ترامپ با انتقاد از کشورهای عضو بریکس گفت: بریکس برای ضربه‌زدن به آمریکا ایجاد شده است؛ دلار پادشاه است؛ اگر کسی بخواهد دلار را به چالش بکشد، بهای سنگینی خواهد پرداخت.

این اظهارات ترامپ یک اعتراف بی‌پرده و البته احمقانه بود از این جهت که نقطه ضعف آمریکا را علنی کرد. اعتراف به همان واقعیتی‌ست که سلطه آمریکا نه با سلاح‌هایش؛ بلکه با دلار و نظام مالی بین‌المللی‌اش برقرار شده است. هیچ حکومتی در دنیا با بمب نابود نخواهد شد و برای نابودی رژیم صهیونیستی نیز باید صهیونیسم جهانی را ریشه زنی کنیم. ترامپ حالا پرده‌ها را کنار زده؛ چون می‌داند این اقدام، مستقیم قلب سلطه آمریکا را به عنوان محور صهیونیسم جهانی هدف قرار می‌دهد و این دقیقاً همان‌جاست که معادله نابودی اسرائیل به جنگ اقتصادی علیه دلار گره می‌خورد. دلار که سقوط کند، ماشین تحریم، ابزار کودتا و شبکه جهانی فساد و جنایت  آمریکا و حمایت‌هایش از حکومت‌های دست نشانده از جمله رژیم صهیونی هم از کار خواهد افتاد و آن روز، دیگر نه اسرائیل توان بقا دارد و نه آمریکا ظرفیت حمایت از آن را خواهد داشت. 

اقتصاد ایران را همانند یک فنری جمع شده تصور کنید که با زنجیر دلار بسته شده است و اگر این زنجیر پاره شود، از ارتعاش باز شدن این فنر، تمام معادلات جهانی تغییر خواهد کرد. جنگ با دلار، جهاد در خط مقدم جبهه مقاومت است. راه قدس از نابودی سلطه دلار می‌گذرد.

 ما در دو سطح باید به دلارزدایی از اقتصاد بپردازیم که هر دو مکمل یکدیگر هستند:

۱. دلارزدایی از اقتصاد داخلی که شرط کاهش تورم و بهبود معیشت مردم است

توضیح: متاسفانه ما اقتصادمون را به دلار آمریکا گره زدیم؛ یعنی قیمت‌گذاری بخش زیادی از ثروت‌های ملی مثل نفت، گاز، فولاد، پتروشیمی، سیمان، مس، آلومینیوم و… بر اساس نرخ جهانی اون کالا و با معیار محاسبه نرخ دلار محاسبه می‌شود! نتیجه‌اش اینه که چه قیمت جهانی بالا برود و چه نرخ دلار رشد کند، قیمت مواد اولیه برای تولیدکننده داخلی هم بالا خواهد رفت. یعنی حتی محصولی که داخل ایران تولید شده، در نهایت برای مردم ما هم با قیمت جهانی تموم می‌شود! این یعنی فشار تورم بر مردم هم از تورم جهانی و هم نوسان نرخ دلار داخلی صورت میگیره. دلارزدایی از اقتصاد داخلی یعنی اینکه دلار معیار قیمت‌گذاری کالاهای اساسی در داخل کشور نباشد و ثروت ملی ما با قیمت مناسب در خدمت رفاه مردم ایران قرار بگیرد، نه در خدمت ترازنامه دلاری شرکت‌های خاص یا اراده صادراتچی‌ها برای تعیین قیمت.

۲. دلارزدایی از مبادلات بین‌المللی، شرط بقا در نظام چندقطبی جهان.

گام دوم، رهایی از سازوکارهای تسویه دلاری در تجارت بین‌الملل هست که در دستور کار بریکس هم قرار گرفته. ما باید بتونیم صادرات و واردات خودمون رو بدون نیاز به دلار انجام بدیم؛ چه از طریق پیمان‌های پولی دوجانبه، چه استفاده از ارزهای ملی و چه از مسیرهای جایگزین سوئیفت. در واقع اگر در داخل کشور همچنان دلار تعیین‌کننده قیمت‌ها باشه، حتی اگه در تجارت خارجی هم دلارزدایی انجام بدیم، باز هم آسیب‌پذیریم و مشکلات تورمی باقی میمونه؛ بنابراین عامل اصلی تورم در کشور، دلار هست و بس. حتی ناترازی بانک‌ها هم علتش قیمت دلار هست. از، از دست دادن سوریه بگیرید تا کیفیت تحصیل و درمان و نون و وام و مسکن و اشتغال و هرآنچه که فکر کنید در نهایت به دلار خواهید رسید. این مسیر غلط از بعد از جنگ و در دوره دولت آقای هاشمی رفسنجانی شروع شد، زمانی که برای دریافت وام از صندوق بین‌المللی پول (IMF) مجبور شدیم به پیشنهادات و دستورالعمل‌های این صندوق که به تعبیری مکمل تحریم‌ها برای براندازی نظام بود، عمل کنیم. البته آخرش وام هم نگرفتیم!

پیشنهادات صندوق اینها بود:

۱. شناورسازی نرخ ارز

۲. خصوصی‌سازی انفال

۳. جهانی‌سازی قیمت‌ها

با اجرای همین سه نسخه، اقتصاد و معیشت امروز ما به این نقطه رسید.

بنابراین، دلارزدایی از اقتصاد صرفاً یک پروژه اقتصادی نیست؛ بلکه اقدامی سیاسی و راهبردی و مقاومتی در جهت مقابله با سلطه مالی نظام استکبار و صهیونیسم و رمز نابودی رژیم صهیونیستی‌ست. اساساً بدون حذف دلار از اقتصاد ملی، شعار استقلال اقتصادی چیزی جز یک واژه تهی و بی‌محتوا نخواهد بود.

 

اشتباه راهبُردی در پروژه ادغام بانک‌های نظامی در بانک سپه!