گفت: اعتدال باعث میشه همه چیز آروم باشه و شما انقلابی‌ها همش دنبال تندروی هستید. همش میگید جلوی بی‌حجابی رو بگیریم، جلوی فتنه رو بگیریم، جلو نفوذ رو بگیریم. همش بدبین هستید و می‌خواهید با تندروی جلوی آزادی مردم رو بگیرید.

ولی نگفت که اولاً انقلابی بودن و در مسیر حق بودن تندروی نیست. در مسیر ولنگاری بودن کج‌راهه است، نه اعتدال! دوما، با نسبت دادن همین صفت تندرو به انقلابیون حقیقی، بارها فجایعی را برای کشور و مردم پیش آوردید که یکی از آنان حادثه 17 شهریور است.

امام خامنه‌ای: من از روز هفدهم شهریور سال ۱۳۵۷ خاطره‌ای در ذهن دارم. قبل از آنکه این حادثه خون‌بار در تهران اتّفاق بیفتد، سیاست رژیم ستم‌شاهی به دنبال این بود که مبارزان و به تبع آن ملت ایران را به تندرو و کندرو، افراطی و معتدل تقسیم کند. این، نکته خیلی قابل توجّهی است که امروز مثل آیینه‌ای، همه عبرت‌ها را به ما درس می‌دهد. کسی که روزنامه‌های آن وقت و اظهارات مسئولان رژیم ستم‌شاهی را مطالعه می‌کرد، می‌فهمید که این‌ها می‌خواهند کسانی را که در مقابل آن‌ها هستند و مبارزه می‌کنند، از هم جدا کنند. عدّه‌ای را که طرفداران و علاقه‌مندان مخلص امام بودند و راه امام را علناً اظهار می‌کردند، به عنوان تندرو و افراطی و متعصّب معرفی می‌کردند. در مقابل این‌ها هم، بعضی از کسانی را که علاقه‌مند به مبارزه بودند؛ ولی خیلی جدّی در آن راه نبودند، یا جدّی بودند؛ ولی دستگاه آن‌طور خیال می‌کرد که این‌ها جدیّتی ندارند، به عنوان افرادی که معتدل‌اند و با این‌ها می‌شود مذاکره و صحبت کرد، معرفی می‌کردند. من در آن روز این احساس خطر را کردم... به یکی از آقایان معروف که در قم بود، نامه‌ای نوشتم و این سیاست رژیم را برای آن آقا تشریح کردم... این نامه را نوشته بودم؛ اما هنوز نفرستاده بودم. روز شنبه هجدهم شهریور بود که رادیو و روزنامه‌ها، خبر کشتار هفده شهریور را پخش کردند...