وبگاه حق‌العمل‌کار و غربگرای عصر ایران می‌گوید اگر روند توسعه در کشور ادامه پیدا می‌کرد، ترامپ نمی‌توانست در سفر به عربستان به ایران طعنه بزند!

این وبگاه در یادداشتی با عنوان «مرثیه‌ای برای انحراف از مسیر توسعه به بهانه زخم زبان‌های ترامپ» نوشت: چهارمین سالگرد درگذشت اکبر ترکان، در عمل به نشستی برای درد دل مدیران ارشد سابق بدل شد که در واکنش به طعنه‌ها و زخم زبان‌های دونالد ترامپ در همایش ریاض، کارنامه تلاش برای توسعه ایران از پایان جنگ در سال 68 تا نیمه دهه80 را بازخوانی کردند و با تأسف از این که بعدتر، توسعه به محاق رفت و مسیر دیگری گشوده شد و به این نقطه رسیدیم.

ترامپ در ریاض ادعاهایی را درباره ایران مطرح کرد که جدای دروغ‌ها و جعلیات، موجب حسرت توسعه‌گرایان به خاطر فرصت‌های از دست رفته در 20 سال گذشته شد.

بیش از همه سخنان بیژن نامدار زنگنه، وزیر پیشین نفت انعکاس یافت که گفت  شخص  امیر قطر در سال82 (دولت دوم خاتمی) به او  گفته بود: من هرگاه از روی عسلویه (منطقه آزاد پارس جنوبی) عبور می‌کنم غبطه می‌خورم یا حسادت می‌کنم. زنگنه می‌خواست بگوید اگر آن مسیر ادامه یافته بود اکنون شاید ترامپ جرئت نمی‌کرد طعنه بزند. اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهوری در سال‌های 92 تا 1400 هم گفت: من از سخنان ترامپ هم زجر کشیدم هم خجالت. می‌توانستیم امروز  قدرت اول منطقه باشیم نه آنکه دشمن این‌گونه ما را قضاوت کند. اولاً وبگاه عصر ایران یکی از ده‌ها روزنامه و وبگاه و خبرگزاری کاسبکاری است که هفته گذشته آگهی تبلیغاتی یک شرکت پتروشیمی را به عنوان گزارش اقتصادی خود (و نه آگهی) منتشر کردند تا این شرکت را جذاب برای سرمایه‌گذاری وانمود کنند و حال آن که رپرتاژ آگهی را گزارش اقتصادی تحقیقی مستقل جا زدن، خیانت به مخاطبان است. ثانیاً بخش مهمی از ناترازی‌ها و کسری‌ها که موجب زبان‌درازی دشمنان بی‌سروپایی مثل ترامپ می‌شود، محصول عملکرد ولی‌نعمتان همین رسانه‌های شبه اصلاح‌طلب در دولت روحانی است. این رسانه‌ها همان‌هایی هستند که تا پیش از این، تصویری واژگونه از ترامپ ترسیم می‌کردند و او را تاجری مشتاق احترام و تعامل با ایران وانمود می‌کردند و قبل از آن به بزک اوباما و جان کری کلاهبردار در جریان مذاکرات برجام پرداخته و وعده‌های نسیه طرف مقابل در مقابل ستاندن امتیازات نقد را فتح‌الفتوح دولت روحانی جا زدند. ثالثاً حتماً صلاح نیست که واقعیت را بگویند وگرنه کسی مثل زنگنه را بازخواست می‌کردند که قراردادهای خسارت باری؛ مانند کرسنت و توتال و استات اویل را برای ایران تدارک کرد و موجب عقب‌ماندگی ایران در حوزه‌هایی مثل پارس جنوبی شد.