ای مردم! ای عالَم! بدانید ملت ما مخالف است با پیمان با اسرائیل. دین ما اقتضا می‌کند که با دشمن اسلام موافقت نکنیم، قرآن ما اقتضا می‌کند که با دشمن اسلام هم‌پیوند نشویم در مقابل صف مسلمین. ما این حرف‌ها را می‌زنیم؛ ارتجاع است این؟
در همه شئون انسانی اسلام باید قرآن وارد بشود؛ لکن بعضش باشد و بعض نباشد، اشکال است؛ اشکال در موارد دیگر نیست. در احکام سیاسی، دستور قتال می‌دهد با کسانی که با مسلمین مقاتله می‌کنند و امروز اسرائیل در مقابل مسلمین ایستاده و مقاتله می‌کند، امریکا در مقابل مسلمین ایستاده و مقاتله می‌کند، صدام مزدور امریکا در مقابل مسلمین ایستاده است و مقاتله می‌کند. خدا دستور داده است به اینکه با این اشخاصی که بر ضد مسلمین، بر ضد طایفه‌ای از مسلمین قیام کرده‌اند، با آنها مقاتله کنید.
چه دردناک و مصیبت‌بار است که در جوار مسلمانان و دولت‌های به اصطلاح اسلامی، اسرائیل غاصب این‌چنین جسورانه و فاتحانه به مردم مظلوم لبنان، به خواهران و برادران عزیز بیروتی تجاوز کند، و به جای آنکه دولت‌های کشورهای اسلامی به دفاع که یک فریضه الهی و انسانی است برخیزند، این‌چنین نرمش نشان دهند؛ بلکه برای مقصد شوم امریکا و اسرائیل به فعالیت برخیزند، و به جای اسرائیل ستم‌پیشه، ایران اسلامی و اسلام را در ایران هدف و تمام هدف قرار دهند. 29 شهریور 1361
فاجعه بزرگ آن است که این دولت‌های مدعی اسلام، برای ناز شست امریکا و اسرائیل فعالیت می‌کنند که مو به مو «طرح کمپ دیوید» یا شبیه آن را اجرا کنند و به دنبال این جنایت عظیم، صریحاً اسرائیل را به رسمیت یا به آقایی بشناسند!
-----------
بدانند نقشه امریکا که به دست خبیث اسرائیل در جریان است، به بیروت و لبنان خلاصه نمی‌شود؛ که اسلام در همه‌جا، در کشورهای اسلامی، خصوصاً منطقه خلیج فارس و حجاز مرکز وحی الهی، هدف است. هدف اول آن است که حکام منطقه، گوش و چشم بسته در فرمان امریکا و از آن دردناک‌تر اسرائیل باشند، و ننگ هر تحقیر و نوکری را بپذیرند.
«یکی از جهاتی که ما را در مقابل شاه قرار داده است، کمک او به اسرائیل است. من همیشه در مطالبم گفته‌ام که شاه از همان اول که اسرائیل به وجود آمد، با او همکاری کرده است و وقتی که جنگ بین اسرائیل و مسلمانان به اوج خود رسیده بود، شاه همچنان نفت مسلمین را غصب کرده و به اسرائیل می‌داد و این امر، خود از عوامل مخالفت من با شاه بوده است». (صحیفه امام؛ ج 5، ص 187)
«برای من یک مطلب به شکل معماست و آن این است که همه دوَل اسلامیّه و ملت‌های اسلام می‌دانند که این درد چیست، می‌دانند که دست‌های اجانب در بین است که اینها را متفرق از هم بکند، می‌بینند که با این تفرقه‌ها، ضعف و نابودی نصیب آنها می‌شود، می‌بینند که یک دولت پوشالی اسرائیل در مقابل مسلمین ایستاده ـ که اگر مسلمین مجتمع بودند، هرکدام یک سطل آب به اسرائیل می‌ریختند او را سیل می‌برد ـ مع ذلک در مقابل او زبون هستند» (صحیفه امام؛ ج 9، ص 274)
وصیت من به همه، آن است که با یاد خدای متعال به سوی خودشناسی و خودکفایی و استقلال، با همه ابعادش به پیش، و بی‌تردید دست خدا با شما است، اگر شما در خدمت او باشید و برای ترقی و تعالی کشور اسلامی به روح تعاون ادامه دهید.
و اینجانب با آنچه در ملت عزیز از بیداری و هوشیاری و تعهد و فداکاری و روح مقاومت و صلابت در راه حق می‌بینم و امید آن دارم که به فضل خداوند متعال، این معانی انسانی به اعقاب ملت منتقل شود و نسلاً بعد نسل، بر آن افزوده گردد.
شما ای ملت مجاهد، در زیر پرچمی می‌روید که در سراسر جهان مادی و معنوی در اهتزاز است، بیابید آن را یا نیابید، شما راهی را می‌روید که تنها راه تمام انبیا (علیهم سلام اللّه) و یکتا راه سعادت مطلق است. در این انگیزه است که همه اولیا، شهادت را در راه آن به آغوش می‌کشند و مرگ سرخ را «احلی من العسل» می‌دانند و جوانان شما در جبهه‌ها جرعه‌ای از آن را نوشیده و به وجد آمده‌اند و در مادران و خواهران و پدران و برادران آنان جلوه نموده و ما باید بحق بگوییم "یا لیتنا کنّا معکم فنفوز فوزاً عظیماً". گوارا باد بر آنان، آن نسیم دل‌آرا و آن جلوه شورانگیز.
