حامی پزشکیان معترض به برخی از بی‌تدبیری‌های دولت 

یک اقتصاددان حامی آقای پزشکیان در انتخابات 1403 می‌گوید دولت برخلاف شعارهای پزشکیان، سیاستگذاری می‌کند و پافشاری بر مالی‌سازی اقتصاد، شوک‌درمانی، و رونق بخشیدن سوداگری، خلاف مصالح توسعه ملی است.

دکتر فرشاد مؤمنی، استاد دانشگاه علامه طباطبایی اظهار کرد: «آقای رئیس‌جمهور گرامی! چطور شده است که این‌قدر نسبت به سیاست‌هایی که در دولت ایشان اتخاذ می‌شود که دقیقاً ضد وعده‌ها و تعهدات ایشان است، بی‌تفاوت هستند؟ از موضع امر به معروف و نهی از منکر به ایشان و مشاوران صادق و امینشان یادآوری می‌کنم؛ آیا خاطرتان هست در بحبوحه انتخابات ریاست جمهوری وعده دادید که فقر شدید غذایی را در دوره چهار ساله خود از بین می‌برید؟»

مؤمنی افزود: «وقتی آقای رئیس‌جمهور تعهد دادند که علاوه‌بر به صفر رساندن جمعیت فقیران شدید، هرگز سراغ شوک‌درمانی نخواهند رفت، آیا نباید از مدیران و مشاوران خود بپرسند که طی همین یک سال و چند ماه که از مسئولیت ایشان گذشته، چند بار و به چه میزان با شوک‌های بزرگ در قیمت‌های کلیدی روبه‌رو شدیم؟»

وی خاطرنشان کرد: آقای رئیس‌جمهور و مقامات دیگر یادشان رفته که چقدر به ما تعهد دادند که از این به بعد، به قول خودشان، خط قرمزشان کرامت مردم و معیشت عزتمند و شرافتمندانه آن‌ها باشد. این را باید جلوی خودشان بگذارند و بپرسند از روزی که این تعهدات را دادید، چند بار قیمت نان را بالا بردید؟ چند بار فشارهای جورواجور بر تولیدکنندگان کشور را افزایش دادید؟

وی گفت: محافلی، ان‌شاءالله با حسن‌نیت، دائماً به مقامات کشور گوشزد می‌کنند که شما باید با دنیا رابطه داشته باشید و باید با این و آن مذاکره کنید. شهید بهشتی که تسلط کم‌نظیری به تاریخ ایران داشتند، می‌گفتند: محتوای مذاکره، اصل ماجراست. چرا هیچ‌کس نمی‌آید بگوید چه عبرت‌هایی از مذاکره‌های پنهان‌کارانه گذشته درمی‌آید و مردم ما را در آن زمینه آموزش دهند و مطالبه‌گر کنند؟ بحث اصلی این است که این مراوده از موضع ذلت و حقارت باشد یا از موضع عزت و عالمانه روبه‌رو شدن با مسائل.   

 

سخنرانی دشمن‌سوز رئیس‌جمهور در سازمان ملل 

سخنرانی مقتدرانه و روشنگرانه رئیس‌جمهور در مجمع عمومی سازمان که هماهنگ با بیانات رهبر انقلاب و در محکومیت جنایات اسرائیل و خدعه آمریکا بیان شد، خشم شبکه صهیونیستی اینترنشنال را برانگیخت.

وبگاه این شبکه صهیونیستی ضمن عقده‌گشایی علیه آقای پزشکیان نوشت: "مسعود پزشکیان در سخنرانیِ خود در نیویورک تمرکز را نه بر ایران؛ بلکه بر فلسطین گذاشت و از سیاست‌های جمهوریِ اسلامی دفاع کرد و بحث را اخلاقی کرد؛ مبنی بر اینکه «آنچه بر خود نمی‌پسندی، بر دیگران مپسند.»

