بین‌الملل 1254
رمزگشایی از ورود نتانیاهو به خاک سوریه
رسانه عبری زبان از ورود نخست‌وزیر رژیم اسرائیل به خاک سوریه رمزگشایی کرد و گزارش داد که او با این «سفر»! به منطقه حائل در جولان سوریه قصد داشت پیام‌هایی را به رژیم جولانی و رؤسای جمهور آمریکا و ترکیه برساند!
رژیم آپارتاید اسرائیل از بدو تأسیس نامشروع خود در سال ۱۹۴۸ (۱۳۲۷ شمسی) هیچ‌گاه به مرزهای تعیین شده در قطعنامه‌های سازمان ملل پایبند نبوده و اشغالگری را به عنوان دکترین ثابت سیاست خارجی‌اش برگزیده است. این رژیم نه‌تنها در جنگ شش‌روزه ۱۹۶۷ (خرداد ۱۳۴۶) بلندی‌های جولان سوریه، کرانه باختری و نوار غزه را اشغال کرد؛ بلکه پس از آن، بارها با الحاق رسمی جولان در سال ۱۹۸۱ (۱۳۶۰) و تصویب قانون «بلندی‌های جولان بخشی از اسرائیل است» در دسامبر ۲۰۲۱ (آذر ۱۴۰۰) عملاً قطعنامه ۴۹۷ شورای امنیت را زیر پا گذاشت. حتی درخواست‌های ظاهری و البته مکرر متحد نزدیکش، آمریکا، در دوره‌های مختلف برای توقف شهرک‌سازی یا خویشتن‌داری در برابر همسایگان، نتوانسته چرخ اشغالگری را متوقف کند؛ نمونه بارز آن حملات مکرر به خاک لبنان و سوریه حتی در زمانی است که واشنگتن علناً از «کاهش تنش» سخن می‌گوید؛ البته نمی‌توان انکار کرد که تمام اینها مواضع اعلامی آمریکاست و لزوماً مواضع واقعیِ این حامیِ رژیم نیست؛ اما باید این نکته را مطمح نظر داشت که گاهی این رژیم یاغی همیشه هم گوش به فرمان این حامی خود نیست و گاهی حتی پیام هشدار هم برای «ارباب» مخابره می‌کند!
از طرف دیگر، سقوط دمشق در دسامبر ۲۰۲۴ (آذر ۱۴۰۳) و به قدرت رسیدن «ابومحمد الجولانی» (احمد الشرع) و گروه تروریستی «هیئت تحریرالشام» فضای بی‌سابقه‌ای از خلأ قدرت در سوریه ایجاد کرد که رژیم آپارتاید اسرائیل بلافاصله از آن سوءاستفاده کرد و به این سوءاستفاده ادامه می‌دهد. در کمتر از یک سال، رژیم اسرائیل بیش از ۳۵۰ بار به خاک سوریه حمله هوائی و زمینی کرد، پایگاه‌های نظامی در حما، طرطوس، حلب و حتی نزدیکی دمشق را بمباران نمود و عملاً بخش‌هایی از منطقه حائل جولان و قنیطره را مجدداً اشغال کرد. رژیم وابسته الجولانی که خود را «دولت نجات ملی» می‌نامد، نه‌تنها کوچک‌ترین واکنش جدی نشان نداد؛ بلکه در چندین بیانیه رسمی اعلام کرد که «اولویتش بازسازی داخلی است» و از درگیری با اسرائیل پرهیز می‌کند؛ انفعال مشکوکی که عملاً چراغ‌سبز به تل‌آویو برای تثبیت اشغال جدید در خاک سوریه تعبیر شد و خوی تاریخی اشغالگری این رژیم را بار دیگر در غیاب هرگونه بازدارندگی به نمایش گذاشت.
