شما هم مانند آنان خواهيد بود...  

همانا خداوند در قرآن (این حکم را) بر شما نازل کرده است که هرگاه شنیدید آیات خدا مورد کفر یا تمسخر قرار می‌گیرد، با آنان همنشینی نکنید تا به سخن دیگری مشغول شوند، وگرنه شما هم مانند آنان خواهید بود. همانا خداوند همه‌ی منافقان و کافران را در دوزخ جمع می‌کند. (سوره نساء آیه 140)

پیام‌ها

1- انسان، در برابر گفته‌های ناحقّ دیگران، نباید بی‌تفاوت باشد. «إِذا سَمِعْتُمْ... فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ» 2- مجامله و سکوت در جلسه گناه، گناه است. یُکْفَرُ بِها... فَلا تَقْعُدُوا 3- یا محیط فاسد را عوض کنید، یا از آن محیط خارج شوید. «فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ» 4- تنها گناه نکردن و مستقیم بودن کافی نیست، باید بساط گناه را به هم زد و جلو انحراف دیگران را هم گرفت. «فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى یَخُوضُوا فِی حَدِيثٍ غَیْرِهِ» 5- نباید به بهانه و عنوان آزادی بیان، سعه‌ی صدر، تسامح، خوش‌اخلاقی، مدارا، حیا، مردم‌داری، و مانند اینها، در مقابل تمسخر دین سکوت کرد. سَمِعْتُمْ... یُسْتَهْزَأُ بِها فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ 6- تعصّب و غیرت دینی و موضع‌گیری و برخورد، شرط ایمان واقعی است. «فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ» 7- تشویق و تقویت کفر و استهزای دین، به هر نحو که باشد هرچند به صورت سیاهی‌لشکر حرام است. «فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ»

8- شرط مصاحبت با دیگران، آن است که ضرر فکری و مکتبی نداشته باشد. سَمِعْتُمْ... یُکْفَرُ بِها وَ یُسْتَهْزَأُ بِها فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ‌

9- هم رابطه و هم قطع رابطه، هرکدام بجای خود لازم است، هم جاذبه و هم دافعه. «فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ» 10- کسی که راضی به گناه دیگران باشد، شریک گناه است. «إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ» 11- سکوت در برابر یاوه‌گویی‌های کفّار، نوعی نفاق است. «إِنَّ اللَّهَ جامِعُ الْمُنافِقِينَ» 12- همنشینی‌های آخرت، جزای همنشینی‌های دنیوی است. «إِنَّ اللَّهَ جامِعُ الْمُنافِقِينَ وَ الْکافِرِينَ فِی جَهَنَّمَ»

‌ 

ويژگى هاى بى مانند مالك اشتر  

پس از ستایش پروردگار، من بنده‌ای از بندگان خدا را به سوی شما فرستادم که در روزهای وحشت، نمی‌خوابد، و در لحظه‌های ترس، از دشمن روی نمی‌گرداند، بر بدکاران از شعله‌های آتش تندتر است، او مالک، پسر حارث مذحجی است. آنجا که با حق است، سخن او را بشنوید، و از او اطاعت کنید، او شمشیری از شمشیرهای خداست که نه تیزی آن کند می‌شود، و نه ضربت آن بی‌اثر است... او در پیش روی و عقب‌نشینی و حمله، بدون فرمان من اقدام نمی‌کند. (نامه 38 نهج‌البلاغه)