همزمان در داخلِ ایران صداهایی از مجلس و دیگر نهادها شنیده می‌شود که بر ضرورتِ بازدارندگیِ هسته‌ای پافشاری دارند؛ تازه‌ترین نمونه، نامه۷۱ نماینده مجلس است. رهبر جمهوری اسلامی هم گفت مذاکره با آمریکا «بن‌بستِ محض» است و بر ادامه غنی‌سازیِ اورانیوم تأکید کرد."

اینترنشنال بدون اینکه اشاره به جنایت‌های تحریمی غرب و خیانت «بمباران میز مذاکره» از سوی آمریکا کند، مدعی شد:

«سخنانِ [آیت‌الله] خامنه‌ای و سپسِ سخنانِ پزشکیان نشان می‌دهد که اولویت‌های حکومت، بحران‌های معیشتی و نیازهای روزمره مردم نیست و مسائلِ امنیتی و منطقه‌ای است؛ این به معنای تمرکزِ منابعِ محدودِ کشور بر حوزه‌هایِ نظامی و راهبردی است که در نهایت هزینه آن از جیبِ شهروندان پرداخت می‌شود. رفتارِ رئیس‌جمهور ایران در سازمانِ ملل نیز تلاشی برای مشروعیت‌بخشیِ بین‌المللی به سیاست‌هایی بود که در تهران توسطِ رهبری تدوین می‌شود.

در سناریویِ بد، اگر جنگِ دیگری صورت بگیرد، بارِ اصلی همواره بر دوشِ کارگران، معلمان، پرستاران و خانواده‌هایِ زیرِ خطِ فقر سنگینی می‌کند. حتی در سناریویِ میانه هم وضعیت زیاد خوب نیست؛ در این سناریو مسیرِ فعلی - یعنی انسدادِ دیپلماسی با هزینه‌هایِ اقتصادیِ قابل‌توجه و نمایش‌هایِ نمایشی در عرصه بین‌المللی ادامه خواهد یافت و در نهایت، مطلوب‌ترین؛ اما بعیدترین حالت، بازگشت به رویکردهایِ دیپلماتیکِ مؤثر و تمرکز بر مطالباتِ معیشتیِ مردم است؛ مسیری که تنها در صورتِ تغییرِ جدی در رأسِ هرمِ تصمیم‌گیری یا تحتِ فشارِ گسترده افکارِ عمومی و نخبگان ممکن خواهد شد.»

شبکه صهیونیستی در ادامه نوشت: «ترکیبِ مواضعِ رهبرِ جمهوریِ اسلامی و سخنانِ پزشکیان در نیویورک، تصویری روشن از اولویت‌هایِ امروزِ نظام ارائه می‌دهد: تقابل به‌جای گفت‌وگو، مشروعیت‌سازیِ خارجی به‌جای پاسخ‌گویی به بحران‌هایِ داخلی، و تمرکز بر امنیت به بهایِ معیشت. در نهایت، آنچه در سطحِ کلان به‌عنوانِ «مقاومت» و «بازدارندگی» تبلیغ می‌شود، در زندگیِ روزمره شهروندان به معنیِ محرومیت، ناامنی و فشاری مضاعف است؛ مسیری که نه به رفاه و ثبات؛ بلکه به تشدیدِ بحران و انزوایِ بیشتر می‌انجامد. چرا جمهوری اسلامی به‌جای مذاکره، جنگ را انتخاب کرد؟ این پرسشی است که خبرنگار ما در ورودی مقر سازمان ملل از پزشکیان پرسید؛ اما او پاسخ نداد.»

نویسنده کودن اینترنشنال به روی خود نیاورده که ایران در تدارک ششمین دور مذاکرات با آمریکا بود که ترامپ و نتانیاهو همدستی کرده و به ایران حمله کردند و گردانندگان امر، بر اینترنشنال هم برای این اقدام جنایتکارانه و خیانت‌آلود هورا کشیدند؛ با این توهم که ایران در جنگ از پا در می‌آید و کسی از وطن‌فروشان آلت‌دست در اینترنشنال درباره این خیانتشان سؤال نمی‌کند!

