اوایل انقلاب، به نظرم سال 59 بود، امام (رضوان الله علیه) دستور فرمودند حوزه در بازسازی دانشگاه‌ها همکاری کند تا دروس و مسائل ضد اسلام، از دانشگاهها حذف و دانشگاه بعد از انقلاب دانشگاه اسلامی شود. به دنبال این دستور، دفتری به نام دفتر همکاری حوزه و دانشگاه تشکیل شد که الآن هم هنوز باقی است و فعالیتهایی دارد. آن زمان بنده از طرف جامعه محترم مدرسین، مسئول راه‌اندازی این دفتر بودم تا تعدادی از استادان حوزه و دانشگاه بنشینند و بر سر مسائل علوم انسانی که کم یا بیش در کتابهای دانشگاهی مطرح است، با هم بحث و تحقیق کنند و به یک چیزهای شستهرفتهای برسند که مبنای کتابهای درسی دانشگاهی قرار بگیرد.

چند گروه تشکیل شد که یکی از آنها گروه حقوق بود. قرار شد خدمت چند نفر از استادان دانشگاه در رشته حقوق برویم و از آنها دعوت کنیم که با چند نفر از فضلای حوزه علمیه قم نشستهایی داشته باشند و بحث کنند تا مسائلی که جای ابهام دارد، حل شود. چند نفر از دوستان ما که از اساتید شما هستند، گروه حقوقِ دفتر همکاری حوزه و دانشگاه را تشکیل دادند و قرار شد چند نفر از استادان دانشگاه را هم دعوت کنیم تا با هم جلسات مشترک داشته باشند.

شاهد بحث اینجاست. در بین استادان دانشگاهی که آن روز در رشته حقوق تدریس میکردند، ما یک نفر را انتخاب کردیم که سالها در حوزه علمیه قم درس خوانده بود، آن زمان - زمان شاه - هم هنوز معمم بود و به بیت یکی از مراجع وقت هم انتساب داشت؛ در واقع داماد ایشان بود. خدمت ایشان رفتیم و عرض کردیم که قرار است یک چنین کار مشترکی بین حوزه و دانشگاه انجام بگیرد، شما که هم حوزوی هستید و هم دانشگاهی در این زمینه همکاری داشته باشید. ما چند نفر حوزوی خدمت شما میآییم، شما هم با چند نفر از استادان دانشگاه همکاری کنید تا همکاری حوزه و دانشگاه در این سطح تحقق پیدا کند.

گروههای دیگری نظیر روان‌شناسی، علوم تربیتی، فلسفه، اقتصاد و... تشکیل شده بود. یکی از این گروهها هم حقوق بود. در فرمایشی که این آقا آن روز به بنده فرمودند، دقت بفرمایید. این جلسه وقتی دانشگاهها تعطیل بود، در دانشگاه شهید بهشتی و در حضور یک جمع برگزار شد. اگر شما به آنچه من میگویم شک دارید، به افراد حاضر در آن جلسه بگویم بیایند جداجدا برای شما شهادت بدهند.

ایشان شروع به صحبت کردند و چون من خیلی مؤدبانه صحبت کردم و متواضعانه از ایشان برای همکاری دعوت کردم، ابتدا تشکر کردند. ایشان فرمودند: من از حسن نظر شما و از اینکه حوزه هم به فکر دانشگاه افتاده و میخواهد همکاری داشته باشد و... تشکر میکنم. از این تعارفات رسمی. بعد فرمودند: ولی شنیدهام که هنوز در حوزه بعضی آخوندها هستند که فکر میکنند در این زمان هم میشود آدمیزاد را مثل الاغ کتک زد! اشاره ایشان به اجرای حدود و تازیانه زدن بود. من شنیدهام هنوز هم در قم کسانی هستند که فکر میکنند این زمان هم باید آدمیزاد را تازیانه زد، نمیدانند زمان عوض شده و دیگر این خشونتها باید کنار گذاشت.

ایشان استاد دانشگاه، معمم و داماد یکی از مراجع هستند. سایر نسبتهایی که با دیگران دارند را نمیگویم. به نظرم هنوز هم در قید حیات هستند، البته بازنشسته شدهاند.

ما به همدیگر نگاه کردیم که با چه کسی و درباره چه چیزی صحبت میکنیم! دفتر همکاری حوزه و دانشگاه برای حذف مطالب غیراسلامی و ضدّاسلامی از برنامه دانشگاه تأسیس شده است و ما می‌خواهیم از این آقا برای این کار کمک بگیریم... !

هُمْ لِلْكُفْرِ یوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِیمانِ. پس اسلام یعنی چه؟! مسلمان بودن یعنی چه؟! میگویند بله، ما قبول داریم که خدا هست، پیغمبر هست، قرآن را هم خدا بر پیغمبر نازل کرد و آن روزی هم که نازل کرد این احکام، احکام خوبی بود و باید به آنها عمل می‌شد؛ اما دیگر به درد این زمان نمی‌خورد.

حالا سؤال؛ آیا حضرت موسی، پیغمبر بود یا نبود؟ بله، پیغمبر بود. آیا تورات از طرف خدا بر آن حضرت نازل شد؟ بله. آن احکامی که خدا بر حضرت موسی نازل کرد درست بود و آن وقت باید اجرا میشد یا نه؟ بله، کسی انکار نمیکند که آن زمان باید اجرا میشد. اکنون چطور؟ نه، امروز نباید اجرا شود. پس فرق اسلام با دین یهود چیست؟! توراتی نازل شد که احکامی دارد و یک زمانی باید اجرا میشد، قرآنی هم نازل شد که احکامی دارد و یک زمانی باید اجرا میشد، هم زمان آن گذشته و هم زمان این، پس ما چه میگوییم که اسلام دین همیشگی است و احکام آن باید اجرا شود؟! اینکه ما انقلاب کردیم تا احکام اسلام اجرا شود؛ یعنی چه؟! البته ایشان به انقلاب می‌خندید؛ ولی حرفش این بود که تاریخ مصرف احکام اسلام گذشته است!

برای من توضیح بدهید که این اسلام با یهودیت چه فرقی دارد؟ !

هُمْ لِلْكُفْرِ یوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِیمانِ؛ این خطر پیش پای من و شما هم هست، به هوش باشید! روزی نیاید که من هم اگر به زبان نمیآورم، در دلم بگویم این حکم اسلام دیگر به درد امروز نمیخورد! این همان مرز کفر و ایمان است...

همه این انحرافات از آن وقتی شروع شد که مردم از اهلبیت (صلواتاللهعلیهماجمعین) جدا شدند. امروز هم هر کسی را که میبینید نسبت به اهلبیت یک مقدار کوتاه میآید، بدانید در معرض همین خطر است. همین افرادی که من اشاره کردم و خود شما هم میدانید که بعد از انقلاب بعضی دچار انحراف شدند، انحرافشان از همین‌جا شروع شد که درباره امام حسین، حضرت زهرا و... حرفهایی زدند. اهلبیت هم یک پَس‎کلهای به آنها زدند و گفتند بروید گم شوید!

سعی کنید همین توسلات عوامانه را هم حفظ کنید. اینها خیلی نورانی هستند. 1385/06/25

 

چند پرسش یک حقوق‌دان از آقای محقق داماد به مناسبت نامه اخیرشان به مراجع تقلید