رمزگشایی از «سفر» نتانیاهو
اما وقتی از «تثبیت خوی اشغالگری» سخن می‌گوییم؛ یعنی چه؟! به گزارش «ایسنا»، روزنامه عبری زبان «یدیعوت آحارونوت» با اشاره به ورود اخیر «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به خاک سوریه و منطقه حائل در ارتفاعات اشغالی جولان اعلام کرد که این اقدام یک اقدام سیاسی - امنیتی بود که از قبل برای آن برنامه‌ریزی شده بود. این روزنامه اشاره کرد که هدف از این سفر، رساندن یک پیام حیاتی در درجه اول به نظام جدید سوریه و بعد به «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا، و «رجب طیب اردوغان»، رئیس‌جمهور ترکیه بود. چیزی که اهمیت این پیام را نشان می‌دهد این است که قضات اسرائیلی با لغو جلسات محاکمه نتانیاهو برای سفر وی به جولان اشغالی سوریه موافقت کرده بودند. این روزنامه اشاره کرد همراه شدن «گدعون ساعر»، وزیر خارجه رژیم صهیونیستی، با نتانیاهو در این سفر در کنار «ایال زامیر»، رئیس ستاد ارتش، «یسرائیل کاتس»، وزیر جنگ، و «دیوید زینی»، رئیس شاباک، تأکیدی بر ماهیت سیاسی و امنیتی این سفر بود. چیزی که نتانیاهو می‌خواست به تمام طرف‌های ذی‌ربط در عرصه بین‌المللی نشان دهد، این بود که ارتش رژیم صهیونیستی در ۹ پایگاه نظامی خود در منطقه حائل در جولان سوریه و جبل‌الشیخ می‌ماند(!)
نتانیاهو می‌خواست از طریق این حرکت اشغالگرانه توضیح دهد که این استقرار تا زمانی که دمشق خواسته‌های امنیتی رژیم صهیونیستی را بپذیرد، ادامه خواهد داشت. خواسته‌های این رژیم شامل ایجاد منطقه خالی از سلاح و حضور دائمی رژیم صهیونیستی در جبل‌الشیخ و ایجاد گذرگاه زمینی برای دروزی‌ها است. طی ماه‌های اخیر درباره این شروط، مذاکراتی انجام شد؛ اما نتیجه‌ای نداشت. طبق گزارش روزنامه یدیعوت آحارونوت به نظر می‌رسد دلیل مستقیم سفر نتانیاهو به منطقه حائل، سفر اخیر ابومحمد الجولانی، سرکرده تحریرالشام، به کاخ سفید و دوستی بود که ترامپ در قبال الجولانی نشان داد. رژیم صهیونیستی نگران این است که نزدیکی روابط بین ترامپ و الجولانی منجر به حمایت علنی ترامپ از خواسته‌های الجولانی از جمله خواسته‌هایی شود که رژیم صهیونیستی با آن مخالف است. در نتیجه این رژیم می‌خواست این پیام را برساند که به منافع امنیتی خود پایبند است؛ هرچند که نتانیاهو در حال حاضر نمی‌خواهد به هر بهائی خشم دونالد ترامپ را برانگیزد. نتانیاهو می‌خواست این پیام را به الجولانی و ترامپ برساند که رژیم صهیونیستی در مناطق کنونی در جولان می‌ماند تا زمانی که سوریه با خلع سلاح جولان و حضور این رژیم در جبل‌الشیخ موافقت کند. رژیم صهیونیستی می‌خواست این پیام را به ترکیه برساند که منافع امنیتی در سوریه دارد که باید به آن توجه شود.
واکنش‌ها به این تجاوز و انفعال جولانی!
دبیرکل سازمان ملل سفر غیرقانونی نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی و شماری از مسئولان کابینه وی به جنوب سوریه را «نگران‌کننده» خواند. وزارت خارجه قطر امروز ورود نخست‌وزیر و تعدادی از وزرا و مقامات رژیم اشغالگر به خاک سوریه را به‌شدت محکوم کرد و آن را نقض آشکار قوانین بین‌المللی دانست. حتی وزارت امور خارجه سعودی با انتشار بیانیه‌ای، تعدی به حاکمیت سوریه و نیز حملات به نوار غزه را به شدت محکوم کرد. در این بیانیه آمده است: «ما تجاوز عمدی نخست‌وزیر رژیم اشغالگر و مقامات آن به منطقه مرزی جنوب سوریه را که نقض فاحش حاکمیت این کشور است، محکوم می‌کنیم.» اما در این میان، واکنش رژیم الجولانی جالب توجه است! وزارت امور خارجه رژیم الجولانی با صدور بیانیه‌ای منفعلانه و کلیشه‌ای، اقدام بنیامین نتانیاهو در سفر به جنوب سوریه را محکوم کرد و آن را نقض خطرناک علیه حاکمیت و تمامیت ارضی این کشور دانست.
