسیا می‌تواند از ظرفیت و فرصت به وجود آمده برای پایان دادن به جنایت و نسل‌کشی رژیم صهیونیستی استفاده کند.