من در رشته‌های تاریخ باستان، قرون وسطی و اوایل مدرنیته، مدرک دانشگاهی دارم؛ اما هر چه جستجو می‌کنم، نمی‌توانم نمونه دیگری از یک کشور کوچک و کم‌جمعیت که عمدتاً فاقد منابع طبیعی است و توانسته بر سیاست‌ها و خط‌مشی‌های یک ابرقدرت بسیار بزرگ‌تر تسلط یابد، پیدا کنم، تا جایی که اسرائیل بسیاری از جنبه‌های دولت آمریکا، اقتصاد، نظام آموزشی، رسانه‌های آن و بیش از همه، سیاست‌های امنیت خارجی و ملی آن را کنترل می‌کند. اسرائیل کوچک فرمان می‌دهد و ابرقدرت ایالات متحده از آن اطاعت می‌کند، رابطه‌ای که اصطلاح "دم، سگ را می‌جنباند" را ابداع کرده است.

مطمئناً، اسرائیل منابعی دارد که ممکن است برای اکثر کشورهای جهان غیرمعمول تلقی شود، از جمله یک شبکه بزرگ و به طرز شگفت‌آوری ثروتمند از هم‌مذهبان "دیاسپورا" که آماده‌اند دولت‌های کشورهایی را که در واقع در آن زندگی می‌کنند، فاسد کنند تا به هر طریق ممکن به نفع دولت یهود عمل کنند.

سیاستمداران به راحتی می‌توانند توسط میلیاردرهای یهودی خریداری شوند، مانند مورد دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا که طبق گزارش‌ها ۱۰۰ میلیون دلار به عنوان کمک مالی برای مبارزات انتخاباتی از میریام ادلسون، غول کازینوهای اسرائیلی در لاس وگاس، دریافت کرده است، احتمالاً در ازای آزادی عمل اسرائیل در کرانه باختری؛ یعنی الحاق کامل و اخراج ساکنان برای از بین بردن امکان یک کشور فلسطینی.

در ایالات متحده، این قدرت لابی صهیونیستی مجموعه‌ای از رؤسای جمهور را به وجود آورده است که از اعتراض به آنچه اسرائیل منافع خود اعلام می‌کند، وحشت دارند، به علاوه کنگره‌ای که خریداری و دستکاری شده تا کاملاً تسلیم جنایتکاران جنگی مانند بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر وحشتناک اسرائیل، شود. حتی قانون اساسی ایالات متحده نیز هیچ دفاعی در برابر منافع اسرائیل نیست، و حقوق آزادی بیان در متمم اول قانون اساسی با این تفسیر که هرگونه انتقادی از دولت خودخوانده یهودی، فی نفسه یک جرم ناشی از نفرت است که یک جنایت محسوب می‌شود، محدود شده است.

سوءاستفاده ذاتی در این رابطه که برای ایالات متحده بسیار گران تمام می‌شود و به منافع واقعی آن آسیب می‌رساند، خوشبختانه به قدری آشکار شده است که واکنش به این توافق در حال نفوذ به سطح رأی‌دهندگان عادی است. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که اکثر آمریکایی‌ها با آنچه اسرائیل با فلسطینی‌ها می‌کند مخالفند؛ اما دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا و دلقک‌هایی که او به مقامات عالی‌رتبه منصوب کرده است که همگی صهیونیست هستند، هیچ واکنشی نشان نمی‌دهند. امیدوارم اگر در انتخابات پیش رو در ماه نوامبر پیام محکمی ارسال شود، آن‌ها متوجه این موضوع شوند.

در مصاحبه‌ی اخیرم، اعلام کردم که تنها تهدید واقعی امنیت ملی علیه ایالات متحده از جانب اسرائیل است؛ زیرا اسرائیل بارها آمریکا را به سمت انتخاب‌های سیاسی بد برای خدمت به منافع خود سوق داده است.

