انقلاب اسلامی با نهادینه‌ کردن روح معنویت و اندیشه دینی، جلوه‌های مهمی در ابعاد «احیاء هویت دینی»، «مردم‌سالاری دینی»، «استقلال سیاسی»، «ثبات و امنیت داخلی» و «ترویج گفتمان مقاومت» داشته است. بدون تردید جمهوری اسلامی ایران بیش از همه یک انقلاب ارزشی و فرهنگی بود که در مقابل فرهنگ الحادی و شیطانی غرب ایستاد؛ بنابراین نخستین و باارزش‌ترین دستاورد جمهوری اسلامی ایران، ورود معنویت در عرصه زندگی مردم، یا بهتر بگویم «معنویت‌بخشی به زندگی» مردم است.

دستاورد واقعی و بزرگ دیگری که انقلاب اسلامی ایران به ارمغان آورد، استقلال سیاسی برای کشور بود. پروفسور «اشتاین باخ» کارشناس سیاسی آلمان معتقد است، مهم‌ترین دستاورد انقلاب اسلامی، رسیدن ایران به استقلال و اعطای خودباوری به مردم این کشور بوده است. وی همچنین تصریح کرده است: نکته‌ای که از نظر من بسیار مثبت و قابل‌توجه است، اینکه ایران با انقلاب اسلامی خود، گام بسیار بزرگی به‌ سوی استقلال برداشته است و با نگاه به نظام سیاسی حاکم بر آن، این کشور را باید به معنای واقعی، «جزیره ثبات» در منطقه پرتنش غرب آسیا دانست.

دستاورد مهم دیگر انقلاب اسلامی، استقرار مردم‌سالاری دینی در ایران و ترویج آن به‌عنوان یک الگوی حکومتی در بین کشورهای منطقه است. مردم‌سالاری دینی، ناظر به نمونه‌ای از حکومت است که بر مشروعیت الهی، مقبولیت مردم و در چارچوب مقررات الهی استوار است؛ بنابراین آنچه نظام جمهوری اسلامی را از سایر نظام‌های سیاسی در جهان ممتاز و برجسته می‌سازد، دستیابی به حکومتی مردم‌سالار توأم با آموزه‌های دینی در سایه رهبری تحت عنوان ولایت‌فقیه است. 

یکی دیگر از دستاوردهای انقلاب اسلامی، امنیت و ثبات داخلی است. قدرت‏های متخاصم طی چهار دهه گذشته سعی کردند به اشکال مختلف ازجمله حمایت از سازمان‌های تروریستی، ایجاد و گسترش نافرمانی مدنی، ایجاد اعتراضات و آشوب‌های خیابانی و... جمهوری اسلامی ایران را با ناامنی داخلی مواجه سازند؛ اما امروز جمهوری اسلامی ایران، امن‌ترین کشور در ناامن‌ترین منطقه جهان است. از سوی دیگر در منطقه غرب آسیا، امنیت اغلب کشورها، «وارداتی» است. به عبارت دیگر، امنیت اغلب کشورها وابسته به حمایت قدرت‏های خارجی است. این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران نه ‌تنها بدون وابستگی به قدرت‏های خارجی امنیت خود را تأمین کرده؛ بلکه همواره خواستار تمرکز بر امنیت «بومی» در کشورهای منطقه نیز بوده است.

یکی دیگر از دستاوردهای انقلاب اسلامی، تولید گفتمان مقاومت در منطقه غرب آسیا است. سیاستمداران جهان حتی دشمنان نظام جمهوری اسلامی، به قدرت الهام‌بخش و اقتدار منطقه‌ای و جهانی ایران در ابعاد اسلامی، هویتی و تمدنی اذعان دارند. انقلاب اسلامی یک اندیشه نو را در قالب گفتمان مقاومت تولید کرد. حزب‌الله در لبنان، گروه‌های مقاومت در فلسطین، حشدالشعبی در عراق، انصارالله در یمن، قوات‌الوطنی در سوریه، از مهم‌ترین گروه‌های مقاومت در منطقه غرب آسیا هستند که با الهام از انقلاب اسلامی ایران تشکیل شده و امروز در زمره بازیگران تأثیرگذار منطقه‌ای محسوب می‌شوند.

