شبهه:

در سکوهای داخلی، آزادی سياسی و فرهنگی وجود ندارد.

پاسخ:

1. در حال حاضر مطالب زيادی در نشريات و روزنامه‌ها، همچنين خبرگزاری‌ها و سايت‌های رسمی متعدد منتشر می‌شود که در نقد و اعتراض به سياست‌های کلان نظام و به شخصيت‌های عالی آن است و با اين حال، برخوردی با منتقدان صورت نمی‌گيرد. طبعاً وضعيت پيام‌رسان‌ها آزاد‌تر از نشريات و سايت‌هاست. از جهت فرهنگی نيز وضعيت برخی سکوهای داخلی (روبينو) ‌‌به‌گونه‌ای است که عده‌ای حيرت‌زده شده‌اند و به محتوای ناسالم آن معترض‌اند. 

2. بديهی است انتقاد با نشر اکاذيب، شايعه، تهمت و عناوين مجرمانه متفاوت است و به‌صورت طبيعی، طبق قوانين همه کشورها، چنين اقداماتی، چه در مواجهه حضوری و چه در روزنامه يا سايت يا شبکه اجتماعی، موجب پيگرد قضايی می‌شود. از سوی ديگر، جمهوری اسلامی موظف است زمينه آزادی را در چارچوب شرع و قانون مهيا کند و هرگز مجاز نيست به اسم آزادی، فساد و فحشا نشر داده شود.

3. آيا در سکوهای خارجی، آزادی سياسی وجود دارد؟! در سال‌های اخير به‌اندازه‌ای محتوا و صفحات ايرانی در عرصه دين و ارزش‌های انقلابی در برخی از اين سکوها، به‌ويژه اينستاگرام مسدود شده است که ادعای آزادی بيان و رسانه در آن‌ها، ادعای مضحکی است.

4. به‌نظر می‌رسد نگرانی‌های مطرح‌ شده ‌درباره رعايت نشدن آزادی و حريم خصوصی کاربران در سکوها و پيام‌رسان‌‌های داخلی را جريانی توليد و ترويج می‌کند که سنگ‌اندازی در مسير توسعه آن‌ها را در دستور کار داشته است و اين موضوع دغدغه جدی عموم مردم نيست. با اين حال، در خور ذکر است غير از وجود قوانين عمومی، آيين‌نامه‌ای در خصوص شبکه‌های مجازی و پيام‌رسان‌های داخلی در حال تنظيم است.