اهمیت حمله موفق ایران به رژیم صهیونیستی و عبور موشک‌های ایران از لایه‌های پدافندی متعدد قدرت‌های جهانی در آن است که این حمله در اوج آمادگی دشمنان انجام شد.

 اسکات ریتر، افسر بازنشسته ارتش آمریکا اعتراف می‌کند عملیات ایران، یکی از برترین قدرت‌نمایی‌های نظامی تاریخ نوین بود؛ زیرا «پایگاه هوایی نواتیم اسراییل، حفاظت‌شده‌ترین نقطه زمین در برابر حملات موشکی بوده که حتی محافظت‌شده‌تر از کاخ سفید و کاخ کرملین است. ایران با چند موشک آنجا را هدف قرار داد و به همه ازجمله آمریکایی‌ها ثابت کرد که هیچ دفاعی در برابر موشک‌های ایرانی وجود ندارد

 

محمد ملک زاده

۴. جایگاه قدرت ایران در روابط بین‌الملل

با توجه به مطالب پیش‌گفته، قدرت و اقتدار کنونی جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین‌الملل را می‌توان از جهات متعدد مورد تحلیل و بررسی قرار داد. ایران در شرایطی که در ابتدای پیروزی انقلاب از ابتدایی‌ترین توانمندی‌های نظامی محروم بود، امروز به یکی از بزرگ‌ترین قدرت‌های نظامی جهان تبدیل شده و سطح بازدارندگی خود را در سطح وسیعی گسترش داده است. ایران در تازه‌ترین قدرت‌نمایی در برابر قدرت‌های جهان، پرحجم‌ترین حمله موشکی خود را با طولانی‌ترین و بلندترین بُرد جغرافیایی علیه رژیم سرکش صهیونیستی انجام داد. حمله‌ای که بزرگ‌ترین حمله پهپادی و موشکی جهان و به تعبیر فرمانده انگلیسی، بزرگ‌ترین حمله تاریخ لقب گرفت. حمله ایران که اولین حمله مستقیم از سوی یک کشور به اسرائیل بعد از ۱۹۶۷ بود، با توجه به پشتوانه دینی و الهی خود توانست تمام ابهت پوشالی این رژیم را فروریزد و به تعبیر برخی منابع رسانه‌ای جهان، ظرف چند دقیقه معادلات جهانی را تغییر دهد. اتفاقی که کارشناسان سیاسی و نظامی از آن با عنوان تغییر معادله قدرت در منطقه و جهان یاد می‌کنند. پروفسور جان مرشایمر، استاد علوم سیاسی دانشگاه شیکاگو و عضو ارشد شورای روابط خارجی ایالات متحده آمریکا با اشاره به قدرت‌نمایی ایران در حمله به رژیم صهیونیستی اعتراف می‌کند: «تحولات اخیر نشان داد اسرائیل و آمریکا بازنده، و ایران پیروز میدان است». این سخنان در واقع اعتراف به شکست قدرت‌های استکباری و صهیونیستی در برابر قدرت اسلامی است که خداوند به مسلمانان وعده آن را داده که اگر در برابر یهود و نصارا ثابت‌قدم باشید، پیروزید و آنان زیان چندانی به شما نخواهند رساند: «لَنْ یَضُرُّوكُمْ إِلَّا أَذیً وَ إِنْ یُقاتِلُوكُمْ یُوَلُّوكُمُ الْأَدْبارَ ثُمَّ لا یُنْصَرُونَ»؛ «یهود و نصارا جز آزاری اندک، هرگز به شما زیانی نخواهند رسانید و اگر با شما بجنگند، به شما پشت کرده و بگریزند، آنگاه هیچ یاری نشوند». (۱)

