فرازهایی از وصیت‌نامه شهید یدالله عبدالشاهی:
«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلی تِجارَةٍ تُنْجیکُمْ مِنْ عَذابٍ أَلیمٍ»

ای مردم! این وعده به حق قرآن یعنی کتاب خداوند کریم است که ما را به تجارت سودمند دعوت می‌کند. اولین مرحله این تجارت، ایمان به خدا و رسول گرامی ایشان است؛ البته ایمانی واقعی. بعد از آن، مسئله جهاد در راه خداست. پس بشتابید به سوی تجارت سودمندی که طرف معامله شما، خداوند سبحان و عظیم است. حالا که بر ما منت گذارده و درب جهاد را به سوی ما باز نموده است، بر ماست که جان‌ها و مال‌ها را در راه خدا بدهیم، مبادا به بهانه‌های مختلف از زیر بار جهاد شانه خالی کنیم.  

ای امت خداجو و ای امت مسلمان ایران! نکند روشنفکربازی دربیاورید و از امام  (ره) جلوتر بیفتید. پشت سر ایشان حرکت کنید، نه آن‌قدر جلوتر از او بروید و نه آن‌چنان از او عقب بمانید که دیگر حرف ایشان به گوشتان نرسد. هماهنگ با ایشان باشید تا بتوانید حرفشان را درست درک کنید. از سرنوشت مردم کوفه عبرت بگیرید و بدون چندوچون کردن، حرف امام (ره) را موبه‌مو اجرا کنید. خداوندا! تو شاهد باش که من در روز حساب از مولای خود امام حسین (علیه السلام) خجالت می‌کشم و شرمنده روی مبارکش هستم؛ چون ایشان قطعه‌قطعه شدند و ما که ادعای شیعه بودن ایشان را داریم، با بدنی سالم وارد صحرای محشر می‌شویم.

اما سخنی با دانشگاهیان و دانشجویان: ای عزیزان! کمی در قبال خون شهیدان احساس مسئولیت کنید. بیندیشید چرا شهیدان رفتند. آن عزیزان برای احکام مقدس دین اسلام فقاهتی و ولایتی که در جامعه قوام بگیرد، رفتند تا ضوابط و روابط اسلامی و تفکر اسلامی را در فضای دانشگاه‌ها و جامعه، جانی دوباره بدهند، نه اینکه دانشگاه به سمت شرق و غرب کشیده شود و تزهای سرمایه‌داری و افکار شیطانی شرق و غرب، محیط مقدس دانشگاه را آلوده سازد. مسئله اصلی این است که فرهنگ غنی، پرمحتوا و ریشه‌دار اسلام در شریان‌های دانشگاه‌ها جریان پیدا کند. چیزی که باعث شکست شد، همین مخ فرهنگی جوانان مسلمان و جایگزین کردن فرهنگ منحط اروپای آن روز بود. مواظب توطئه‌های دشمنان اسلام باشید و ساده و بی‌تفاوت از کنار آن عبور نکنید. وقتی همه جای کشور اسلامی یک نوع لباس در یک زمان مشخص بیرون می‌آید، تصادفی نیست؛ بلکه توطئه است.