او که سودای ریاست و شهوت قدرت بر بابیان را دارد، طی عریضه‌ای استدعائیه به برادرش تقاضای بازگشت به بغداد می‌کند که مورد موافقت قرار می‌گیرد. حسینعلی پس از بازگشت، نخست با همکاری برادرش صبح ازل و بعضی از قدمای بابیه، دست به کشتار ناراضیان می‌زند؛ برای مثال، میرزا اسدالله تبریزی دیان را می‌کشند و در شط‌العرب غرق می‌کنند.