 

عصبانیت رئیس معزول اتاق بازرگانی از رونق روابط اقتصادی ایران و عراق 

رئیس معزول اتاق بازرگانی و از عناصر غربگرا، به فضاسازی علیه شراکت راهبردی میان ایران و عراق پرداخت. این روابط راهبردی دائماً مورد حمله دولت آمریکا و مهره‌های نیابتی آن بوده است.

حسین سلاح‌ورزی که از طریق روابط نادرست به عنوان رئیس هیئت مدیره شرکت بازرگانی پتروشیمی (PCC) منصوب شده، ادعا کرد: «عراق سال‌هاست که از جیب مردم ایران ارتزاق کرده؛ از برق و گاز یارانه‌ای گرفته تا بازاری انحصاری برای کالاهایش. امنیتش را هم ایران تضمین کرد و میلیاردها دلار هزینه روی دوش ملت ما نشست.»

او می‌افزاید: «بغداد با پرچم «حمایت از تولید داخلی» تعرفه‌های سنگین روی میلگرد بسته؛ همان کالایی که عمده صادرات ایران به عراق را تشکیل می‌داد. یعنی بازار اصلی فولاد ما، ناگهان با یک تصمیم سیاسی بسته شد. این رفتار عراق البته عجیب نیست؛ عجیب ضعف ماست. ما همیشه سخاوتمندانه کمک کرده‌ایم، بی‌آنکه قرارداد محکم، تضمین پایدار یا حتی سهمی مطمئن برای خودمان بگیریم. نتیجه این می‌شود که یارانه ایرانی خرج تقویت صنایع عراقی می‌شود و خود ما از بازار کنار گذاشته می‌شویم. حقیقت ساده است: در اقتصاد سیاست، برادری معنایی ندارد. آنچه تعیین‌کننده است منطق سود و زیان است. عراقی‌ها این را خوب فهمیده‌اند، ما هنوز نه. بغداد هم به ما نشان داد: در دنیای امروز حتی نزدیک‌ترین همسایگان هم منطق سود و زیان را می‌شناسند، جز ما که هنوز در توهم برادری بی‌حساب مانده‌ایم».

این فضاسازی مسموم علیه روابط دوجانبه میان ایران و عراق در حالی است که وی از بزک‌کنندگان اعتماد یک‌طرفه به آمریکا و غرب در برجام و پسابرجام بوده و دائماً با ادبیات شیدایی در این باره سخن گفته است.

باید به آقای سلاح‌ورزی گفت که در بغداد هم بعثی‌ها و غربگراهایی مثل شما هستند که دلشان برای آمریکا غش برود و همزمان، ایران را طبق منویات آمریکا دشمن‌انگاری بکنند و بخواهند بر سر روابط دوجانبه کارشکنی بکنند. آن‌ها اگر در دولت باشند، به اخلال در روابط می‌پردازند و در فضای سیاسی و رسانه‌ای هم ادعا می‌کنند که ایران، عراق را اشغال کرده و در حال غارت است(!) در واقع آن‌ها لبه دوم و عراقی قیچی آمریکا برای از هم گسیختن روابط مهم تهران - بغداد هستند.

متاسفانه غربگرایان اجازه ندارند با عینک منافع ملی به روابط دو کشور همسایه و هم‌کیش نگاه کنند. عینکشان و زبانشان عاریتی است. وگرنه می‌دانستند که عراق جزو بزرگ‌ترین شرکای تجاری ایران و از مسیرهای مهم دور زدن تحریم‌هاست، علاوه‌بر اینکه امنیت دو کشور به هم گره خورده و ظرفیت‌های چند ده میلیارد دلاری برای رونق مبادلات فراهم است. آن‌ها لاف آزادی می‌زنند؛ اما ذاتاً اراده و اختیاری در مقابل منویات آمریکا و غرب ندارند؛ بنابراین آمریکا از توسعه روابط دو همسایه برادر حرص می‌خورد، آن‌ها هم ناچارند که حرص بخورند!

 

عکس هفته

ماشه ظریف!