کشوری بود بنام سودان با ۹۷ درصد جمعیت مسلمان، دومین کشور بزرگ قاره آفریقا و از نظر معادن و ثروت در وضعیت مناسبی بود. دیدگاه‌های سیاسی این کشور به ایران و جبهه مقاومت و شخص رهبری نزدیک بود. 

 کم‌کم فشارهای بین‌المللی به این کشور زیاد شد. آمریکا و اروپا تحریمش کردند، اسرائیل به توطئه داخلی کشور دامن زد و کشورهای عربی و خصوصاً عربستان به فشار بر او اضافه کرده، به گونه‌ای که حتی در سال ۱۳۹۲ اجازه عبور هواپیمای آن بر فراز آسمانش را ندادند، چون راهی ایران بود. 

 عمرالبشیر، رییس جمهور این کشور بعد از مقاومتی سخت، به خیال خودش تسلیم شد تا بتواند فشارهای بین‌المللی را کم کرده و از مواهب رابطه با غرب و عرب بهره ببرد و آنها که به ظاهر یک خواسته بیشتر از او نداشتند: دست کشیدن و جدایی از جمهوری اسلامی ایران! 

 او تسلیم شد و رسماً با ایران قطع رابطه کرد و در پیمان‌های ضد ایرانی عضو شد. اما باز رابطه با کشورهای عربی و غربی بهبود نیافت. او قدمی دیگر برداشت تا بتواند اعتمادسازی کند و آن قدم شوم، نامش رفراندوم بود! 

 رفراندوم انجام داد و در کمال تعجب، کشور به دو تکه تقسیم شد و سودان شد دو کشور شمالی و جنوبی که سازمان ملل و کشورهای غربی و عربی نیز آن را با رسمیت شناختند؛ اما باز ماجرای مصیبت سودان تمام نشد. 

 سودان رسماً دشمنی خود با ایران و جبهه مقاومت را اعلام کرد و حتی در دفاع از عربستان، به یمن هم لشکرکشی کرد. آمریکا و عربستان و دیگران هم تحریم‌های خود را برداشتند؛ اما بهانه‌ای جدید پیدا شد و آن اینکه عمر البشیر دیکتاتور بوده و باید از قدرت کناره‌گیری کند. او هم چاره‌ای نداشت و از قدرت کنار رفت؛ اما بجای منزل، به زندان انداختنش! 

 دیگر نه سودانی بود، نه سیاست خارجیِ حامی ایران و نه عمرالبشیری که حتی بر خلاف همه دیدگاه‌هایش با اسراییل هم وارد رابطه شده بود؛ اما مصیبت سودان ادامه داشت. 

 در سودان کودتا کردند، جنگ داخلی راه انداخته و هزاران نفر کشته و زخمی شدند و دنیایی که این همه وعده به سودان داده بود، فقط دارد تماشا می‌کند و از کشته شدن مردم و ویرانی این کشور لذت می‌برد. 

حال مقایسه کنید سرنوشت سودان را با کشورهایی همچون ایران، سوریه و یمن که دقیقاً همین خواسته‌ها را از آنها داشتند. اینان تحریم‌ها و فشارها را تحمل کردند و ایستادند تا نشان دهند هزینه مقاومت بسیار کمتر از هزینه تسلیم است. 

و سودان شد درس عبرتی برای مردم ایران تا بدانند چطور در پس هر عقب‌نشینی از محور مقاومت و دیکتاتور دانستن رهبران سیاسی و حتی رفراندوم ادعایی آنان، پایان کار کشوری به نام ایران با تجزیه و جنگ داخلی هدف‌گذاری شده است. 

اما مقاومت و اطاعت از رهبری، تمام این معادلات را برهم می‌زند.

پی‌نوشت:

آنچه که بر سودان آوردند، یک تجربه تلخ نیست؛ بلکه بر اساس اسناد متقن و خدشه‌ناپذیر، نسخه‌ای است که برای ما هم نیز نوشته بودند و طی ۳۶ سال اخیر در راستای نظم جدید جهانی و خاورمیانه جدید (نظم آمریکایی و قرن آمریکایی) با ده‌ها روش برای تجزیه ایران به چند کشور (که نقشه‌ی آن در اینترنت قابل مشاهده است) تلاش کردند؛ اما نه تنها موفق نشدند؛ بلکه به برکت نعمت ولایت فقیه، تمام نقشه‌های آمریکایی‌ها در منطقه با وجود هزینه فوق سنگین هفت هزار میلیارد دلاری، با شکست مفتضحانه مواجه شده و اینک طبق آیه ۲۹ سوره مبارکه فتح، به شدت عصبانی هستند؛ اما این عصبانیت نه تنها برای آنها هیچ سودی ندارد؛ بلکه بر سرعت نابودی آنها می‌افزاید.

بله ما به ولایت فقیه می‌بالیم و به جهان فخر می‌فروشیم

الْحَمْدُ لِیَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ  کلَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ کَبِّنَا بِالْحَقِّ  وَنُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ؛ ستایش خدای را که ما را بر این مقام رهنمایی کرد که اگر هدایت و لطف الهی نبود، ما به خود به این مقام راه نمی‌یافتیم، همانا رسولان خدایمان به حق آمدند (و ما را بر این مقام رهبری کردند) و اهل بهشت را ندا کنند که این است بهشتی که به ‌واسطه اعمال صالح به شما به ارث داده‌اند. فاعتبرو یا اولی الباب.

شکرگذاریِ نعمت بزرگ برخورداری از نظام اسلامی و رهبر فقیه، حکیم و مقتدر آن را فراموش نکنیم و برای رفع مشکلات جامعه اسلامی دعا کنیم.