مجاهدین، شریعتی را هم آدم خائنی می‌دانستند و می‌گفتند: او خرده بورژوای سازش‌کار است. وقتی رژیم، چند مقاله از شریعتی در روزنامـه چـاپ کرد، گفتند: او سازش کرده و با رژیم همکاری می‌کند و گرنه چه دلیلی دارد که مقاله ضدکمونیستی او را در کیهان چاپ کنند.
من در سفر همدان که در دو سه روز، سه چهار روز قبل بودم، بعد از آن که سخنرانی کردم و آمدم، یک نامه‌ای به من دادند از یک خانمی که یک‌تکه‌هایی از این نامه را گفتم برای شما بخوانم. اینها نمونه‌های بسیار ظریفِ استثنایی است در تاریخ. البته خوشبختانه در روزگار ما اینها استثنائی نیست؛ اما در تاریخ حقیقتا استثنائی است.
سال ۱۳۵۴ بود که اولین‌بار مرحوم شهید دکتر چمران را در لبنان دیدم. من مرتب به لبنان می‌رفتم، هم اسلحه می‌آوردم، هم وجوهاتی را به امام موسی صدر می‌دادم که ایشان وجوهات را برای امام می‌فرستادند. راه من برای فرستادن وجوهات برای حضرت امام، این‌طور بود و راه امنی هم بود.
سرانجام هواپیمای حامل امام در ساعت ۹ صبح روز پنجشنبه ۱۲ بهمن ۱۳۵۷، در فرودگاه تهران به زمین نشست و به میلیون‌ها نفر از مردم تهران که برای استقبال از ایشان از ساعت‌ها قبل به انتظار نشسته بودند، آرامشی خاص داد. این لحظاتی بود که ما واقعا قلبمان به‌شدت می‌تپید. در آن تکه راهی که امام از پایین هواپیما تا آن سالنی که بنا بود صحبت کنند آمدند، برای ما مثل یک‌عمر طول کشید.
برای جلوگیری از غافلگیرشدن، آرایش تاکتیکی مناسب آن منطقه را اتخاذ کردم و ستون را به‌طرف سردشت حرکت دادم. بعد از پشت سر گذاشتن دِه کوخان و نمشیر، به اول پیچ دولازان رسیدیم. در ابتدای آن پیچ که به شکل یو بود، دیگر هوا تاریک شد. از دوردست، صدای تیراندازی به گوش می‌رسید. در سه‌راهی آلوت واقع در ابتدای پیچ دولازان، ستون را متوقف کردم تا شب را در آنجا به صبح برسانیم.
وقتی که شورای سلطنت تشکیل شد و شاه رفت، سید جلال تهرانی از اعضای شورای سلطنت شد. بعضی از دوستان نهضتی، اظهار خوشحالی میکردند که او (سید جلال) فردی مذهبی و آدم معتدلی است و میشود با او همکاری کرد. میشود با او بهگونهای برخورد کرد که به نفع انقلاب و پیشرفت نهضت باشد.
معروف است که وقتی سید جلال تهرانی در فرانسه میخواست حضور امام برسد، امام فرموده بودند باید استعفا بدهد تا من او را بپذیرم که او هم استعفا داد و خدمت امام شرفیاب شد. اطلاعاتی هم که من از سید جلال تهرانی داشتم، این بود که او قبلاً روحانی بود و در میان افرادی که برای شورای سلطنت انتخاب کرده بودند، آدم بدی نبود.