این بدان معناست که سیاست‌گذاران، در جستجوی «دشمن شماره یک آمریکا» در جهان، نباید فراتر از اسرائیل را جستجو کنند و باید فوراً گام‌هایی برای فاصله گرفتن از ابتکارات اسرائیل بردارند. در مورد سایر تهدیدات ادعایی علیه ایالات متحده، باید اذعان کرد که اکثر تحلیل‌های منتشر شده از واشنگتن، اساساً ساختگی هستند و برای انحراف از مشکلات واقعی طراحی شده‌اند، از جمله اینکه در مورد اسرائیل و لابی قدرتمند اسرائیل که توسط صهیونیست‌های مسیحی «منتظر عروج» (در عقاید هزاره‌باوران اوانجلیست، رجعت مسیح با یک rapture/عروج روحانی برای مسیحیان بر زمین همراه است) که بخش زیادی از دولت را تصرف کرده‌اند، تقویت شده است، چه باید کرد. متأسفم مارکو روبیو؛ اما روسیه، چین، ایران و ونزوئلا ایالات متحده آمریکا را تهدید نمی‌کنند. برعکس، ادامه رقص مرگ با اسرائیلی‌ها احتمالاً منجر به ویرانی برای آمریکایی‌ها خواهد شد.

حقیقت غم‌انگیز این است که ایالات متحده مطلقاً هیچ چیزی از اسارت خود در اسرائیل به دست نمی‌آورد؛ بلکه برعکس. وقتی من در دولت در ایستگاه‌ها و پایگاه‌های سیا در اروپا و خاورمیانه بودم، می‌شنیدم که سیاستمداران آمریکایی ادعا می‌کردند که چگونه اسرائیل (موساد) اطلاعات فوق‌العاده‌ای را به اشتراک گذاشته است که آمریکا را امن‌تر کرده است.

حقیقت کاملاً متفاوت بود؛ زیرا من گزارش‌های تولید شده توسط اسرائیل را می‌دیدم و آن‌ها دائماً مقالات اغراق‌آمیزی بودند که قصد داشتند با اختراع «تهدیدها» اعراب و یا ایرانیان را بد جلوه دهند. همین نوع اطلاعات، یعنی ادعای وجود سلاح‌های کشتار جمعی که توسط نئوکان‌های یهودی در رسانه‌ها و همچنین در وزارت دفاع و دفتر معاون رئیس جمهور تبلیغ می‌شد، منجر به جنگ علیه عراقی کاملاً بی‌خطر شد که منجر به کشته شدن ۶۰۰۰۰۰ عراقی شد.

تحولات اخیرتر نشان می‌دهد که رابطه با اسرائیل چقدر مسموم است، اگرچه می‌توان به خیانت‌های دولت یهود در گذشته‌های دور مانند حمله به ناو یو اس اس لیبرتی در سال ۱۹۶۷ که منجر به کشته شدن ۳۴ ملوان شد و سوءظن‌ها در مورد دخالت اسرائیل در قتل جان اف کندی و ۱۱ سپتامبر نیز اشاره کرد که همگی در معرض لاپوشانی عمدی دولت آمریکا و تحقیقات ناشیانه قرار گرفتند. اسرائیل از کشتن آمریکایی‌ها ابایی ندارد، شاهد موارد راشل کوری، معترض، و شیرین ابوعقله، روزنامه‌نگار، هستیم که هر دو توسط ارتش اسرائیل به قتل رسیدند. در هیچ یک از این موارد، سفارت آمریکا از اسرائیلی‌ها توضیحی نخواست.

در ژوئن گذشته، اسرائیل تصمیم به حمله به ایران گرفت و دونالد ترامپ را متقاعد کرد که به این بازی بپیوندد، با این استدلال که ایران مخفیانه در حال ساخت سلاح‌های هسته‌ای است که درست نبود. البته اسرائیل زرادخانه هسته‌ای مخفی خود را دارد و حتی تهدید کرده است که از این سلاح‌ها در گزینه سامسون (شمعون) استفاده خواهد کرد؛ اما ظاهراً هم تل‌آویو و هم واشنگتن این را کاملاً قابل قبول می‌دانند؛ بنابراین ایالات متحده، جهت اطاعت از اسرائیل، حمله اسرائیل به ایران را همراهی کرد و اهداف منتخبی را در ایران هدف قرار داد. این منجر به دروغگویی یا نادانی (انتخاب با شما) از طرف ترامپ شد که با لاف‌زنی ادعا کرد که سایت‌های هسته‌ای ایران را "از بین برده" که واقعیت نداشت. پس چه چیزی به دست آمد؟ باز هم "هیچ چیز" جز اینکه ایالات متحده صرفاً برای خشنود کردن اسرائیل به یک جنایت جنگی پیوست و چیزی حدود ۱ میلیارد دلار برای انجام این مأموریت هزینه کرد.