حضرت آیت‌الله جوادی آملی در دیدار دکتر عبدالله معتمدی (رئیس دانشگاه علامه طباطبائی) و هیئت همراه، ضمن گرامی داشت دهه کرامت، اظهار داشتند: خداوند در اولین آیاتی که نازل کرده، خود را معرفی می‌کند می‌فرماید: ﴿اقْرَأْ وَ رَبُّکَ الْأَکْرَمُ﴾؛ من خدای اکرم هستم و شما هم در کلاس درس کرامت شرکت کنید و درس کرامت بخوانید. کرامت معادل فارسی ندارد، ما در فارسی از کریم هم به بزرگوار یاد می‌کنیم و از کبیر و عظیم نیز به بزرگوار یاد می‌کنیم، در حالی که این کرامت وصف فرشته‌هاست. اساس دین بر کرامت است و دین می‌خواهد که انسان، کریم باشد.

ایشان با بیان اینکه دانش، دانشگاه را توسعه می‌دهد، بیان داشتند: هر ظرفی تابع مظروف است و وقتی مظروف آمد، جا را تنگ می‌کند، به غیر از علم که در فضای دانش، هر چه وارد ظرف شد، ظرف را توسعه می‌دهد. مولا امیرالمومنین علی علیه اسلام می‌فرماید:  «کُلُّ وِعاءٍ یَضیقُ بِما جُعِلَ فیهِ إلاّ وِعاءَ العِلمِ؛ فإنَّهُ یَتَّسِعُ بِهِ» ظرف دانش با افزودن آن، گنجایشش بیشتر می‌شود و ظرفیت آن گسترش پیدا می‌کند. این امکان برای جویندگان علم در حوزه و دانشگاه هست که با تحصیل علم، همواره ظرفیت خود را بالا ببرند.

معظم له بیان داشتند: در بحث علم، مظروف، ظرف را توسعه می‌دهد، علوم الهی دانشگاه را توسعه می‌دهد، به دانشگاه ظرفیت می‌دهد، دانشجو همواره باید به دنبال این باشد که ظرفیت خود را بالا ببرد، سنایی می‌گوید: «تو فرشته شوی ار جهد کنی از پی آنک **برگ توتست که گشتست به تدریج اطلس» لذا دانشجو نمی‌گوید که من چه دارم و باید به من چه داده شود؛ بلکه همواره از خود می‌پرسد: من باید چه‌کار کنم، همین سنایی می‌گوید که برای گفتگو با خدا، فقر و مسکنت را پیش او ببرید «روی گرد آلود بر زی او که بر درگاه او**آبروی خود بری گر آب روی خود بری» چون خداوند می‌گوید که اینها را که من به تو دادم، تو چی آوردی؟ لذا همواره باید از خود بپرسیم که وظیفه ما چیست!

حضرت آیت‌الله جوادی آملی توصیه نمودند: ادبیات همواره در دست دانشجویان باشد، گفتار و اشعار حافظ و سعدی خیلی اثر دارد، چون تحمیل نیست و با کمک اینها می‌توانند لایه‌ها را کنار گذاشته و خود را بهتر بشناسند.

این مرجع تقلید در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشتند: علم یک پوسته است و هر چه دارد از معلوم دارد، معلوم هم هر چه هست، همه مخلوق خداست و خداوند اینها را سه‌ضلعی آفرید، مثلث آفرید، نظام فاعلی، نظام داخلی و نظام غایی. در مبدأ فاعلی فرمود: کل شیء، مخلوق خداست (رَبُّنَا الَّذِی أَعْطی کُلَّ شَیْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدی)؛ ثانیاً نظام داخلی او را هر چه خواست به او داد، (أَعْطی کُلَّ شَیْءٍ خَلْقَهُ) سپس (ثُمَّ هَدی) راهنمایی کرد که کجا باید بروید، چه باید بکنید. هیچ‌چیز در عالم منفرد نیست، همه چیز مثلث است، هیچ‌چیزی را نه بی‌نظم و نه بی‌فایده آفرید!

ایشان ادامه دادند: اگر کل شیء مثلث است، پس برای او اضلاع ثلاثه‌ای است، اما این مثلث را الان مُثله کردند! چه کسی آفرید را کنار گذاشتند، برای چه آفرید را کنار گذاشتند! مثلث مثله شده، خودش علم سردخانه‌ای است، این علم، کسی را به جایی نرسانده و نمی‌رساند، از علم سردخانه‌ای هیچ کاری ساخته نیست و نتیجه آن، جنگ‌های جهانی و جنگ‌های نیابتی و همین تحریم‌های ظالمانه است!

حضرت آیت‌الله جوادی آملی بیان داشتند: این مثلث مُثله شده نمی‌تواند انسان درست کند، در غرب به این فکر نیستند که بعد از این حیات چه خواهد شد! در حالی که دنیای بی‌آخرت یعنی حرکت بدون هدف، یعنی لغو، یعنی بازی و ما بازیگر نیستیم! حرف کانت و فلاسفه غربی همین بود که می‌گفتند: زندگی ما همین نشئه دنیا و مرگ و حیات طبیعت است و جز طبیعت، کسی ما را نمی‌میراند، این حرف جدید نیست، خداوند در قرآن کریم به آن اشاره کرده است که کفار می‌گفتند: ﴿مَا هِیَ إِلَّا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوتُ وَنَحْیَا وَمَا یُهْلِکُنَا إِلَّا الدَّهْرُ﴾، این حرف فلاسفه غرب هم هست و همین حرف، وارد دانشگاه‌های ما هم شده است! آنچه در فضاهای علمی و دانشگاه‌ها باید بحث شود این است که ما با مرگ می‌پوسیم یا از پوست به در می‌آییم؟! قرآن کریم می‌فرماید: شما مثل درخت نیستید که پس از ثمردهی، هیزم شوید و تمام! بلکه مانند پرنده‌ای هستید که بعد از مرگ از قفس آزاد می‌شوید، مرگ پوسیدن نیست، بلکه از پوست به در آمدن است.