از هرج‌ومرج سوریه دیگر چه خبر؟!
اما آنچه گفته شد تنها نمودهای آشفتگی سوریه پس از سقوط دمشق نیست. با خواندن تک‌خبرهایی که در سطور پیش‌رو خواهد آمد، وضعیت آشفته سوریه بهتر درک می‌شود. از سوریه خبر می‌رسد که هواپیماهای جنگی رژیم صهیونیستی روز جمعه به طور فشرده بر فراز چندین استان سوریه، از منطقه جنوبی تا حومه غربی حما و مناطقی در حومه لاذقیه و جنوب ادلب، پرواز کردند؛ در حالی که نفوذ و تجاوزات ارتش رژیم صهیونیستی در خاک سوریه ادامه دارد. همچنین به گزارش روزنامه عبری یدیعوت آحارونوت، ۲۰ مرد دروزی سوری در یک دوره فشرده سه‌هفته‌ای آتش‌نشانی در اراضی اشغالی شرکت خواهند کرد! از سوی دیگر، درگیری‌ها میان نیروهای کُرد (قسد) و نیروهای وزارت دفاع دولت موقت سوریه در حومه رقه از سر گرفته شد. طبق گزارش «المیادین»، منابع اعلام کردند که در این درگیری‌ها از سلاح‌های سنگین و نیمه‌سنگین استفاده شد. همچنین، نشریه «کرادل» فاش کرد که یک هیئت بلندپایه روسی از استان قنیطره بازدید کرده است که نشان‌دهنده قصد مسکو برای تقویت حضور نظامی خود در منطقه حساس هم‌مرز با بلندی‌های جولان اشغالی است. روسیه قصد دارد ۹ پایگاه نظامی در جنوب سوریه ایجاد کند. یک منبع سوری اعلام کرد نیروهای آمریکایی در فرودگاه نظامی المزه در دمشق مستقر خواهند شد.
گزارش BBC از پیروزی متحدان ایران و شکست سکولارها در انتخابات عراق
شبکه دولتی انگلیس، ائتلاف متحدان ایران را بزرگ‌ترین برندگان انتخابات عراق، و سکولارها را بزرگ‌ترین بازندگان معرفی کرد.
وبگاه بی‌بی‌سی در گزارشی با عنوان «برندگان و بازندگان انتخابات عراق؛ گروه‌های حامی ایران چه عملکردی داشتند؟»، نوشت: بر اساس اعلام کمیسیون انتخابات، میزان مشارکت بیش از ۵۶درصد بود و در مقایسه با انتخابات اکتبر ۲۰۲۱، تعداد رای‌دهندگان به طور قابل‌توجهی بیشتر شده بود. هیچ ائتلاف سیاسی واحدی موفق به کسب اکثریت نشد، و به این ترتیب گروه‌ها و ائتلاف‌های پیروز باید بار دیگر یک دولت ائتلافی را بر اساس فرمول تقسیم قدرتی که پس از سال ۲۰۰۳ تعریف شده، تشکیل دهند: رئیس‌جمهور کرد، نخست‌وزیر شیعه و رئیس مجلس سنی.
