استاد محسن قرائتی:

یکی از بحث‌های قیامت، خبرهایی از آن حدود هزار تا آیه‌ی قیامت، صحنه‌های مختلفی قرآن نقل کرده، یکی از صحنه‌ها، صحنه‌ی اعترافات است، موضوع بحث اعتراف است، یعنی روز قیامت افراد مجرم، گنهکار، اقرار می‌کنند. بعضی آیه‌ها داریم: فرشته‌ها می‌پرسند شما همچین نبودید؟ پیغمبرها برای شما نیامدند، حرف حق را نشنیدید؟ می‌گویند: چرا، «قالُوا بَلی». گاهی می‌گویند: بله، چرا انجام دادیم؟ اقرارشان این است. گاهی می‌گویند: «شَهِدُوا»، عربی‌هایی که می‎خوانم قرآن است، «شَهِدُوا عَلی أَنْفُسِهِمْ»، شاهدند بر خودشان، یعنی خودش می‌گوید من شاهد هستم. چه‌طور درخت را که می‌بُرّی، دایره‌های تنه‌ی درخت شهادت می‌دهد که درخت چند سالش است، بعضی حیوان‌ها را می‌خواهند ببینند چند سالش است، دندان‌هاش را می‌شمارند، از شماره دندان می‌فهمند که این چند سالش است. «شَهِدُوا عَلی أَنْفُسِهِمْ»، دست من هم نیست هان، پوست حرف می‌زند، کار به جایی می‌رسد اعترافات که انسان با دست خودش دعوا می‌کند، می‌گوید: «لِمَ شَهِدْتُمْ؟!» من اینجا روز سیاه از من سؤال می‌کنند، تو دیگر چرا علیه من شهادت دادی؟! می‌گوید: من مقّصر خودم نیستم، «أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذی أَنْطَقَ کُلَّ شَیْءٍ» خدا من  را به زبان درآورده. اقرارهای قیامت؛ «قالُوا بَلی» یک اقرار است، «شَهِدْنا عَلی أَنْفُسِنا» یک اقرار است، «اعْتَرَفُوا» یک اقرار است، «شَهِدُوا عَلی أَنْفُسِهِمْ» یک اقرار است. اقرار؛ اوّل روز قیامت حاشا می‌کنند، تا می‌بینند اِه، حساب و کتاب است، می‌گویند: «وَ اللَّهِ رَبِّنا ما کُنَّا مُشْرِکینَ» به خدا قسم ما مشرک نبودیم، اوّل حاشا می‌کنند؛ ولی بعداً می‌بیند همه چیزی لو می‌رود، اصلاً نمی‌شود حاشا کرد. بعد آیه‌ی بعد می‌گوید که: «لا یَکْتُمُونَ اللَّهَ حَدیثاً» دیگر نمی‌توانند هیچ‌چیزی را حاشا کنند، یعنی یک مرحله آدم حاشا می‌کند، یک‌مرتبه آدم می‌بیند همه چیزی لو رفته، می‌گوید حالا که لو رفته، بله! بله من بودم؛ این اعترافات در قیامت. اگر ما اینجا بین خودمان و خدا خلافی کردیم، اعترافی کنیم و فکر هم نکنیم آبرویمان می‌ریزد، آبرویمان نمی‌ریزد، آبرو دست خداست، چند تا «جَمیعاً» در قرآن هست، سه تا کلمه‌ی «جَمیعاً» در قرآن هست: 1- «إِنَّ الْعِزَّهَ لِلَّهِ جَمیعاً» 2- «أَنَّ الْقُوَّهَ لِلَّهِ جَمیعاً» 3- «فَلِلَّهِ الْمَکْرُ جَمیعاً» تدبیر هم دست خداست. این «جمیعاً» یعنی چه؟ یعنی اگر فکر کنم که بنده اینجا بنشینم، مقام معظّم رهبری یک طرفم باشد، رئیس جمهور هم یک طرفم باشد، با اینها عکس بگیرم، عزیز می‌شوم. نه، خدا خواسته باشد شما را ذلیل کند، بغل رئیس جمهور هم باشی، ذلیل می‌شوی، بغل رهبری هم باشی، بغل امام خمینی هم باشی، اگر بنای این باشد که ذلیل بشوی ذلیلت می‌کند، «جَمیعاً» یعنی یک درصد عزّت دست این و آن نیست. «لا یَکْتُمُونَ اللَّهَ حَدیثاً» هیچ‌چیزی را نمی‌شود پنهان کرد.