می‌توانیم عوامل بسیاری را برشماریم که توسعه دهنده توافقی موقت بین ایران و آمریکا باشد. چراکه دو طرف نیازمند ایجاد یک توافق، ولو محدود می‌باشند. این توافق با هر چارچوب محتوایی و زمانی، یک بیِّنه بدیهی بر آن مترتب است. اینکه هر گونه توافق با آمریکا پایدار و با ثبات نخواهد ماند. حداقل، رفتار امریکا از زمان شروع دور جدید مذاکرات غیر مستقیم (اوایل آوریل) که مبتنی بر سه نوبت تحریم نظامی، سه نوبت تحریم بخش انرژی و یک نوبت تحریم بخش هسته‌ای ایران می‌باشد، این ادعا را به صورت ضمنی تایید می‌کند.
یکی از درس‌های بزرگی که وقایع این روزهای لبنان برای دولت‌ها و ارتش‌های دنیا دارد، استقلال در علم و فناوری، و خودکفایی اقتصادی است. چنانچه تجهیزات ارتباطی در لبنان از شرکت‌های داخلی آن کشور و با توسعه علم و دانش در دانشگاه‌ها و بنگاه‌های آنجا تولید می‌شد، به احتمال بسیار زیاد، تلفات جانی و مالی کمتری را شاهد بودیم.