در کنار دستاوردهای ذکر شده، جمهوری اسلامی ایران در چهار دهه گذشته به پیشرفت‌های چشمگیری دست یافته است. در حوزه سلامت، ایران رتبه هفتم رشد امید به زندگی از سال ۱۹۶۰ تا ۲۰۱۷ (امید به زندگی در سال ۱۹۶۰: ۴۵ سال و در سال ۲۰۱۷: ۷۶ سال) را داشته است. امروز جمهوری اسلامی ایران، در ردیف ۱۰ کشور تولیدکننده واکسن کرونا در جهان قرار دارد. در حوزه انرژی، ایران رتبه دوم شاخص توسعه انرژی (EDI)، در تولید نفت رتبه سوم، در تولید برق رتبه پانزدهم و در تولید بنزین رتبه شانزدهم جهان را دارد. در حوزه فناوری ارتباطات، ایران با قریب به ۵۰ میلیون کاربری که دسترسی به اینترنت دارند، رتبه ۱۷ جهانی را دارد. همچنین بنابر اظهارنظر موسسه فوترون، ایران یکی از ۱۵ کشور از نظر توسعه فناوری فضایی است. در عرصه هسته‌ای، ایران جزو ۱۳ کشور دارای چرخه کامل سوخت هسته‌ای و جزو ۱۴ کشوری است که توانایی غنی‌سازی اورانیوم را دارد. در فناوری تولید سلول‌های بنیادین، ایران رتبه دوم جهانی را دارد. در قدرت نظامی بنابر معیارهای Global Firepower (GFP) ایران رتبه سیزدهم جهان را دارد.

یکی از اصلی‌ترین دستاوردهای جمهوری اسلامی ایران، دستیابی به توان بازدارندگی دفاعی بالا است که رزمایش‌های اخیر نیروهای مسلح، جلوه این قدرت بازدارندگی بود. تارنمای روزنامه آمریکایی نیویورک‌پست طی گزارشی عنوان کرد: «ایران یکی از بزرگ‌ترین قدرت‌های موشکی خاورمیانه را دارد و به آن به‌ عنوان عامل بازدارنده و اقدام متقابل در برابر اقدامات آمریکا و دیگر دشمنانش در صورت وقوع جنگ نگاه می‌کند.» 

لازم به یادآوری است که انقلاب اسلامی در یک وضعیت عادی و محیط ژئوپلیتیکی آرام به این دستاوردها دست نیافته است. انقلاب اسلامی با اقدام‌هایی از قبیل تجزیه‌طلبی، ترور، جنگ هشت‌ساله، تحریم‌ها و فشارهای سیاسی درهم‌آمیخته روبه‌رو بوده است. در این میان دوران چهارساله ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، یکی از پرتنش‌ترین دوره‌هایی بود که انقلاب اسلامی پشت‌سر گذاشت. ترامپ اردیبهشت ۱۳۹۷ با خروج از برجام و اعمال راهبرد فشار حداکثری، تمام زور آمریکا را در مصاف با ایران به کار گرفت. مقامات کاخ سفید در این راهبرد از دو ابزار "تحریم و تهدید" استفاده کردند تا جمهوری اسلامی ایران را پای میز مذاکره کشانده و مؤلفه‌های اساسی قدرت آن را تضعیف کنند. «برایان هوک» که مسئول گروه اقدام ایران در وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا بود، در این ‌باره گفته بود: «رئیس‌جمهور ترامپ، روند اعمال فشار حداکثری را علیه ایران با دو هدف آغاز کرده است: نخست محروم کردن ایران از منابع مالی که از آن برای حمایت از سیاست‌های خارجی خود استفاده می‌کند. دوم بازگرداندن ایران به پای میز مذاکره.» دولت ترامپ برای رسیدن به این هدف به حدی تحریم اعمال کرد که «رابرت اوبرایان»، مشاور امنیت ملی کاخ سفید در این ‌باره گفته بود: «تحریم دیگری برای ایران باقی نمانده است». 

از سوی دیگر مقامات پنتاگون با اعزام ناو هواپیمابر «یواس‌اس نیمیتز» و پرواز بمب‌افکن‌های B52 به ‌دنبال معتبرسازی تهدید نظامی بودند. در مقابل این جنگ روانی دشمن، مقام معظم رهبری اردیبهشت ۹۸ در جمع کارگزاران نظام فرمودند که: «جنگ نخواهد شد و مذاکره نخواهیم کرد.» دونالد ترامپ در حالی ۲۰ ژانویه (اول بهمن) کاخ سفید را ترک کرد که راهبرد فشار حداکثری او به دلیل قدرت بازدارنده دفاعی ایران منجر به جنگ نشد و ابزارهای تهدید و تحریم سبب آمدن ایران به پای میز مذاکره نشده است.

نکته پایانی اینکه، نقشه راه مطمئن برای جمهوری اسلامی ایران جهت عبور از همه چالش‌ها و موانع، رسیدن به مرحله پویایی و بالندگی و حتی نیل به «تمدن نوین اسلامی» را در این جمله تاریخی مقام معظم رهبری باید دید: «ملّت عزیز ایران باید همتشان این باشد که قوی بشوند.» برای رسیدن به آرمان‌ها باید تقویت مؤلفه‌های قدرت ملی اعم از مادی و هنجاری را به طور جدی پیگیری کرد.