۵. قدرت‌نمایی سپاه در اوج آمادگی دشمن

اهمیت حمله موفق ایران به رژیم صهیونیستی و عبور موشک‌های ایران از لایه‌های پدافندی متعدد قدرت‌های جهانی در آن است که این حمله در اوج آمادگی دشمنان انجام شد. از فردای حمله اسرائیل به کنسولگری ایران در دمشق و تاکید مقامات جمهوری اسلامی مبنی بر تنبیه متجاوز، آمریکا، اسرائیل و سران کشورهای غربی برای جلوگیری یا خنثی نمودن حمله سپاه به خاک اسرائیل، در آماده باش کامل قرار گرفتند. ظرفیت پدافندی چند کشور در طول مسیر ایران تا سرزمین‌های اشغالی به همراه ناوگروهای آمریکا، انگلیس و فرانسه که در نزدیکی اسرائیل جهت رهگیری موشک‌های ایران مستقر شده بودند، با آمادگی کامل قبلی به دفاع همه‌جانبه از اسرائیل برخاستند. دفاع گسترده و چند لایه‌ای که رژیم صهیونیستی به همراه قدرت‌های جهانی آمریکا، انگلیس، فرانسه و برخی کشورهای دیگر در طول مسیر تا حریم هوایی فلسطین اشغالی ایجاد کرده بودند، عبور از این سیستم چند لایه و پیشرفته را مطابق محاسبات نظامی ناممکن می‌ساخت. به اعتراف یکی از سران رژیم صهیونیستی، در این عملیات تنها آمریکا بیش از یک میلیارد دلار برای رهگیری موشک‌ها و پهپادهای ایران هزینه کرد. با این حال در اوج حیرت کارشناسان نظامی جهان، ده‌ها فروند پهپاد و موشک توانستند با عبور از لایه‌های دفاعی خارج از سرزمین‌های اشغالی و درگیر شدن با سه لایه دفاع هوایی اسرائیل «فلاخن داوود»، «پیکان» و «گنبد آهنین» به عنوان سامانه پدافندی به اصطلاح افسانه‌ای رژیم، با موفقیت به پایگاه‌های نظامی اسرائیل اصابت کنند. اسکات ریتر، بازرس سابق سازمان ملل در بخش سلاح‌های کشتارجمعی در واکنش به هدف قرار گرفتن پایگاه هوایی نواتیم در اراضی اشغالی، در صفحه شخصی خود نوشت: حتی یک موشک ایرانی در حمله به پایگاه نواتیم رهگیری نشد. این اتفاق در وضعیتی که رژیم صهیونیستی و هم‌پیمانانش در اوج آمادگی نظامی و در انتظار حمله ایران بودند، از یکسو نشان از هماهنگی دقیق دستگاه‌های دیپلماسی، نظامی و امنیتی و از سوی دیگر توانایی نظامی بالای جمهوری اسلامی ایران داشته است. به‌ طوری که سران رژیم صهیونیستی اعتراف کردند گرچه از زمان آغاز حمله ایران اطلاع داشتند؛ اما به لحاظ شدت و گستردگی حملات و هماهنگی دقیق آن، غافلگیر شدند.

۶. شکست ابهت پوشالی غرب

نکته مشترک در تحلیل سیاستمداران غربی پس از حمله ایران، شکسته شدن ابهّت قدرت‌های غربی در افکار عمومی است. اسکات ریتر، افسر بازنشسته ارتش آمریکا اعتراف می‌کند عملیات ایران، یکی از برترین قدرت‌نمایی‌های نظامی تاریخ نوین بود؛ زیرا «پایگاه هوایی نواتیم اسراییل، حفاظت‌شده‌ترین نقطه زمین در برابر حملات موشکی بوده که حتی محافظت‌شده‌تر از کاخ سفید و کاخ کرملین است. ایران با چند موشک آنجا را هدف قرار داد و به همه ازجمله آمریکایی‌ها ثابت کرد که هیچ دفاعی در برابر موشک‌های ایرانی وجود ندارد». رسانه‌های عبری نیز اذعان کردند: «این عملیات، دقیق‌ترین، متمرکزترین و هماهنگ‌ترین حمله در تاریخ نظامی جهان در استفاده از تسلیحات پیشرفته و نقطه‌زن بوده است». در نهایت آکسیوس با ارزیابی توان نظامی در برابر ایران نوشت: ارزیابی نیروهای آمریکا حکایت از آن دارد که در صورت حمله مجدد ایران به اسرائیل، توانایی لازم برای تکرار هماهنگی در عملیات پدافندی کشورهای غربی جهت مقابله با موشک‌های ایرانی را ندارد.

نکته پایانی

قدرت‌نمایی ایران در مصاف با غرب، افتخاری بزرگ برای هویت ایرانی - اسلامی است و جایگاه مردم ایران را در جهان ارتقا داد. به تعبیر رهبر معظم انقلاب این واقعه به معنای ظهور قدرت اراده مردم و نیروهای نظامی ایران در یک عرصه مهم بین‌المللی است. همه مردم دنیا دیدند در میان سکوت سران وابسته عرب نسبت به جنایات صهیونیست‌های کودک‌کش، نظام جمهوری اسلامی ایران، مقتدرانه در برابر قدرت‌های غربی و در کنار مردم مظلوم فلسطین و غزه قرار گرفت. وضعیت امروز نظام جمهوری اسلامی ایران از دیدگاه ملت‌های عرب، مصداق آیه ۳۸ سوره محمد است که خداوند خطاب به مسلمانان صدر اسلام می‌فرماید: «وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا یَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَیْرَكُمْ ثُمَّ لا یَکُونُوا أَمْثالَكُمْ»؛ اگر از فرامین خداوند روی بگردانید، خداوند قومی غیر شما را جانشین شما می‌کند که آنان مثل شما نباشند». شخصی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) پرسید: آن قوم چه کسانی هستند؟ حضرت با اشاره به سلمان فارسی فرمودند: آنان، قوم سلمان (مردم ایران) هستند، سوگند به آن کس که جانم به دست اوست، اگر ایمان به ثریّا بسته باشد، گروهی از فارسیان آن را به چنگ می‌آورند. (۲)

پی‌نوشت: ۱. آل عمران، ۱۱۱.

۲. سید علی اکبر قرشی، تفسیر احسن الحدیث، ج ۱۰، ص ۲۰۵.