ائتلاف «بازسازی و توسعه» محمد شیاع سودانی، نخست‌وزیر، به عنوان بزرگ‌ترین برنده روی کاغذ ظاهر شد و توانست ۴۶ کرسی را کسب کند. این فهرست شامل دو فراکسیون موفق بود که رهبران آن‌ها با نیروهای حشد شعبی (بسیج مردمی) در ارتباط هستند؛ فالح فیاض، رئیس حشد شعبی (با هشت کرسی) و احمد اسدی، وزیر کار (با هفت کرسی). با این حال، ائتلاف سودانی با فیاض و اسدی نگرانی‌هایی را ایجاد می‌کند. هر دو نفر پیش‌تر در سال ۲۰۱۸ با پشت کردن به حیدر عبادی، نخست‌وزیری که متحدش بودند، به چارچوب هماهنگی پیوستند. ائتلاف دولت قانون، یکی از گروه‌های چارچوب هماهنگی به رهبری نوری مالکی، نخست‌وزیر سابق که سهمش از ۳۸ کرسی در سال ۲۰۲۱ به ۲۹ کرسی کاهش یافت. صادقون، وابسته به عصائب اهل الحق، شبه‌نظامیان تحت حمایت ایران به رهبری قیس خزعلی، بزرگ‌ترین جهش انتخاباتی را داشت و از ۹ کرسی در سال ۲۰۲۱ به ۲۷ کرسی رسید. سازمان بدر، یکی از قدیمی‌ترین گروه‌های شبه‌نظامیان تحت حمایت ایران در عراق به رهبری هادی عامری، برای اولین‌بار به صورت مستقل در انتخابات شرکت کرد و از ۱۳ کرسی در سال ۲۰۲۱ به ۱۸ کرسی صعود کرد. این گروه به مدت یک دهه بر پست‌های کلیدی امنیتی تسلط داشته است. ائتلاف نیروهای دولتی، فهرست شیعه به رهبری عمار حکیم، رهبر جریان حکمت ملی که در انتخابات قبلی چهار کرسی به دست آورده بود، این‌بار ۱۶ کرسی پارلمان را کسب کرد. فراکسیون حقوق، وابسته کتائب حزب‌الله، گروه شبه‌نظامی قدرتمند تحت حمایت ایران، شش کرسی خود را حفظ کرد.
شکست نیروهای سکولار و لیبرال عراق که همواره حامی یک دولت مدنی و غیرفرقه‌ای بوده‌اند، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازندگان انتخابات شناخته شدند. جنبش مدنی، با وجود امیدها برای بهره بردن از سرخوردگی عمومی نسبت به سیاستمداران موجود، نتوانست نارضایتی عمومی را به دستاوردهای انتخاباتی تبدیل کند، و یک شکست غیرمنتظره و شدید را برای هواداران و حامیان فکری خود رقم زد. بیشتر کنشگران مدنی و لیبرال زیر چتر ائتلاف بدیل، به رهبری عدنان زرفی، استاندار سابق نجف و چهره مخالف شبه‌نظامیان، متحد شده بودند.
این ائتلاف احزاب مختلفی را گرد هم آورده بود: حزب استقلال (که کرسی خود را از دست داد)، حزب کمونیست عراق، البیت الوطنی، جنبش ملی مدنی و دیگر گروه‌های کمتر شناخته شده، و همین‌طور فعالان جنبش اعتراضی اکتبر ۲۰۱۹ معروف به جنبش/ انقلاب تشرین (اکتبر).
این نتایج چه معنایی برای تشکیل دولت دارد؟ مجلس جدید عراق رئیس‌جمهور این کشور را انتخاب خواهد کرد که او نیز به نوبه خود باید نامزد بزرگ‌ترین فراکسیون پارلمانی را برای تشکیل دولت معرفی کند. چارچوب هماهنگی، بدون احتساب ائتلاف سودانی، حدود ۹۰ کرسی در اختیار دارد. این تعداد به چارچوب امکان می‌دهد با همراهی برخی شرکای سنی و کرد، یک بلوک جایگزین تشکیل دهند؛ مگر آنکه سودانی زیر چتر این ائتلاف بماند و برای دوره دوم از حمایت آن برخوردار شود.
دسته بندی مطالب:
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
- شماره قبلی
- 2 از 159
- شماره بعدی
مطالب این سایت متعلق به نشریه پرتو بوده و استفاده از مطالب اختصاصی آن با ذکر منبع بلامانع است.
