آرزوی محال لیدر اصلاحات  

محمد خاتمی، لیدر جریان اصلاحات، در دیدار دبیرکل و اعضای دفتر سیاسی حزب مردم‌سالاری گفت: «این روزها از رفع حصری که جز زیان برای کشور و ملت و حتی حاکمیت نداشته است، سخن گفته می‌شود. چه خوب بود که در آغاز کار دولت جدید به عنوان رمز و راز تغییر مثبت، حصر برداشته می‌شد و حالا هم گرچه دیر شده؛ ولی جلو ضرر هر وقت گرفته شود خوب است.»

ولی نگفت اولاً مسئله حصر اتفاقاً به نفع امنیت مردم و مصلحت نظام است و در این ساحت به مردم اثبات می‌شود که حاکمیت با مخالفان رأی مردم هیچ مداهنه‌ای ندارد و مادام که آنان بر اشتباه خود مصرّ باشند، حاکمیت هم امنیت و رأی مردم را حراج نخواهد کرد.

دوما در بحث آرزوی خاتمی برای رفع حصر نیز لازم به اشاره است که آقای خاتمی باید آرزوی عقلانی‌تر و درست‌تر را مطرح می‌کرد و آن اینکه ای کاش اضلاع فتنه ۸۸ از رفتار بد خود رسماً توبه کنند، توبه‌ای که می‌تواند آغازی بر پایان حصر آن دو نفر و انزوای سیاسی شخص آقای خاتمی باشد.

سوما از امثال خاتمی به‌عنوان رجالی که روزگاری در سیاست نقش داشته‌اند انتظار این است که در طرح آرزوهای خود نیز عقلانیت را مد نظر قرار دهند؛ اینکه یک رجل سابقاً سیاسی حتی در آرزوهای خود نیز موجب کمک به وجه شریرانه ماجرا (رهیدن بدون توبه از فتنه ۸۸) شود، البته از تأسفات روزگار ماست که باید مورد عبرت همگان باشد.

دلقک آمریکا شدن

 

 چه عیب و عبرتی داره؟  

سردبیر روزنامه هم‌میهن گفت: «آیا واقعاً این نقدها درباره زلنسکی بجاست و او درخور شماتت‌های روزهای اخیر است که می‌گویند زلنسکی و اوکراین عبرت هستند؟».

اما نگفت اولاً که زلنسکی، یک سیاستمدار و رهبر مستقل ملی نبود؛ بلکه کمدین (دلقک مبتذلی) بود که با مهندسی آمریکا و غرب در قالب کودتای مخملین و انقلاب رنگی سر کار آمد و در حالی که هیچ سررشته‌ای از سیاست و روابط بین‌الملل نداشت، آلت دست مطلق آمریکا و غرب شد. واگذاری پایگاه‌های اطلاعاتی و نظامی به غرب در همسایگی روسیه، ریسک خطرناکی بود که دولت اوکراین به ریاست زلنسکی (و بر خلاف معاهدات موجود میان طرفین) انجام داد. 

دوما زلنسکی آن روز که اوکراین را قربانی تجاوزطلبی آمریکا در کنار مرزهای روسیه کرد، نتیجه این بود که اوکراین گوشت دم توپ شود و در ادامه از نگاه آمریکا و ناتو، بهانه‌ای برای فرسایش توان اقتصادی و نظامی روسیه (به قیمت ویرانی خود این کشور) قلمداد گردد. حالا هم تاریخ مصرف زلنسکی نه فقط از نگاه ترامپ؛ بلکه حتی برخی دولت‌های اروپایی تمام شده و همان‌ها که این عروسک خیمه شب بازی را علم کردند، به تکانی زیر می‌کشند و یا از او می‌خواهند قباله باقی مانده منابع و معادن را به نام آمریکا کند و ضمناً صورت حساب ۳۵۰ میلیارد دلاری مورد ادعای آمریکا درباره هزینه برای جنگ را هم بپردازد. علت این مصیبت، بی‌ریشگی و آلت دستی است و نه قهرمان دفاع ملی بودن. در واقع زلنسکی برای ناتو می‌جنگید و نه برای کشورش.

سوما گفتنی است که اگر سردبیر هم میهن امروز به ترامپ بد و بیراه می‌گوید تا زلنسکی بودن را توجیه نماید؛ اما همین روزنامه در هفته‌های گذشته بارها از ترامپ به عنوان تاجری اهل معامله که می‌شود با او توافق کرد، یاد نموده بود.